อย่างอนไปเลย
1121 คำ
ตอนที่ 14
หลังจากเดินเข้าที่พักพร้อมกับเขา หญิงสาวก็ถึงกับต้องแปลกใจ ที่เขานั้นได้สั่งให้คนของมิสเตอร์ลีจองห้องพักกับโรงแรมเอาไว้เพียงแค่ห้องเดียว
“พี่ภัฏคิดไม่ซื่อกับฝ้ายหรือเปล่าคะ ถึงได้จองห้องเอาไว้แค่ห้องเดียว”
“ก็ตอนที่ฝ้ายนั่งมาบนเครื่องอาการของฝ้ายดูแปลก ๆ หน้าซีดมือสั่น พี่กลัวคืนนี้ฝ้ายจะไม่สบายแบบนั้นอีกนะสิ แล้ววันนี้ก็เสนองานเครียดทั้งวัน” เขารีบอ้าง
“แล้วพี่สัญญาได้มั้ยคะ ว่าคืนนี้จะไม่ทำอะไรฝ้าย”
“อื้ม...พี่อยากดูแลฝ้าย อย่าคิดมากสิครับ” เขาเดินเข้ามาลูบศีรษะเธออย่างรักใคร่
ระหว่างที่เขาอาบน้ำหญิงสาวก็แอบลงไปที่ล็อบบี้ เพื่อจะจองห้องพักของเธอต่างหาก แต่ปรากฏโรงแรมเต็มทุกห้อง มันจะเป็นไปได้อย่างไร จะบ้าไปแล้ว โรงแรมออกใหญ่โตอย่างนี้ บอกเต็มทุกห้อง! ปภาวรินทร์หัวเสียแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงรีบกลับมาที่ห้องของตัวเองอย่างเร่งรีบ
เลขาฯ สาวไม่รู้จะทำอย่างไร จึงเดินมานั่งนิ่ง ๆ อยู่มุมห้อง ไม่นานนรภัฏก็เดินออกจากห้องน้ำมาด้วยผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียว จนทำให้เธอรู้สึกกลัวและเป็นกังวล
“ทำไมยังไม่จัดกระเป๋าอีกล่ะ” เขาถามขึ้น ก็จะให้จัดยังไงล่ะ เธอกำลังจะย้ายออกไปนอนที่อื่นนี่น่า เธอแอบคิดในใจ!
“ขอโทษค่ะ คือฝ้าย” เธอไม่กล้าบอกความจริงกับเขา
“เมื่อกี้ไปไหนมา” หญิงสาวใจหายแวบ เมื่อนรภัฏยิงคำถามนี้ เหมือนเขารู้แล้ว
“เอ่อ คือว่า!!!” เธอไม่ได้เตรียมคำตอบเอาไว้เลยมัวแต่อ้ำอึ้ง
“บอกพี่มา!!!!” เขาขู่จนเธอตกใจ
“ก็ลงไปดูห้องพักค่ะ เผื่อว่ามีห้องว่าง” หญิงสาวตัดสินใจบอกความจริง
“พี่บอกอะไร วันหลังก็หัดเชื่อกันบ้างสิ คนที่จะมาโรงแรมนี้เขาต้องจองล่วงหน้าเท่านั้นแหละ ไม่จองไว้ก่อนเค้าก็บอกเต็มทั้งนั้นแหละ ที่นี่ไม่เหมือนที่อื่น” เขาตะคอกใส่หน้าเธอ
“ค่ะ ฝ้ายจะทำอย่างนี้อีกแล้ว” ปภาวรินทร์ผ่อนลมหายใจหลังพูดจบ
หลังจากนั้นเธอก็รีบเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าและจัดเรียงใส่ตู้จนเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้นเธอก็ออกมาเดินรับลม ก่อนที่เขาจะเดินตามออกมาแล้วกอดเธอเอาไว้จากทางด้านหลัง เขามาง้อเธอ เพราะรู้ว่าเธองอนที่ถูกเขาดุเมื่อสักครู่นี้
“ทำไมไม่ยอมอาบน้ำ โกรธพี่เหรอ” เขายังไม่ได้แต่งตัว หยดน้ำยังเกาะอยู่เต็มแขน
“เอ่อ คือ”
“พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจจะดุฝ้ายนะครับ หรือว่าฝ้ายจะให้พี่อาบให้เป็นการขอโทษดีล่ะ”
“พี่ภัฏ อื้ย!! อย่าค่ะ” หญิงสาวพยายามดิ้นหนีจากการถูกกอดรัด
“ทำไม พี่แค่หอมแก้มนิดเดียวเองนะ” ไม่กอดเปล่าเขาฉวยโอกาสหอมแก้มเนียน ๆ ของเธอไปฟอดใหญ่
“พี่ภัฏ แต่เราไม่ได้เป็นเหมือนเดิมแล้วนี่คะ”
“เหมือนเดิมสิ ทำไมจะไม่เหมือนละครับ”
“ก็ฝ้ายเคยได้ยินพี่เคยบอกตลอดเลยว่า เราแค่อยู่ในสถานะเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น”
“ใครว่าล่ะครับ พี่ก็กำลังจะบอกฝ้ายอยู่นี่ไง”
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิครับ”
“ฝ้ายจ๋า” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกชื่อของหญิงสาว
“ทำไมคะ”
“ฝ้ายยังรักพี่อยู่มั้ย”
“ฝ้ายก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
“ฝ้ายยังไม่มีใครใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมกันได้มั้ย” ปภาวรินทร์ยังไม่ทันได้ตอบร่างบางก็ถูกโอบกอดเอาไว้แน่นอีกครั้ง หัวใจของเธอเต้นรัวจนเขาได้ยิน
“แล้วพี่ภัฏจะหนีไปเมืองนอกอีกมั้ยคะ”
“ไม่แล้วล่ะ พี่จะไม่วู่วามแบบเมื่อก่อนอีกแล้ว” เขาพูดเสียงกระท่อนกระแท่น ก่อนจะแนบปากหยักประทับลงบนริมฝีปากบางของเธอ ปภาวรินทร์สั่นสะท้านอย่างร้อนรนเพราะจุมพิตของเขา นรภัฏส่งลิ้นร้อนควานหาความหวานจากโพรงปากนุ่มอย่างคลั่งไคล้
“พี่คิดถึงฝ้ายตลอด พี่ต้องการฝ้าย..ยอดรักของพี่” ริมฝีปากของเขาแนบลงมาครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยรอยจูบอันเร่าร้อน
เขาชนใบหน้าลงกับเส้นผมของหญิงสาว และเกาะกุมเธอไว้ดูจนักโทษขณะที่ปากของเขารุกรานเธอ ทั้งรับและให้ความยินดีอันไม่มีที่สิ้นสุด หญิงสาวตอบสนองเขาได้อย่างคลั่งไคล้และเต็มที่
“ไปข้างในกันเถอะ”
“แต่ฝ้ายยังไม่ได้อาบน้ำเลยพี่ภัฏ”
“เดี๋ยวพี่อาบให้”
สิ้นเสียงเขาก็อุ้มร่างเธอมาที่เตียงนอน ก่อนจะสลัดผ้าเช็ดตัวสีขาวของโรงแรมที่พันร่างเขาเอาไว้ทิ้งไป ร่างกายเธอถูกทาบทับด้วยร่างหนาจนรู้สึกว่าร่างของเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง มือของเขาทำงานได้อย่างคล่องแคล่ว
กระดุมเสื้อของเธอถูกเขาปลดออกทีละเม็ดจนสาบเสื้อแยกออกจากกัน นรภัฏเลื่อนเสื้อเชิ้ตของหญิงสาวออกจากแขนของเธอให้ล่วงสู่พื้น เขาหายใจหนักหน่วง ดวงตาคมดื่มด่ำลึกซึ้งไปที่ยอดอกอวบอันเต่งตึงภายใต้บราเซียร์ตัวเก่งของเธอ
“พี่ขอชิมหน่อยได้มั้ย..ที่รัก” เขาเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อชั้นในของเธอออก ก่อนจะก้มศีรษะลงไปอย่างช้าๆ แล้วดูดดูนปลายยอดถันชูชันที่กำลังตื่นตัวแข็งเป็นไต จนเธอร้องครางออกมาด้วยความปรารถนาแทบขาดใจ ก่อนจะรับรู้ได้ถึงความแข็งขึงที่ดุนดันอยู่ทางด้านล่าง
ปภาวรินทร์สูดหายใจ ลึก ๆ จนเต้านมอวบของเธอสั่นไหว เขาเงยหน้าขึ้นสบตาอันเร่าร้อนของหญิงสาว ดวงตาของเขาเองดูซ่อนเร้นอย่างประหลาด ก่อนจะค่อยๆ จูบเบา ๆ ไปที่เนินอกอวบของเธอ
“ฝ้ายจ๋า ฝ้ายเป็นของพี่นะ” เขาครางบอก ส่วนมือก็ยังทำงานอย่างลุกลี้ลุกลนอยู่ที่ซิบกางเกงยีนของหญิงสาว เธออึ้งไปเนิ่นนาน แล้วค่อยๆ กวาดวงแขนโอบรอบคอเขาไว้
“ค่ะ ถ้านั่นเป็นสิ่งที่พี่ภัฏต้องการ” เธอพูดเสียงสะท้าน สายตาสบตาเขาด้วยความไว้วางใจ อย่างเปี่ยมล้น
สายตาร้อนเร่าของเขาเผยให้เห็นความต้องการอันสุดแสนทรมาน และแล้วประกายวับชวนใจหวาม ก็ค่อยๆ เลือนหายไปจากดวงตาคมของเขา มือหนาเอื้อมมาประคองทรวงอกอวบอิ่มของเธอไว้อย่างอ่อนโยน
- ผู้เขียน
