ปมรักบ่วงพันธนาการ

บทที่ 8 โฉมฉายนมใหญ่

เมื่อธงชัยได้ฟังในสิ่งที่นลินธาราพูดออกมา ว่าผู้จัดการแบงก์หน้าขาว ดีกว่าไอ้ผู้จัดการสวนยางหน้าหนวดแบบตัวเอง ก็ยิ่งเพิ่มทวีความโกรธและโมโหหึงนลินธาราเป็นอย่างมาก

"เออ ไอ้ผู้จัดการธนาคารมันดีกว่า นี่ยอมรับแล้วใช่ไหมว่าคบกับมันอยู่"ธงชัยถามขึ้นด้วยความโมโห

"ฉันไม่มีความจำเป็นต้องยอมรับ หรือไม่ยอมรับอะไรกับคุณนะคะ เพราะคุณไม่ใช่พ่อฉันหรือเป็นอะไรกับฉันทั้งนั้น ฉันว่าฉันเคลียร์ในหน้าที่และสถานะของเรามาโดยตลอดนะผู้จัดการธงชัย" นลินธาราพูดเพราะโกรธมากเช่นกันที่ธงชัยไม่ให้เกียรติไม่ไว้หน้ากัน

"นลินธารา เออได้ ต่อไปนี้ผมจะคิดว่าคุณเป็นแค่ลูกจ้างของผม จะใช้งานอย่างนายจ้างใช้ลูกจ้าง เพราะสถานะของเรามันมีแค่นี้ ทำงานของคุณให้มันดีๆก็แล้วกัน แล้วก็นี่ นาฬิกาของคุณเอาคืนไป" ธงชัยส่งนาฬิกายัดใส่มือให้นลินธาราคืนและเดินลงส้นหายไปจากสำนักงาน

เมื่อเห็นว่าธงชัยโกรธมากเช่นนั้นนลินธาราเองก็ชักจะใจคอไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากเงียบและวางเฉยเสีย เย็นวันเดียวกันนั้นเมื่อเสร็จจากงานแทงปาล์มธงชัยก็ชวนสินธุออกไปเที่ยวบาร์อีก พิกุลจึงต้องมากินข้าวกับนลินธาราอีก และตลอดทั้งอาทิตย์ธงชัยก็ไม่มาวอแวนลินธาราอีกแต่ออกไปเที่ยวทุกวัน

"พี่ธารา ผู้จัดการเขาอกหักเหรอ หนูเห็นเขามาชวนพี่สินไปกินเหล้าเมาทุกวัน พี่ธารารู้หรือเปล่าว่าพี่ธงเขาจีบใครอยู่หรือเปล่าพี่" พิกุลพาซื่อถามนลินธาราออกไป

"ไม่รู้ พี่จะไปรู้ได้อย่างไร พิกุลก็ถามแปลกจริงเชียว"

"หนูก็สงสัย ถามพี่สิน พี่สินแกก็ไม่พูด บอกว่าเรื่องเจ้านาย หนูไม่ต้องรู้เยอะ แต่พี่ธารา พี่ธงกินเหล้าทุกวันแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตายกันพอดี" พิกุลพูดขึ้นด้วยความเป็นห่วงเจ้านาย

"เขาโตแล้วนะพิกุล ทำอะไรเขาก็ต้องรู้ตัวเองสิ ถ้าเขาจะกินเหล้าจนตายก็ปล่อยให้เขาตายเถอะ" นลินธาราพูดแต่สีหน้าก็ไม่สบายใจเหมือนกัน

"หนูก็เป็นห่วงพี่ธงเขานะ พี่สินเองก็เป็นห่วงถึงได้อาสาไปด้วยจะได้ขับรถให้พี่เขา คนเมาขับรถมันอันตราย" พิกุลพูดบอกนลินธาราน้ำเสียงเป็นห่วงเจ้านายจริงๆ

"รีบกินข้าว ไปอาบน้ำเข้านอนเถอะนะพิกุล อย่าไปคิดมากเลย" นลินธาราพูดให้พิกุลสบายใจ แต่ตัวเองนั้นสีหน้าไม่ค่อยจะสบายใจเท่าไหร่

ฝั่งของธงชัยก็นั่งกินเหล้าไปเงียบๆไม่พูดไม่จากับสินธุ จนมีสาวสวยมีจริตคนหนึ่งเดินเข้ามาในบาร์และขอนั่งกับธงชัยด้วย เหมือนเข้ามาให้ท่าธงชัย ธงชัยเองก็นึกสนุกอยากเล่นด้วย คิดว่าบางทีได้คุยกับผู้หญิงอื่นดูบ้างอาจทำให้ลืมความคิดถึงที่มีต่อนลินธาราลงได้บ้าง

"สวัสดีค่ะ ขอโฉมนั่งด้วยคนได้ไหมคะผู้จัดการสวนยางสุดหล่อ" โฉมฉายเข้าไปแซะธงชัย

"เชิญครับ ว่าแต่ คุณรู้จักผมด้วยหรือครับ" ธงชัยถาม

"ทำไมจะไม่รู้จักละคะ ก็โฉมเห็นพี่ธงมาเที่ยวทุกคืนเลย" โฉมฉายพูดและส่งยิ้มหวานยั่วยวน

"ชื่อโฉมหรือครับ" ธงชัยถามอีก

"ค่ะ โฉมฉายนะคะยินดีที่ได้รู้จักพี่ธงอย่างเป็นทางการนะคะ" โฉมฉายตอบรับและพูดกับธงชัยแบบใส่จริตเต็มที่

"เช่นกันครับ" ธงชัยพูดเสียงเรียบ

"ชอบเที่ยวหรือคะ" โฉมฉายถามธงชัยยิ้มๆ

"ก็ว่างๆ ไม่รู้จะไปไหนครับ เลยแวะมาดื่มเหล้า" ธงชัยตอบ

"มาบ่อยแบบนี้แสดงว่า โสด เอ๊ะหรือว่าหนีเมียมาค่ะเนี่ย" โฉมฉายถาม และหัวเราะชอบใจ

"ครับ" ธงชัยตอบสั้นๆ

"ครับคืออะไรคะ โฉมจะคิดว่าหนีเมียมานะคะ" โฉมฉายพูดใส่จริตอีก พร้อมกับเท้าข้อศอกลงกับโต๊ะวางแก้วเหล้า เผยให้เห็นหน้าอกหน้าใจเพราะเสื้อคอลึกที่โฉมฉายใส่มาไม่สามารถปิดบังอะไรได้เท่าไหร่

"แม่งของแท้แม่ให้มาหรือเปล่าวะ นมใหญ่ฉิบ...." สินธุคิดในใจแต่ก็ไม่พูดอะไรออกมา

"ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะครับ ว่าผมจะโสดหรือว่าผมจะหนีเมียมา ว่าแต่มันสำคัญกับคุณด้วยหรือ" ธงชัยถามโฉมฉายอย่างคนมีชั้นเชิงเหมือนกัน

"ก็ไม่มีหรอกค่ะ เพราะโฉมเป็นคนไม่ถือ" โฉมฉายพูดใส่จริตอีกและส่งสายตาเชิญชวนเต็มที่

"แล้วนี่คุณโฉมมาคนเดียวหรือครับ" ธงชัยถามบ้าง

"มากับเพื่อนค่ะ นั่งอยู่ทางโน้นค่ะ ให้เพื่อนมานั่งเป็นเพื่อนพี่สุดหล่ออีกคนหนึ่งได้ไหมคะ" โฉมฉายหมายถึงให้มานั่งกันสินธุ

"มานั่งได้ครับ แต่ออกตัวไว้ก่อนผมมีเมียแล้วครับเมียผมดุมาก คือผมตามมาขับรถให้เจ้านายเฉยๆครับ" สินธุพูดออกตัวแรงบอกว่าตัวเองมีเมียแล้ว

"ชวนเพื่อนคุณโฉมมานั่งเถอะ อย่าไปสนใจคนกลัวเมียเลยครับ" ธงชัยพูดแขวะสินธุ ส่วนโฉมฉายก็เดินไปตามเพื่อนมานั่งด้วยทันที

"ครับ พ่อคนไม่มีเมีย อย่าได้มีนะ แล้วผมจะคอยดูว่าไม่กลัวเมียจริงหรือเปล่า" สินธุพูดแขวะธงชัยคืนบ้าง

"สวัสดีค่ะแตงกวานะคะ ยินดีที่ได้รู้จักพี่ๆนะคะ" แตงกวาเพื่อนของโฉมฉายแนะนำตัว

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" ทั้งธงชัยและสินธุต่างก็ทักทายตามมารยาท

ทั้งสี่คนนั่งดื่มกันจนดึกมากบาร์ใกล้ปิดแล้ว ธงชัยจึงเรียกเช็กบิล

"ขอบคุณพี่ธงมากนะคะที่คืนนี้เป็นเจ้ามือเลี้ยงพวกเราสองคน" โฉมฉายพูดขอบคุณ

"ใช่ค่ะ แตงกวาก็ขอบคุณด้วยนะคะ" แตงกวาพูดขอบคุณบ้าง

"ไม่เป็นไรครับ ถือว่าเป็นโอกาสที่ได้รู้จักพูดคุยกัน" ธงชัยพูด

"แล้วพี่ธงจะกลับเลยหรือคะ ไปหาที่เงียบๆนอนคุยกันกับโฉมก่อนไหมคะ"โฉมฉายพูดเชิญชวน

"ที่เงียบๆ เหรอ ก็เอาสิ" ธงชัยทวนคำพูดและหยุดคิดก่อนจะตอบตกลง

"พี่ธง เอาจริงหรือครับพี่" สินธุสะกิดถามลูกพี่ของตัวเอง

"เออ เดี๋ยวมึงไปรอกูก่อน ไม่นาน" ธงชัยพูดบอกสินธุ 

ธงชัยและโฉมฉายขับรถมาที่รีสอร์ตแห่งหนึ่ง และหายเข้าไปข้างในกับโฉมฉาย โดยสินธุคอยอยู่ด้านนอก รอจนธงชัยออกมาด้านนอก

"เป็นไงพี่ดีปะ นมจริงหรือนมปลอมวะพี่อยากรู้" สินธุถาม

"เสือก ไม่ต้องเสือกสักเรื่องจะตายไหม กลับสวนยางได้แล้ว ไปขับรถกูอยากกลับไปนอน" ธงชัยพูดน้ำเสียงติดออกจะรำคาญสินธุ

"ครับผม ไม่เสือกก็ได้ไปขับรถก็ได้ครับ" สินธุพูดและทำหน้าที่ขับรถพาเจ้านายกลับสวนยาง

หลังจากวันที่ธงชัยไปเที่ยวบาร์วันนั้น ก็เว้นว่างไม่ไปเที่ยวอีก สามวันต่อมาทำให้โฉมฉายตามธงชัยมาถึงสวนยาง แรกเริ่มธงชัยก็ไม่ได้อยากจะเจอหน้าแต่คิดแผนการบางอย่างได้ จึงให้โฉมฉายได้เจอตนเองที่สำนักงาน

"ฉันมาหาพี่ธง พี่ธงอยู่หรือเปล่า" โฉมฉายถามพิกุล

"ผู้จัดการอยู่ด้านในค่ะ เดี๋ยวโทรแจ้งผู้จัดการก่อนนะคะว่าคุณเอ่อ......."พิกุลพูดเชิงถามชื่อเพื่อจะแจ้งธงชัย

"ฉันชื่อโฉมฉาย" โฉมฉายพูดบอกพิกุล

"ค่ะ เรียนแจ้งผู้จัดการแล้ว ผู้จัดการเรียนเชิญด้านในค่ะ" พิกุลพูดและเดินไปเปิดประตูให้โฉมฉายเข้าไปในห้อง

ผ่านไปชั่วครู่ โทรศัพท์ที่โต๊ะของนลินธาราก็ดังขึ้น เป็นธงชัยโทรมาขอกาแฟของตัวเองและไมโลร้อนของโฉมฉาย ให้นลินธาราช่วยจัดการให้ด้วย

"คุณธาราผมรบกวนขอกาแฟร้อน และขอไมโลร้อนให้คุณโฉมฉายหน่อย"ธงชัยโทรมาสั่งนลินธารา

"ได้ค่ะ เดี๋ยวให้พิกุลเข้าไปเสิร์ฟให้นะคะ" นลินธาราตอบรับ

"คุณนั่นแหละเอามา ผมอยากให้คุณชงให้ผม" ธงชัยพูดสวนกลับมาทันที

"ค่ะ ก็ได้ค่ะ" นลินธารารับคำและจัดการชงเครื่องดื่มเข้าไปเสิร์ฟให้ธงชัยด้านใน แต่พอเปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงและเห็นภาพอันไม่น่าพิสมัยเท่าไหร่

"อุ๊ย ฮ่า พี่ธงขา จับแรงๆก็ได้ค่ะ" เสียงของโฉมฉายดังออกมา 

นลินธาราเมื่อได้ยินและได้เห็นภาพนั้นก็พูดขึ้น

"ขอโทษนะคะที่เข้ามาขัดจังหวะ ดิฉันวางเครื่องดื่มไว้ตรงนี้นะคะ" พูดเสร็จนลินธาราก็จะเดินกลับออกไปแต่ธงชัยกลับเรียกไว้

"เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป มารู้จักกับคุณโฉมฉายก่อนสิ เขาเป็นแขกสำคัญของผม" ธงชัยพูดขึ้นสีหน้าพึงพอใจเมื่อเห็นหน้าของนลินธาราตื่นๆด้วยความตกใจ

"สวัสดีค่ะคุณโฉมฉาย" นลินธาราพูดทักทาย

"ดิฉันทักทายและรู้จักแล้วขอตัวเลยนะคะผู้จัดการคือฉันทำงานค้างอยู่"นลินธาราพูดต่ออีกและรีบตัดบทขอตัวออกไป แต่ไม่ทันจะได้ออกไปโฉมฉายก็พูดจาหาเรื่องอีก

"ไม่มีมารยาทเจ้านายยังไม่สั่งให้ไป มาทำเป็นกำแหงใส่หรือ เป็นแค่พนักงานบัญชีกระจอกๆ อย่ามาทำนิสัยเสียแบบนี้นะ" โฉมฉายพูดว่านลินธารา

"ค่ะ ดิฉันเป็นพนักงานบัญชีกระจอกๆอย่างคุณว่า แต่ดิฉันมีมารยาท อย่างน้อยก็รู้ว่าอะไรควรทำและอะไรไม่ควรทำในออฟฟิศ และทำต่อหน้าลูกน้อง และรู้หน้าที่ด้วย หน้าที่ฉันเอากาแฟมาเสิร์ฟ และทำงานด้านบัญชี ฉันทำครบสมบูรณ์แล้ว จริงไหมคะผู้จัดการ หรือถ้าผู้จัดการมีอะไรจะสั่งอีกก็บอกได้" นลินธาราพูดว่าโฉมฉายกระทบว่าธงชัยด้วยจนทำให้ธงชัยกัดกรามด้วยความเจ็บจุกในคำด่าของนลินธารา 

"ไม่มีแล้วคุณออกไปได้แล้ว" ธงชัยพูดและมองหน้านลินธารา ความหมายเชิงว่าฝากไว้ก่อนเถอะ

เมื่อนลินธาราออกไปธงชัยจึงขยับตัวลุกขึ้นจากโซฟาที่กำลังนัวอยู่กับโฉมฉายในตอนแรกแล้วพูดขึ้นว่า

"โฉมกลับไปก่อนเถอะ ผมต้องเข้าไปดูงานในสวน วันนี้คงไม่สะดวกแล้ว ไว้วันหลังค่อยเจอกันใหม่แล้วกัน" ธงชัยพูดไล่ให้โฉมฉายกลับไปก่อน

"พี่ธงพูดจริงนะ โฉมจะรอพี่ที่บาร์เดิมนะคะ ถ้าพี่ไม่ไปโฉมจะตามมาที่นี่จริงๆด้วย" โฉมฉายพูดต่อรอง

"อือ กลับไปก่อนเถอะแล้วค่อยว่ากัน" ธงชัยรับคำส่งๆ ไปในใจก็คิดถึงหน้าสวยคมและปากบางๆที่ด่าเขาได้เจ็บแสบอย่างนลินธาราอยู่