“หนูชื่อหยาดฝนค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าฝนก็ได้ แล้วคุณล่ะคะชื่ออะไร” สาวใช้ตอบคำถามเชลยสาวพร้อมกับถามชื่อของหญิงสาวกลับด้วยท่าทางไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ เพราะเด็กสาวก็ไม่รู้ว่าจะวางตัวกับผู้หญิงของเจ้านายตรงหน้านี้อย่างไร เพราะผู้หญิงตรงหน้าช่างดูดีมีสง่าราศี แม้จะไม่ได้แต่งตัวเลิศหรูอะไร แต่ความงามผุดผาดผิวพรรณผุดผ่องเป็นยองใย ทำให้ผู้หญิงตรงหน้าดูเป็นผู้ดีไปทุกกระเบียดนิ้ว
“ฉันชื่อณัฐกานต์จ้ะ หรือเรียกฉันง่ายๆ ว่ากานต์ก็ได้นะ” ณัฐกานต์แนะนำชื่ออย่างเป็นกันเองทำให้หยาดฝนยิ้มออกมาได้
“ตกลงค่ะคุณกานต์” สายตากลมแบ๊วของสาวใช้อายุสิบแปดมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยรอยยิ้มสดใส มิตรภาพที่ดีเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ระหว่างสาวใช้กับหญิงแปลกหน้า ทั้งสองสาวยิ้มให้กันอย่างจริงใจ และเริ่มรู้สึกคุ้นเคยกันพูดคุยกันเหมือนคนที่รู้จักกันมานาน
“เอ่อฝน ฉันมีอะไรจะวานฝนหน่อยจ้ะ” ร่างบางมองเด็กสาวอย่างผะอ
