ชนิดาขยับกายไปมาด้วยความร้อนข้างใน ไม่ใช่ร้อนไฟพิศวาส แต่หล่อนเมาจนไม่สามารถนอนได้ ดวงตาคู่สวยค่อย ๆ ลืมขึ้น แล้วก็มองเงาใหญ่ที่คร่อมทับร่างตน มองไม่ใช่หน้าของชายหนุ่มเบลอไปหมด
“อือ! ฝันเหรอเนี่ย” ยังคงคิดว่าเป็นความฝัน
“ใช่ครับ ฝันที่สวยงามมาก” ณภัทรตอบกลับเสียงแหบพร่า หมอหนุ่มโน้มลงไปซุกไซ้ซอกคอระหง สองมือใหญ่กอบกุมเต้าพอดีมือ บีบเคล้นคลึง ปากหนาขบเม้มซอกคอหอมกรุ่นเคลื่อนไล้ใบหน้าหล่อมายังกลางหว่างอกของสาวเจ้า
“อ่า! อือ! อึดอัด อะ!อูว์!"
ชนิดาแอ่นร่างยกขึ้นบดเบียดชายเหนือร่างด้วยความรำคาญ พลางผลักดันใบหน้าของคนตัวโตออกห่างจากหว่างอกของตน แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ณภัทรตวัดเรียวลิ้นรากไล่ถูไถขึ้นมายังลำคอระหลง แล้วเคลื่อนมาประกบปิดเสียงครวญซ่านของเจ้าหล่อน
“อือ! อ่า!"
เสียงครวญครางกลืนหายเข้าไปในลำคอ มือเล็กโอบกอดคนเหนือร่างอย่างเผลอไผล ปากน้อยแอ่นเผยอจูบเร่าตอบ ด้วยความด้อยประสบการ
