โอกาสไม่ได้มีบ่อย ๆ ผมจำเป็นต้องคว้าไว้

1210 คำ

ส่วนคนที่ถูกเพื่อนเทอย่างชนิดานั้นเหรอ ตอนนี้เมาไม่รู้เรื่องรู้ราว แทนที่จะหยุดดื่มแล้วกลับบ้าน แต่เปล่าเลยหล่อนยังคงสั่งพนักงานเอาเครื่องดื่มมาให้เรื่อย ๆ จนทำให้คนที่เพิ่งออกจากเวรมาหาอะไรดื่มให้หลับสบายเห็นเข้าจนต้องเดินมาหาหล่อนที่โต๊ะ เมื่อเห็นว่านั่งอยู่คนเดียว “เมามากแล้วนะครับ” ณภัทรดึงแก้วเครื่องดื่มในมือของชนิดาทันทีที่เดินมาถึง “เอามานะ เมาไม่เมาแล้วยุ่งอะไรด้วย ว่าแต่คุณเป็นใคร” สายตาพร่ามัวมองไม่ชัดเจนด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ดูเอาเถอะเมาจนไม่รู้เรื่อง เมาจนตาลายมองหน้าเราไม่ชัดแล้ว แบบนี้ใครจะปล่อยให้อยู่คนเดียว เดี๋ยวโดนพวกหื่นกามลวงไปทำมิดีมิร้ายหรอก ณภัทรบ่นในใจ ก่อนจะเรียกพนักงานมาเก็บเงิน เมื่อจ่ายเงินเรียบร้อยแล้วก็ฉุดกระชากคนเมาไม่รู้เรื่องขึ้นมาอุ้ม โดยไม่สนใจอาการดิ้นรนของเจ้าหล่อนแม้แต่น้อย เท้าใหญ่ก้าวยาว ๆ ไปยังรถยนต์คันหรูของตน พร้อมกับวางร่างเล็กยืนพิงตนแล้วใช

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม