เฮียยิม พาร์ท
ผมวางถุงฟิมล์ลงบนโต๊ะ พร้อมกับถอดหมวกกันน็อคออกด้วยความไม่สบอารมณ์ จนแทบจะเก็บอาการทางสีหน้าไว้ไม่อยู่
ทว่าเมื่อเงยหน้ามองคนที่วิ่งลงจากบันไดชั้นสอง ผมก็ถึงกับส่ายหน้าให้กับรอยยิ้มกวนประสาทของเจ้าตัว ก่อนจะเดินเลี่ยงไปหยิบน้ำเย็นขึ้นมาเปิดดื่มดับกระหาย
“ไงวะ”
“เหอะ”
ผมสั่นหน้าแล้วปิดขวดน้ำวางไว้บนโต๊ะ มองอีกฝ่ายที่หรี่ตามองผมมาอย่างจับผิด
“เอ้า ไปแดกรังแตนมาอีกแล้วเหรอไอ้สัด”
“.....”
“ตั้งแต่เลิกกับน้องมัน รู้สึกว่าฮอร์โมนมึงจะไม่คงที่นะไอ้ยิม ไหวมั้ยวะ”
ไม่ไหวก็ต้องไหว..
มองผ่านเหมือนประโยคมันจะดูเรียบง่าย แต่พอเจอเข้าจริงกับตลกไม่ออกเลยสักนิดเดียว
การที่ไม่อยากเข้มแข็งมากแค่ไหน แต่ก็ต้องแสดงออกว่าไม่เป็นอะไรมากเท่านั้น มันโคตรจะทำให้ผมอยากระเบิดตัวเองทิ้งเลยว่ะ
โคตรแย่เลย
“เออ ไว้อยากเล่าเมื่อไหร่ค่อยเล่าให้กูฟังละกัน” มันเดินเข้ามาตบบ่าผมสองสามที ตามประสาคนสนิ
