ปมรักบ่วงพันธนาการ

บทที่ 9 อยากแกล้งให้หึงแต่ดันมาพันคอตัวเอง

หลังจากที่โฉมฉายได้กลับไปแล้ว ตั้งแต่วันนั้นนลินธาราก็มีท่าทีหมางเมินใส่ธงชัยอย่างเห็นได้ชัด พยายามไม่เจอหน้า ไม่พูดคุยถ้าไม่จำเป็น จะคุยด้วยแค่เรื่องงานเท่านั้นจนทำให้ธงชัยเองก็กลุ้มใจต้องมาปรึกษาสินธุ

"ไอ้สินธาราเขาไม่คุยกับกูเลย หลบหน้าหลบตา ถ้าไม่ใช่เรื่องงานก็จะไม่เปิดโอกาสให้กูได้พูดได้คุยเลย" ธงชัยบอกลูกน้องคนสนิทด้วยความกลุ้มใจ

"ครับแล้วพี่จะคุยกับน้องธาราเขาเรื่องอะไรที่ไม่ใช่เรื่องงานละครับ" สินธุถามออกไปแบบไม่เข้าใจเจ้านาย

"ก็เรื่องอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่แค่งานไง คือวันก่อนกูให้เขามาเจอกูกับโฉมกำลังนัวเนียกันอยู่ หวังให้เขาหึงหวง หรือเสียดายกูบ้าง แต่เขากลับเฉยและด่ากระทบกูกับโฉมอีก กูกลุ้มใจจริงๆนะไอ้สิน"

"กลุ้มใจงั้นไปผับกันครับ เมาเพื่อลืมเธอ" สินธุพูดชวนเจ้านายแล้วหัวเราะชอบใจ

"ไอ้สิน แค่นี้ธาราเขาก็เกลียดกูจะแย่แล้ว ขืนกูลากมึงไปแดกเหล้าต่ออีกมีหวังเขาคงเกลียดกูมากกว่านี้"

"ครับ พี่ธงก็รู้ตัวนิ ว่าที่ทำประชดมันไม่มีอะไรดีขึ้นหรอก ถ้ารักเขาพี่จะทำประชดให้ตัวเองดูเลวทำไมกันครับพี่ ผู้หญิงดีๆเขาชอบผู้ชายดีๆนะพี่ รักเขาก็รุกจีบเลย น้ำหยดลงหินหินมันยังกร่อนนับประสาอะไรกับใจผู้หญิงอยู่ใกล้กันแค่นี้" สินธุพูดให้ลูกพี่ได้ฉุคิด

"มึงว่าอย่างนั้นเหรอวะ กูควรรุกจีบเขาใช่ไหม" ธงชัยถามอีกเพื่อความมั่นใจ

"ครับ" สินธุตอบยืนยันความคิดอีกครั้ง

"แต่กูก็จีบเขามานานแล้วนะไอ้สิน" ธงชัยพูดขึ้นด้วยความไม่มั่นใจอีก

"จีบมานานเข้าใจครับพี่ พี่ก็ต้องแสดงให้เขาเห็นว่ารักจริง เป็นคนดีดูแลเขาได้ มีฐานะ มีความเป็นผู้นำ จะไม่ทำให้เขาเสียใจ เข้าใจไหมเนี่ย" สินธุถามย้ำเจ้านาย

"ฉิบหายแล้ว เรื่องโฉมฉายที่เขาเห็นวันนั้น ก็ยิ่งทำให้ให้เขาเกลียดกูนะสิ"

"ก็ น่าจะอย่างนั้นนะพี่"

"แล้วกูจะทำยังไงดีละวะเนี่ย" ธงชัยพูดน้ำเสียงและสีหน้าไม่สบายใจเลย

"เริ่มที่พี่เลิกออกไปเที่ยว งดเหล้าถือศีล ทำคะแนนอยู่สวนยาง แล้วให้พิกุลช่วยกล่อม ช่วยเชียร์อีกแรง รับรองเลยพี่เชื่อหัวไอ้สิน พี่ธงได้เมียแน่ ๆ" สินธุพูดออกความเห็นให้กำลังใจเจ้านาย

"เออ ตามที่มึงว่าก็ได้"

"เอาอย่างนี้ วันเสาร์นี้มึงให้พิกุลชวนเขาไปเที่ยวตลาดนัดเขาปู่กันสิ แล้วมึงกับพิกุลก็ช่วยให้กูได้อยู่กับเขาสองคนบ้างได้ไหมวะ" ธงชัยเสนอความเห็น

"ได้ครับพี่ จัดไปเลยครับ" สินธุรับคำธงชัย

ช่วงเช้าของวันศุกร์วันทำงาน วันนี้นลินธาราตื่นตั้งแต่เช้ามาทำงานที่สำนักงานและไปเก็บบิลค่าน้ำยางสดจากโรงรับซื้อของสวนยาง

"คุณธารา มาโรงรับซื้อน้ำยางแต่เช้าเลยนะครับแต่มาหลังผู้จัดการ ช่วงนี้ผู้จัดการไม่เมาตื่นเช้าทุกวันเลย" อาคมคนงานที่โรงรับซื้อน้ำยางพูดทักทายนลินธารา

"ค่ะ ธารามาเก็บบิลค่าน้ำยางทั้งหมดของเมื่อวานค่ะพี่อาคม" นลินธาราพูดและส่งยิ้มหวานให้อาคม

"ผู้จัดการรับเอาไปสำนักงานแล้วครับคุณธารา คุณธาราต้องไปขอเอาจากผู้จัดการแล้วครับ" อาคมพูดบอกนลินธารา

"อ๋อ อย่างนั้นหรือคะ งั้นธารากลับไปสำนักงานก่อนนะคะพี่อาคม"

"ครับคุณธารา" อาคมรับคำและส่งยิ้มให้ นลินธาราจึงขับรถกอล์ฟกลับไปสำนักงาน

เมื่อไปถึงสำนักงานนลินธาราก็ไปเคาะประตูห้องทำงานของธงชัยเพื่อขอบิลค่าน้ำยางจากธงชัย เพื่อเอาเข้ามาจัดการเข้าระบบบัญชีของบริษัท

"ผู้จัดการคะ ดิฉันมาขอบิลค่าน้ำยาง พี่อาคมบอกว่าผู้จัดการมารับไปแล้ว" นลินธาราพูดกับธงชัยน้ำเสียงและสีหน้าเรียบเฉยแสดงให้เห็นชัดเจนว่าที่เข้ามาคุยด้วยเพราะเรื่องงานเท่านั้น

"วางอยู่นี่ไง มาหยิบไปสิ" ธงชัยพูด นลินธาราจึงเดินเข้าไปหยิบเอกสารที่โต๊ะทำงานของธงชัย แต่พอเดินเข้ามาจะหยิบเอกสารธงชัยก็ดึงแขนนลินธารามานั่งซ้อนตักตัวเองและกอดรัดร่างบางไว้

"อุ๊ย ผู้จัดการปล่อยฉันนะทำบ้าอะไรของคุณ ปล่อย......." นลินธาราดิ้นสะบัดตัวจะลุกขึ้น

"ไม่ปล่อย จนกว่าน้ำจะฟังพี่ก่อน" ธงชัยพูดและกอดนลินธาราไว้อย่างไม่ยอมปล่อย

"ก็ปล่อยฉันก่อนสิ จะพูดอะไรก็พูดมาฉันฟังอยู่" นลินธาราพูดน้ำเสียงไม่พอใจ

"เรื่องวันก่อน ที่น้ำเห็นมันไม่ใช่อย่างที่น้ำเข้าใจนะ พี่กับโฉม พี่ไม่ได้..." ธงชัยพูดอธิบายยังไม่ทันจบ

"คุณจะได้หรือไม่ได้อะไรกันก็ไม่เกี่ยวกับฉัน ไม่ต้องอธิบายฉันหรอกค่ะ"นลินธาราพูดแทรกขึ้น

"น้ำแต่พี่รักน้ำนะ พี่สัญญานะพี่จะทำตัวให้ดีขึ้น จะไม่กินเหล้า ไม่เที่ยวแบบนั้นอีก น้ำให้โอกาสพี่ได้ไหม" ธงชัยพูดขอโอกาส

"ฉันไม่มีโอกาสจะให้ และคุณเองก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ปล่อยฉันเถอะนะคะ"นลินธาราพูดแบบไม่มีเยื่อใยใดๆ

"น้ำ น้ำอย่าใจแข็งกับพี่นักเลย เอาอย่างนี้ก็ได้พี่ขอแค่โอกาสให้พี่พิสูจน์ตัวเองก่อนก็ได้"

"คุณ ถ้าอยากพิสูจน์ก็ควรเริ่มจากการปล่อยฉันก่อนไหมคะ" ตอนแรกนลินธาราจะพูดว่าธงชัยแรงๆ แต่คิดไปคิดมา ถ้าหมายจะเอาตัวรอดก็ต้องพูดให้ฉลาด ภัยจะได้ไม่ถึงตัวอย่างที่คุณย่าเคยสอนไว้

"ไม่อยากปล่อย อยากกอดอย่างนี้ พี่รู้หรอกน้ำเจ้าเล่ห์กับพี่ แต่ถึงรู้ว่าเจ้าเล่ห์พี่ก็ยอมเพราะพี่รัก" ธงชัยพูดอย่างรู้ทันและยอมปล่อยนลินธาราออกจากตัก เมื่อนลินธาราลุกขึ้นยืนทรงตัวได้แล้วธงชัยจึงลุกขึ้นยืนและหยิบเอกสารส่งให้นลินธารา 

"ขอบคุณค่ะ" นลินธารารับเอกสารมาและพูดขอบคุณ

"รอไปกินข้าวด้วยนะ" ธงชัยพูดสั่งยิ้มๆ อยากออกไปกินข้าวกับนลินธาราที่โรงเลี้ยงด้วยกัน

"ค่ะ เดี๋ยวให้พิกุลมาตามนะคะ" นลินธาราพูดรับคำและรีบออกไปเพราะกลัวว่าจะเปลืองเนื้อเปลืองตัวมากไปกว่านี้

"หวงเนื้อหวงตัวเสียจริงนะแม่คุณ" ธงชัยพูดตามหลังนลินธาราที่รีบเดินออกไปและหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ

มื้อเที่ยงของวันนั้น ธงชัยพร้อมด้วยนลินธารา พิกุลและสินธุไปนั่งกินข้าวที่โรงเลี้ยงด้วยกัน พิกุลจึงเริ่มทำตามแผนการของสินธุกับธงชัยชวนนลินธาราไปเที่ยวตลาดนัด

"พี่ธารา พรุ่งนี้ไม่กลับบ้านได้ไหม หนูอยากชวนไปเที่ยวตลาด นะพี่ธารานะ เรายังไม่ได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย" พิกุลพูดรบเร้าชวนนลินธาราไปเที่ยว

"คือพี่ พี่ต้องกลับไปเยี่ยมคุณย่า" นลินธาราพูดปฏิเสธ

"ไปเที่ยวกันก่อนไม่ได้เหรอ พี่ธาราเพิ่งกลับไปเองนะเมื่ออาทิตย์ก่อนก็กลับไป" พิกุลตื๊อให้นลินธาราไปกับตนให้ได้

"งั้นก็ได้จ้ะ พี่ไปก็ได้" นลินธาราพูดตอบรับเพราะเกรงใจพิกุล

"จริงนะคะ ดีใจจังเลยค่ะ สัญญาแล้วนะ ไปกันหลายคนสนุกดี" พิกุลพูดขึ้นด้วยความดีใจที่ทำสำเร็จชวนนลินธาราไปเที่ยวได้

"ไปกันหลายคนหมายความว่ายังไง" นลินธาราถามเพราะเข้าใจว่าจะไปกับพิกุลแค่สองคน

"ก็ไปกันสี่คนยังไงละคะ มีหนู พี่ธารา พี่สิน และก็ผู้จัดการด้วย" พิกุลพูดทวนชื่อให้ฟัง

"ผู้จัดการไปด้วยหรือคะ" นลินธาราถามขึ้นและหันไปมองหน้าธงชัยอย่างรู้ทัน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะรับปากพิกุลไปแล้ว

ช่วงสายของวันเสาร์ทั้งสี่คนจึงพากันไปเที่ยวตลาดนัด เพื่อซื้อของ และเดินเล่นกัน แต่ขณะที่สี่คนกำลังเลือกซื้อของกันอยู่ก็บังเอิญไปเจอโฉมฉายที่ตลาดนัด เพราะวันนี้แม่ของโฉมฉายบังคับให้โฉมฉายมาช่วยขายขนมไทย โดยขู่ว่าถ้าไม่มาช่วยก็ไม่ต้องมาขอเงินไปเที่ยว เมื่อโฉมฉายเห็นธงชัยจึงบอกแม่ว่าตนเองมีธุระต้องทำ

"แม่ แม่ขายของไปก่อนนะไม่ต้องทักฉัน ไม่ต้องพูดอะไร ฉันเจอว่าที่ผัวเศรษฐีของฉันแล้ว" โฉมฉายพูดเสร็จก็รีบเดินเข้าไปทักทายธงชัย

"พี่ธง มาเดินตลาดหรือคะ จะมาไม่เห็นบอกโฉมเลย โฉมคิดถึงมากรู้ไหมคะ" โฉมฉายเข้ามาพูดและเกาะแขนธงชัยไว้

"เอ่อ ผม คือธาราผมไม่ได้นัดเขาไว้นะ" ธงชัยรีบแก้ตัวปากคอสั่นกลัวนลินธาราโกรธ แต่โฉมฉายก็ลากตัวธงชัยไปหาร้านกาแฟนั่งคุยกัน ส่วนนลินธาราก็ขอตัวกลับบ้านก่อน

"พี่ธงเราไปหาอะไรดื่มกันก่อนดีกว่า" โฉมฉายพูดและดึงธงชัยออกไป

"พี่กลับบ้านก่อนดีกว่านะพิกุลอยู่เที่ยวต่อกับพี่สินก็แล้วกันนะ" นลินธาราพูดขอตัวกลับเพราะตนเองขับรถมาตั้งใจว่าเที่ยวเสร็จจะกลับบ้านไปหาย่า

"ค่ะพี่ธารา ขับรถดีๆนะ" พิกุลตอบแบบงงๆ ในสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ส่วนธงชัยนั้นทำหน้าโคตรเซง และมีท่าทีไม่พอใจโฉมฉายเป็นอย่างมากคิดในใจว่า

"มันวันซวยอะไรของกูวะเนี่ย ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวตั้งแต่แรกเลยกู" ธงชัยคิดในใจ