ZEN – NAMI 14 เพื่อนใหม่
1575 คำ
“ละแล้วนามิมีหลักฐานเหรอว่ามีคนแกล้งอ่ะ” เธอพูดเสียงสั่นเก็บสีหน้าไว้ไม่อยู่เลยล่ะ
“มีสิ...ก็ในห้องเรียนมันมีกล้องวงจรปิดอยู่นี่น่าขอตัวก่อนนะ” ฉันบอกออกไปก่อนจะเดินผ่านเธอออกมาเลยวันนี้คงไม่ได้เรียนแล้วละเพราะงั้นไปเดินห้างดีหน่อยไหมนะ?
เมื่อคิดได้อย่างนั้นฉันก็เดินไปที่กำแพงของโรงเรียนเพื่อกระโดดออกไปไม่มีอารมณ์เรียนแล้ววันนี้
ตุบ!
ฉันเดินออกไปหน้าถนนทันทีเมื่อออกมาได้คงต้องนั่งรถเมย์ไปนั่นแหละชิว ๆ ไม่ได้รีบอะไรอะไรมากมาย
บรื้นนนน~ บรื้นนนน~ บรื้นนนน~
“จะไปไหนกันนะ?” ฉันพูดคนเดียวเมื่อมีรถตู้สีดำจำนวนมากขับเข้าไปที่โรงเรียนหรือว่าจะเป็นบุคคลสำคัญ?
ช่างเถอะ...ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อยฉันเลิกสนใจและไปที่ป้ายรถเมย์แทน
สยามสตรีน
ตอนแรกว่าจะไปห้างนั่นแหละแต่ว่าไปก็ไม่มีนอกจากเสื้อผ้า อาหาร ระหว่างนั่งรถมาฉันเจอสิ่งที่เรียกว่าสยามสตรีนตอนเล่นโทรศัพท์มันเป็นแหล่งของวัยรุ่นให้ไปทำกิจกรรมกัน ไม่มีจะเป็นลานสเก็ตบอร์ด สนามบาส มีการเต้นโคฟเวอร์ และอื่น ๆ ที่เป็นกิจกรรมสตรีนต่าง ๆ ฉันเลยคิดว่าจะไปที่นั่นดูเผื่อว่าจะมีอะไรสนุก ๆ ให้ทำ
“ว้าว*0*” ฉันมองไปรอบ ๆ ก็รู้สึกตื่นเต้นมากกับสิ่งที่ได้เห็นตรงโซนกินจกรรมต่าง ๆ เต็มไปหมดเกมก็มีหลายรูปแบบด้วย
เมื่อก่อนตอนอยู่กับพ่อแม่ฉันไม่ได้ออกไปไหน ไม่ได้เรียนและไม่มีเพื่อนอะไรทั้งนั้นแหละอยู่แต่บ้านและเรียนในสิ่งที่พ่อแม่สอนให้ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ภายในมีสาวใช้คอยตามไม่ให้ฉันได้ออกไปไหนทั้งนั้น ที่พ่อแม่ทำแบบนั้นฉันเองก็เข้าใจว่าคงเป็นเพราะกลัวว่าคนในองค์จะมาตามจับตัวของฉันไปเพราะงั้นโลกของฉันเลยไม่ได้พบเจออะไรมากมายนัก
“ไปเล่นเกมก่อนดีกว่า” เพราะอย่างอื่นฉันไม่มีอุปกรณ์อย่างเขาน่ะสิ เต้นก็ไม่ใช้แนวด้วยสิ
หลังจากรู้แล้วว่าจะทำอะไรฉันก็ไปเล่นทุกอย่างที่มีอยู่ในนั้นสนุกมากกกกก^^
ปิ้ว! ปิ้ว! ปิ้ว! เกมยิงปืนฉันสนุกมากและยังเป็นบุคคลที่ทำคะแนนได้เยอะที่สุดด้วย
ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ! ฟุบ!
“เยส!!” ฉันร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อฉันเล่นเกมชู้ตบาสได้อันดับหนึ่งของเกมอีกแล้ว
“ต่อไปก็...ชกมวย!!” ฉันวิ่งไปที่เกมชกมวยที่มีนวมห้อยลงมา
“จะเล่นเหรอน้อง?” เสียงของคนควบคุมเกมถามฉัน
“ค่ะพี่!”
“ไหวเหรอเดี๋ยวแขนน้อย ๆ นั่นก็หักเอาหรอก” มันก็ไม่ได้เล็กขนาดนั้นจะหักง่ายแบบนั้นหรอก
“ไหวละมั้งเดี๋ยวหนูลองเล่นดูก่อน”
“เอา ๆ ตามใจหยอดเหรียญเลยน้อง” ฉันเดินไปยืดเส้นยืดสายก่อนจะหยอดเหรียญเล่นเกมเมื่อสัญญาณเกมมาฉันก็จัดการออกแรงต่อยออกไป
พลั๊ว!!!!!
ติ๊ดดดดดดดดดดดดด!!!
‘8999’
“ว้าววว!!แม้ไม่ได้ที่หนึ่งแต่ได้ที่สองครับน้องสุดยอดดดดด!!” ที่หนึ่งได้ตั้ง 9999 สงสัยจะเป็นผู้ชายตัวใหญ่ ๆ หน่อยละมั้งแรงก็ต้องเยอะเป็นธรรมดาแหละ
“เสียดายชะมัด...” ฉันบ่นนิดหน่อยเพราะอีกนิดก็คงชนะอันเก่งที่ทำไว้แล้ว
“ลองอีกรอบไหมน้อง?”
“ไม่อ่ะพี่ไปละ” ฉันบอกปฏิเสธเพราะว่าแค่ตาเดียวก็จะปวดแขนแล้ว เฮ้ออ~
หิวแล้วแหะไปหาอะไรกินหน่อยดีกว่า...ที่นี่ไม่ได้มีร้านอาหารมากมายเท่าไหร่แต่ก็พอมีกินสำหรับคนที่อาจจะหิวระหว่างที่ทำกิจกรรมอยู่
“ป้าค่ะเอาฮอตด็อกสองไม้และน้ำอัดลมแก้วหนึ่งค่ะ” ฉันมาที่ร้านค้า
“ได้จ้าแปบน้า~” ระหว่างรอของกินสายตาของฉันก็มองไปรอบ ๆ สถานที่ที่มีแต่วัยรุ่นมากมายเต็มไปหมดเลย
“ปกติไม่ค่อยเห็นเด็กโรงเรียนนี้มาแถวนี้นะเนี่ย” เสียงป้าร้านค้าพูดขึ้น
“เหรอคะ?”
“จ้า ได้ยินว่าเด็กโรงเรียนนี้เขาเคร่งเรื่องการเรียนกันไม่ค่อยมาเดินแถวนี้หรอก”
“สงสัยหนูจะเป็นเด็กแปลกละมั้งคะ^^” ก็จริงอย่างว่านั่นแหละไม่งั้นฉันจะโดนหมั่นไส้เพราะคะแนนสอบเยอะกว่าเพื่อนเหรอ
“ไม่หรอกน่านาน ๆ ทีหาเวลามาพักผ่อนบ้างก็ได้เรียนเยอะ ๆ ปวดหัวนะ”
“ขอบคุณค่ะของหนูเท่าไหร่คะ?” ฉันถาม
“ทั้งหมด 60 บาทจ้ะ” ฉันจ่ายเงินก่อนจะเดินไปที่ทางสนามสเก็ตบอร์ดเพราะว่าอยากเล่นอยู่เหมือนกัน
เพี๊ยะ!!
“เลวที่สุด” แต่ทางที่ฉันจะเดินดันมีคนทะเลาะกันอยู่เป็นชาญหญิงที่น่าจะเป็นแฟนกัน เอาไงดีว้า?
“ง่ำ!!” ฉันหยิบฮอตด็อกขึ้นมากัดแค่เดินผ่านไปเฉย ๆ ก็พอแล้วมั้ง
“เลวอะไรเธอยอมเองนะเว้ย! ก็บอกแล้วว่าไม่จริงจัง ๆ ทำไมไม่เข้าใจวะ?!” ไอ้เลวเอ๊ย!!
“อึก!!”
“เธอมาชอบฉันเองและมาให้ท่าฉันเองนะ!!พอเอาสนองให้แล้วยังต้องการอะไรอีก” เดินไปเงียบ ๆ ถึงนามิ ฉันบอกตัวเองและเดินผ่านข้างหลังของผู้หญิงมา
“นายมีคนใหม่ใช่ไหม?”
“อืม”
“มันเป็นใคร?!” เดินผ่านมาได้แล้ว
“ที่รักจะไปไหนครับ?” เสียงของผู้ชายคนนั้นพูดแต่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย
หมับ!!
“ที่รัก?” แต่ว่าผู้ชายคนนั้นกลับมากระชากแขนของฉันและให้เดินตามฉันไป
โพ๊ะ!!!น้ำฉันร่วงเลยไอ้บ้านิ!!มันเป็นใครรรรร?!
“นาย?!”
“นี่แฟนของฉันเพราะเธอที่โวยวายจนแฟนฉันเกือบหนีไปแล้ว!!” หมับ!!กอดคอฉันอีกฉันมองหน้าของอย่างไม่เข้าใจมันเกิดอะไรขึ้นนนนน?!
“เธอ ฮึก! เป็นแฟนผู้ชายคนนี้จริง ๆ เหรอ?” เธอถามและชี้หน้าผู้ชายคนนั้น
“ไม่ อุ๊บ!!” ฉันกำลังจะปฏิเสธแต่เขาเอามือเค็ม ๆ มาปิดปากฉัน
“ไสหัวไปได้แล้วอย่ามาสร้างความร้าวฉานให้คู่ฉัน!”
“เหอะ!!เธอก็ระวังไว้เถอะจะมันทิ้ง!!!” ผู้หญิงคนนั้นบอกอย่างโมโหก่อนจะเดินออกไปทันทีอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ ผู้ชายคนนั้นยอมปล่อยตัวฉันออกฮอตด็อกของฉัน น้ำของฉันยังไม่ได้กินเลยนะ T^T
“โทษนะและขอบใจที่อุตส่าห์มาเป็นไม้กันหมาให้” ขวับ!!ฉันเลิกสนใจของกินของฉันและมามองหน้าแทน
“นาย...ทำกับคนที่ไม่รู้จักอย่างนี้ได้ยังไงฮะ?! และไหนจะของกินที่นายเป็นคนร่วงอีก!!!นายอยากตายเหรอวะ?!” หมับ!!ฉันกระชากคอเสื้อของเขาอย่างโมโหมากกกกก
“เดี๋ยวฉันซื้อใช้ให้เท่าไหร่วะ?” เขาควักเงินออกมา
“แต่ฉันไม่ต้องการเงิน”
“แล้วอยากได้อะไร?” เขาถามอย่าง งง ๆ
“อยากต่อยปากนาย” พลั๊ว!!! ฉันไม่รอช้าปล่อยหมัดออกไปที่หน้าของเข้าทันที หนอย! กล้าดียังไงเอาฉันไปอ้างแบบนั้นเป็นวิธีที่โคตรสิ้นคิดเลย
“โอ๊ยยย!!เธอ!ต่อยจริงเหรอวะ?!”
“เออ!!ถ้านายจะปฏิเสธผู้หญิงคนนั้นควรใช้วิธีการอื่นมันมีตั้งเยอะแยะอ่ะทำไมต้องลากคนอื่นไปเกี่ยวข้องด้วย โง่มาก!!” ฉันด่าออกไป
“เฮ้ย!แรงไปป่ะ!”
“แล้วถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่จบและกลับมาทำร้ายฉันเพราะคิดว่าฉันเป็นแฟนนายจริง ๆ นายจะทำยังไง?!” ฉันถามออกไปความจริงถ้าจะมีคนมาทำอะไรฉัน ๆ ก็ไม่กลัวหรอก แต่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นที่อ่อนแอและไม่กล้าต่อสู้ละจะทำยังไง?
“เอ่อ...ขอโทษได้ไหมละ?”
“เฮ้ออออ~” ฉันทำได้แค่ถอนหายใจออกมาแรง ๆ
“ฉันคิดน้อยไปจริง ๆ นั่นแหละแต่ถ้าไม่ทำอะไรเลยผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมไปสักที”
“อย่าทำแบบนี้อีกแล้วกัน”
“อืม เธอชื่ออะไรฉันชื่อเอ็ม”
“นามิ” ฉันแนะนำตัวกลับไปอย่างมีมารยาท
“มาเป็นเพื่อนกันไหมฉันรู้สึกถูกชะตาเธอ^^” เขายิ้มให้
“ไม่เพราะฉันไม่ถูกชะตานาย =_=”
“โห่~~ไรว้าเล่นสเก็ตบอร์ดด้วยกันม่ะ?เธอกำลังไปที่นั่นไม่ใช่เหรอ???” เขาถาม
“นายเล่นเป็นอ่อ?” ฉันที่สนใจอยู่ก็กลับไป
“เป็นดิเดี๋ยวสอนให้เอาป่ะ?”
“เอาดิเพื่อนนนนน” หมับ!!ฉันเข้าไปกอดคอทันที
“เหอะ!! ไหนบอกว่าไม่สนใจมาเป็นเพื่อนกับฉันไง???”
“ก็ตอนนี้นายมีประโยชน์แล้วไง ^^ ไป ๆ สอนเล่นหน่อยดิอยากเล่นนนนนนน”
Rrr
กึก!! โทรศัพท์ของฉันดังขึ้นทำให้ขาชะงักไปและเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็พบว่าเป็นคุณเซนนั้นเอง
“ฮัลโหลเทส ๆ นามิคนงามพูดค่ะ”
(อยู่ไหน?)
“โรง...”
(ถ้าโกหกมาเก็บของและออกจากห้องฉันไปซะ) ได้ยินอย่างนั้นฉันก็เม้มปากแน่น
“สยามสตรีน”
(ให้เวลา 10 นาทีสิบกลับคอนโดเดี๋ยวนี้) ยังไม่ได้เล่นเลยยย T^T
“แต่ว่า...”
(ไม่เชื่อฟังก็ลองดูได้)
ไม่ลองงงงงงง~
- ผู้เขียน
