Part ออสติน
“มึงเร่งแอร์หน่อยสิ ” ผมตะโกนบอกลูกน้องตัวเองที่นั่งด้านหน้าให้ช่วยเร่งแอร์ให้ยาหยี เพราะตอนนี้ผมนั่งรู้สึกผิดอยู่บนรถกับเธอ พอผมอุ้มเธอขึ้นมานั่งบนรถได้ เธอก็รีบถอดเอากระเป๋าเป้ของเธอออกจากด้านหลัง และหยิบมันมาเปิดออก ก่อนจะหยิบเอาขวดนมของเธอขึ้นมาดื่มด้วยความหิว
“เอาน้ำเปล่าไหม” ผมเอ่ยถามยาหยีขึ้น เมื่อนั่งมองดูเธอดื่มนมจนหมดขวด
“เอาคา” ยาหยีเอ่ยตอบผม พร้อมยกมือขึ้นปัดผมออกจากไปหน้าของเธอ ผมจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อให้เธอทั่วทั้งใบหน้าและลำคอ ความจริงผมก็อยากมัดผมให้เธอนะแต่ผมทำไม่เป็น เลยกะว่าไปถึงบ้านค่อยให้แม่ผมจัดการแล้วกัน เพราะผมคิดไว้แต่แรกแล้วว่า ผมจะเอายาหยีไปฝากแม่ผมไว้ เพราะอย่างน้อยแม่ผมก็น่าจะเลี้ยงเด็กเป็นกว่าผม
พอผมเปิดขวดน้ำให้เธอเสร็จเธอก็ยกดื่มทีเดียวเกือบครึ่งขวด เหี้ย!!กูเอาลูกเขามาทรมานรึเปล่าวะเนี้ย ผมได้แต่นึกในใจ เพราะยิ่งเห็นแก้มที่แดงก่
