“ไหนวะ?”
เสียงคุ้นหูดังขึ้น ชะเอมแอบมอง แต่ก็ต้องรีบผินหน้าหลบ เมื่อใบหน้าของชายหนุ่มบึ้งตึงเหมือนผ้าที่ขึงอยู่บนสะดึงรอปักลาย
“นี่ครับท่าน...” อีวานรับลูก เขายื่นกระเป๋าเอกสารที่ภายในว่างเปล่าให้กับเจ้านายหนุ่ม
“มีแค่นี้เหรอ?” อเล็กไซพูดเหมือนเสียไม่ได้
“คุณเอมเธอมีเรื่องปรึกษาด้วยครับ...” อีวานรีบพูด เขาทันเห็นสายตาคมดุ ตวัดมองชะเอมเพียงชั่วแว๊บ ก่อนที่ดวงตาสีเขียวขุ่นจะเมินไปทางทิศอื่น ทำเหมือนชะเอมไม่มีตัวตนยืนอยู่ตรงนั้น
“ฉันไม่คุยงาน แกก็รู้นี่อีวาน...พามาทำไมวุ่นวายชิบ!!”
เสียงบ่นอุบตามมาติดๆ ชะเอมฉุนกึก!! ที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้ก็เพราะเขาสร้างปัญหาไว้ เธอไม่ได้ต้องการมาเอง แต่อเล็กไซทำท่ารำคาญ เขาคงไม่ต้องการสนทนา แต่เมื่อเธอยืนอยู่ตรงนี้แล้ว คงถอยไม่ได้เช่นกัน
“เอมแค่มาถามความกระจ่างจากคุณค่ะ... คุณแก้แบบโดยไม่บอกเอม...ถ้าคุณอยากได้แบบที่คุณแก้ ทำไมไม่บอกเอมก่อนคะ?”
หญิงสาวพ
