“ปล่อยฉันเถอะนะ วันนี้นายเมามาก เอาไว้วันที่นายไม่เมาเราค่อยมาคุยกันอีกทีนะ” น้ำเสียงสั่นเครือพยายามเกลี้ยกล่อมคนร่างใหญ่อย่างน่าสงสาร และสั่นเทามากขึ้นจนชายหนุ่มสัมผัสได้
“ตัวสั่นแบบนี้คงกลัวฉันมากสินะ แต่อย่าบอกนะว่าเธอยังไม่เคยไอ้เรื่องอย่างว่า สาวที่เต้นกินรำกินอย่างเธอ แล้วหนำซ้ำยังอยู่ตามผับตามบาร์มีหรือที่จะรอด ฉันไม่อยากจะเชื่อ มารยาหญิงหลายร้อยหลายพันเล่มฉันไม่ตกหลุมพรางเธอง่ายๆ หรอก” คำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามทำให้หญิงสาวหน้าแดง ขบริมฝีปากแน่นจนห้อเลือดด้วยความโกรธ
ร่างแกร่งหนากอดรัดเอวบางให้กระชับเข้าหาอกกว้างของเขาแน่นเข้ามากขึ้นอีก จนคนตัวเล็กแทบจะหายใจไม่ออก ได้แต่เอามือน้อยๆ ยันอกแกร่งออกสุดแรง เมื่อสู้แรงคนร่างยักษ์ไม่ไหว ณัฐกานต์ถึงกับน้ำตาคลอเบ้า ริมฝีปากสั่นระริกเริ่มเผยอขยับอีกครั้ง
“ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรฉันเลย หรือจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมทุกอย่าง ขอเพียงนาย
