32
“คุณป้า พี่พรคะ อย่าไปด่าว่าแก้วเลยค่ะ พรคิดว่าด่าไปแก้วคงไม่รู้สึกอะไร ดูสิคะนั่งนิ่งเฉยเชียว คงจะฟังหูซ้ายทะลุหูขวาอยู่แน่ๆ คนแบบนี้พูดไปก็เปลืองน้ำลายค่ะ เสียเวลาเปล่าๆ หน้าคงหนากว่าคอนกรีตตามที่พี่พรพูดจริงๆ ค่ะ” ธนพรกล่าวเสริม
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ มันหน้าด้านหน้าทนหน้าหนาเหมือนย่ามันไง เชื้อไม่ทิ้งแถว เลวทั้งย่าทั้งหลาน” สกาวใจสบถใส่ มองศรัญญาด้วยสายตาชิงชัง
“คุณท่านมีเรื่องจะคุยกับแก้วแค่นี้ใช่ไหมคะ ถ้าใช่แก้วขอตัวก่อนนะคะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า”
“หล่อนจะไปไหนก็ไป เห็นหน้าหล่อนแล้วฉันอยากจะอาเจียน” สกาวใจไล่ส่ง ศรัญญาคลานด้วยเข่าถอยหลังไปสองสามก้าว ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น
“ท่าทางมันดูหงิมๆ ไม่ตอบโต้ แต่แท้จริงแล้วร้ายไม่ใช่เล่นนะคะคุณป้า”
ธนวรรณพูดขึ้น นางคิดว่าเรื่องง่ายอาจจะเป็นเรื่องยากเสียแล้ว ศรัญญาดูนิ่งเฉย เสมือนเตรียมรับมือกับเรื่องทุกอย่าง
