“คงไม่ได้ครับคุณผู้หญิง...เอ่อ...ท่านไม่ได้สั่ง”
สายตาลุแก่โทษ มองสบนัยน์ตาชะเอมผ่านกระจกมองหลัง เมื่อเขาชำเลืองมองใบหน้าปึ่งชาของเจ้านาย ที่ดูตึงๆ ผิดปกติ
“สั่งคนของคุณหยุดรถให้เอมหน่อยเถอะค่ะ เอมจะกลับไปทำงาน”
หญิงสาวเหลียวกลับมามองชายหนุ่ม เธอพูดเสียงอ่อนๆ เพราะหากเป็นคำสั่ง คนอย่างอเล็กไซคงไม่ยอมทำตาม
“...” ไม่มีคำตอบสำหรับการร้องข้อ อเล็กไซหลุบเปลือกตาลงดังเดิม มุมปากของเขากระตุกยิ้มนิดๆ
“คุณคะ?”
“หืมมม...” ชายหนุ่มปรือเปลือกตาขึ้น เขามองหล่อนตาฉ่ำเยิ้ม
“เอมจะกลับค่ะ...หากไม่เป็นการรบกวน ช่วยสั่งคนของคุณให้หยุดรถให้เอมหน่อยค่ะ”
“เอาน่า...อีกไม่กี่สิบโลก็จะถึงบ้านผมแล้วเอม...ต่อให้เธอลงกลางทาง เธอก็คลำทางไปสนามบินไม่ได้หรอก เธอพูดกับเขารู้เรื่องหรืองั้ย? ที่นี่มอสโกนะเอม ไม่ใช่ประเทศไทย”
นั่นสินะ เรื่องการสื่อสารเป็นเรื่องใหญ่ ชะเอมแน่ใจเธอพูดอังกฤษได้ดีพอใช้ แต่...ที่นี่ไม่ใช
