เรื่องที่ 4 ทั้งรักทั้งเกลียด (2/2)
2867 คำ
หมอกเลือกร้านอาหารที่คนไม่พลุกพล่าน และพามิลินนั่งที่มุมในสุดของร้าน
เขาไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นเท่านี้มาก่อน ความรู้สึกทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนเขารู้สึกเหมือนว่าเขาอาจรักมิลินมากกว่าบลูก็เป็นได้
“พี่ขอโอกาสพามิลินมาทานข้าวแบบนี้บ่อยๆ ไดรึเปล่าครับ”
“ได้สิค่ะ แต่พี่หมอกต้องเลี้ยงมิลินนะคะ” มิลินบอก หมอกยิ้มรับด้วยความยินดี
ทั้งสองพัฒนาความสัมพันธ์ไปได้มากกว่าเดิม มิลินยอมให้หมอกมารับมาส่งที่หอพัก รับไปทานข้าว และไปดูหนังกันบ่อยครั้ง แต่มิลินยังไม่ได้ตกลงสถานะว่าเป็นแฟน
หมอกไม่เคยชวนมิลินไปทำอะไรเกินเลย เขาอยากถนอมรักครั้งนี้ไว้ให้ได้นานที่สุด เขาหยุดนิสัยไม่ดีเรื่องผู้หญิงไว้ เขาเรียนรู้การสูญเสียบลูไปแล้วรอบหนึ่ง เขาจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องซ้ำกับมิลินเด็ดขาด
วันวาเลนไทน์กำลังจะมาถึง หมอกอยากใช้โอกาสนี้ในการขอคำตอบจากมิลิน เขาไม่ได้คาดหวังให้เธอตอบตกลง หากแต่เขาแค่อยากลองถามดูว่าตอนนี้เธอคิดกับเขาไปถึงขั้นไหนแล้ว
มิลินจะใช้โอกาสนี้แก้แค้นคืนหมอก ให้เขาได้รับความเจ็บปวดไม่แพ้เธอ แม้มันจะเป็นการทำร้ายจิตใจตัวเองที่เหมือนจะรักเขาอีกรอบไปแล้วก็ตาม
มิลินยังคงมีหนุ่มๆ มาขายขนมจีบอยู่เรื่อยๆ แต่หมอกก็กันออกไปได้ตลอด แสดงความเป็นเจ้าของมิลินอย่างออกนอกหน้า มิลินไม่เคยตอบรับหรือปฏิเสธในสิ่งที่คนรอบข้างคิด เธอวางตัวปกติ ให้ความหวังหมอกอย่างเต็มที่
อีกสองวันก็จะถึงวันวาเลนไทน์ หมอกเตรียมการทุกอย่างไว้เป็นอย่างดี ถามมิลินว่ามิลินอยากทานร้านไหนเป็นพิเศษเขาจะได้จองโต๊ะให้
มิลินบอกว่าอยากทำอาหารให้เขาทานมากกว่า หมอกดีใจที่ได้ยินแบบนั้น มิลินบอกว่าหอในไม่สะดวก คงต้องไปทำที่ห้องของหมอก หมอกซึ่งย้ายมาอยู่คอนโดใกล้มหาวิทยาลัยดีใจ บอกที่ตั้งคอนโดไป และคิดว่าตอนนี้เปอร์เซ็นที่มิลินจะตอบตกลงเป็นแฟนกับเขาสูงมาก
หมอกใจเต้น รู้สึกดีกับมิลินมากขึ้นทุกวัน คาดหวังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้มาก
สองปีก่อนเขาขอบลูเป็นแฟนในวันวาเลนไทน์ ปีนี้เขาจะขอมิลินเป็นแฟนให้ได้ หมอกยิ้มดีใจ เขาสัญญากับตัวเองว่าจะหยุดทุกอย่าง หยุดการกระทำเสเพลทั้งหมด เพื่อรักษามิลินไว้
**********************
วันวาเลนไทน์ มิลินซื้อวัตถุดิบเพื่อทำอาหารให้หมอก เธอคิดเสมอว่าถ้าเขาไม่ทำเธอก่อน เธอก็คงไม่ทำแบบนี้กับเขา ความรักที่เธอมีให้เขามันถูกบดบังด้วยความแค้นที่เขาเคยได้ทำกับเธอไว้
มิลินแต่งตัวออกไปหาหมอกตามเวลาที่นัดไว้ เธอตั้งใจทำเมนูเดิมที่เคยทำ หวังลึกๆ อยากให้เขาจำเธอได้ ไม่แน่ถ้าเขาจำได้และสำนึกผิดเธออาจจะใจอ่อนก็ได้ แต่จิตใจอีด้านที่เต็มไปด้วยความแค้น ต่อต้านความรู้สึกดีๆ เอาไว้
มิลินไปถึงก็ลงมือทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว หมอกมองดูอย่างชื่นชม เธอสวย เพอร์เฟค เรียนดี กีฬาเด่น วางตัวดี ทำอาหารเก่ง ดีทุกอย่าง ดีจนเขาอยากครอบครองเธอไว้คนเดียว
มิลินทำข้าวผัดแฮม ผัดบร็อคโคลี่กุ้ง และสลัดทูน่า และปอกผลไม้จัดเรียงใส่จานอย่างสวยงาม
หมอกชื่นชม ถ่ายรูปอาหารตรงหน้าเพื่อเก็บไว้เป็นความทรงจำ มิลินไม่ให้เขาถ่ายรูปเธอ อ้างว่าเพราะมันดูไม่ดีที่อยู่ในห้องกับผู้ชายสองต่อสอง
หมอกลงมือทานอาหารตรงหน้า เขารู้สึกคุ้นเคยกับรสชาติข้าวผัดแฮมของมิลินแต่นึกไม่ออกว่าเคยกินที่ไหน
“ข้าวผัดอร่อยจัง เหมือนเคยกินที่ไหนสักที่ แต่นึกไม่ออก” หมอกบอก แล้วยิ้มกว้าง
มิลินมั่นใจว่าเขาไม่เคยมีเธอในความทรงจำของเขาเลย เธอตัดสินใจเด็กขาดว่าจะทำตามแผนที่วางไว้ ทั้งที่ในใจมันเรียกร้องให้เธอรักเขาและให้อภัย แต่มันสายเกินไป เธอตัดสินใจดีแล้ว
“อร่อยก็ทานเยอะๆ นะคะ มิลินใส่เนยลงไปผัดกับไข่ให้หอม ใส่เครื่องปรุงและผัก แล้วค่อยเอาข้าวลงไปผัดทีหลัง สูตรของแม่มิลินเองค่ะ” มิลินบอก หมอกรู้สึกคุ้นๆ กับประโยคนี้แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินที่ไหน
มิลินชวนหมอกดูหนังรักโรแมนติกที่เธอเตรียมมา หมอกยิ้มดีใจที่จะได้ยืดเวลาออกไปด้วยกันอีก พอถึงฉากจูบ หมอกจับมือมิลินไว้ เธอไม่ชักมือกลับ หมอกยิ้มในใจ
“มิลิน”
“คะ?” มิลินหันหน้ามาสบตากับเขา ใจสั่นไหว
“มิลินคบกับพี่ได้ไหม พี่รู้ว่ามิลินก็ใจตรงกับพี่ เป็นแฟนพี่นะ” หมอกถาม สบตามิลินนิ่ง
ตอนนี้มิลินรู้สึกดี สัมผัสได้ว่ามันคือความจริงใจ เธอไม่ตอบ หากแต่โน้มหน้าไปจูบหมอกก่อน
หมอกตกใจแต่ก็ดีใจ เขาดึงเธอมากอดไว้แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามธรรมชาติของร่างกายและแรงปรารถนาของทั้งคู่อย่างเร่าร้อน
มิลินเข้าห้องน้ำแต่งตัวเตรียมจะกลับ เธอทำคอนแทคเลนส์หายไปข้างนึง เธอเลยตัดสินใจถอดอีกข้างทิ้ง
มิลินมีแว่นสำรองในกระเป๋า เธอเลยเดินไปหยิบแว่นมาสวมไว้ หมอกกอดมิลิน อ้อนไม่ให้เธอกลับ
“มิลินต้องกลับค่ะ หอในปิดห้าทุ่ม”
“งั้นพี่ไปส่งนะ” หมอกบอก มองมิลินที่ใส่แว่นตา เขาเหมือนเคยรู้จักเธอมาก่อน
“ไม่ต้องหรอกค่ะ” มิลินบอกแล้วหอมแก้มเขาทีนึง เธอคิดผิดที่มีสัมพันธ์กับเขา มันทำให้เธอรู้ใจตัวเองว่าที่ผ่านมาเธอยังรักเขาอยู่ แต่เขาเป็นคนที่ทำให้เธอเจ็บปวด เธอต้องใจแข็ง ต้องเอาคืนเขาให้เจ็บปวดเหมือนกัน
“เจอกันที่มอนะคะ” มิลินบอกแล้วเดินออกไป
หมอกนอนคิดถึงใบหน้าสวยนั้น เขามั่นใจว่าเคยเห็นมาก่อนหน้านี้ แล้วสลัดความคิดทิ้ง นึกถึงความสุขที่ได้รับจากมิลินเมื่อสักครู่ แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พรุ่งนี้เขาจะได้ควงเธอและบอกใครๆ ได้เต็มปากว่าเธอคือแฟนของเขา
**********************
เช้าวันต่อมามิลินเดินควงทิมรุ่นพี่วิศวะปีสามไปทานข้าวที่โรงอาหารของคณะ หมอกเห็นก็เข้าไปดึงมิลินออกมา
“มิลินนี่ใคร”
มิลินสะบัดแขนออก เดินไปเกาะแขนทิม ทิมมองหน้าหมอกอย่างไม่พอใจ
“พี่ทิม แฟนมิลินเองค่ะ” มิลินบอกชัดเจน
หมอกเหมือนกับโดนมีดกรีดกลางหัวใจ เขาเจ็บปวดกับสิ่งที่มิลินทำกับเขา
“แล้วพี่ล่ะ ที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน มิลินเห็นพี่เป็นอะไร” หมอกถามต่อหน้าคนทั้งโรงอาหารแต่ก็ให้เกียรติเธอไม่พูดถึงเรื่องเมื่อคืน
“พี่หมอกก็เป็นพี่รหัสมิลินไงคะ” มิลินตอบ แล้วจูงมือทิมออกไป ทิ้งให้หมอกยืนเคว้งที่โรงอาหารท่ามกลางสายตาคนที่สนใจเหตุการณ์
**********************
มิลินขอบคุณทิมที่ช่วยเหลือเธอ ทิมคือแฟนของมารี ลูกพี่ลูกน้องของเธอ ที่เรียนอยู่อีกมหาวิทยาลัย
“เอาไงทีนี้เปิดตัวพี่เป็นแฟนไปแล้ว” ทิมถามมิลิน
“ขอควงไปสักพักก่อนนะคะ” มิลินบอก ทิมยีหัวเธออย่างเอ็นดู
“พี่ไปเรียนแล้ว ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ เดี๋ยวบ่ายสามพี่มารับ”
“ค่ะ” มิลินรับปาก
วันนี้ตอนบ่ายเธอมีเทรนภาคปฏิบัติกับหมอก แต่เธอพยายามไม่แคร์ และคิดว่าเขาคงไม่มา แต่หมอกมารอมิลินอยู่ก่อนแล้วเหมือนรุ่นพี่คนอื่นๆ เขาต้องการจะเคลียร์กับเธอภายในวันนี้ให้จบ
วันนี้มิลินใส่แว่นตามาเรียน เธอยังไม่ซื้อคอนแทคเลนส์คู่ใหม่ มิลินเปลี่ยนเป็นชุดวอร์ม ถักผมเปียสองข้าง เดินตรงไปหาหมอกที่รออยู่
หมอกมองถาพของมิลินที่ถัดเปียสองข้าง ใส่แว่นตา เดินตรงมาทางเขา หมอกเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้
เด็กเนิร์ดผมเปียคนนั้น ที่เคยมาทำอาหารให้เขากินในวันที่เขาขอบลูเป็นแฟน เธอคือมิลิน
หมอกเข้าใจทุกอย่าง เขาทิ้งอุปกรณ์ในมือลง เดินไปดึงแขนมิลิน ออกไปจากโรงยิมท่ามกลางคนที่มองด้วยความสงสัย
หมอกดึงแขนมิลินไปคุยบนดาดฟ้า มิลินสะบัดแขนออก ข้อมือเธอแดงจากแรงบีบของหมอก
“มิลินทำแบบนี้กับพี่เพราะต้องการแก้แค้นในสิ่งที่พี่ทำไปเมื่อสองปีก่อนใช่ไหม” หมอกถามตรงๆ
มิลินแปลกใจที่จู่ๆ เขาก็จำเธอได้
“ทำไมมิลินต้องแก้แค้นคะ พี่คิดว่าพี่ทำอะไรมิลินไว้” มิลินย้อนถาม
“นั่นสิ ทั้งที่ตอนนั้นมิลินเองก็เต็มใจจนเราเกือบจะ...” หมอกพูดยังไม่ทันจบ มิลินตบหน้าเขาฉาดใหญ่
“ใช่มิลินโง่ ยอมเพราะคิดว่าเราจะได้คบกัน เกือบจะยอมเพราะพี่เปิดหนังบ้าๆ นั่นให้มิลินดู เพราะพี่พูดจาให้ความหวังมิลิน แล้วไงคะ พอมิลินอยากทำแบบพี่บ้าง พี่รับไม่ได้เหรอคะ” มิลินบอก
หมอกมองเธออย่างเจ็บปวด
“ที่ทำดีกับพี่ตลอดมาเพราะต้องการทำแบบนี้สินะ”
“ใช่ค่ะ” มิลินยอมรับ
“ที่ผ่านมาเคยรู้สึกอะไรกับพี่เลยใช่ไหม” หมอกถาม มิลินอึกอัก
“พี่ถามว่าเคยรู้สึกอะไรกับพี่รึเปล่า”
“รู้สึกสิ” มิลินตะโกนขึ้นมา
“มิลินรักพี่หมอก แต่มิลินก็เกลียดพี่หมอก เกลียดสิ่งที่พี่หมอกทำ เกลียดความเจ้าชู้มั่วไปทั่ว เกลียดความไม่มีจิตสำนึก เกลียดความมักมาก เกลียดที่สุด” มิลินพูดแล้ววิ่งหนีไป
หมอกยืนอึ้ง มิลินรักเขา แต่ก็เกลียดเขามากเช่นกัน เขาทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะง้อเธอหรือจะตัดใจจากเธอ
เขานึกย้อนไปถึงวันที่เด็กเนิร์ดผมเปียมาสารภาพรักกับเขา ทำไมเขาดูไม่ออกว่าเธอมีความจริงใจ ไม่ได้ต้องการแค่อยากนอนกับเขาเพื่อเอาไปอวดเพื่อนๆ
หมอกรักเธอแต่ก็เจ็บปวดที่รู้ว่าเธอทั้งรักและเกลียดเขามากมานขนาดนี้
**********************
หมอกตัดสินใจง้อมิลิน ใช้โอกาสเดือนสุดท้ายที่ต้องเทรนคู่กันกับน้องรหัสนี้ทำดีกับเธอให้เธอยกโทษให้เขา
หมอกปฏิเสธทุกคนที่เข้าหาไม่ว่าในฐานะใดก็ตาม มิลินรับรู้ ดีใจลึกๆ แต่ก็ไม่แสดงออกมา เธอเลิกควงกับทิมเพราะหมอกรู้แล้วว่าทิมเป็นแค่ตัวหลอกเท่านั้น
หมอกซื้อดอกไม้ให้มิลินทุกวัน เธอก็ไม่รับ หมอกรอรับมิลินที่หอพักทุกวันแต่เธอก็ไม่สน เขามารอเธอกลับหอทุกวัน เห็นหน้าเธอเขาก็ขับรถกลับ หมอกโทรมลง จนแทบไม่เหลือสภาพหนุ่มหล่อสุดฮอตเลย เขาคิดมากกับมิลินจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ มิลินเริ่มสงสารเขา ตอนนี้เขาตามง้อเธอจนไม่เป็นอันทำอะไร แต่มิลินก็ยังไม่ยอมให้อภัยเขาง่ายๆ
หมอกทำดีกับมิลินจนเป็นเหมือนกิจวัตรประจำวัน จนมิลินชินกับการกระทำแบบนี้ของเขา แต่เธอก็พยายามใจแข็ง ไม่อยากกลับไปเจ็บซ้ำอีก
จนสอบไฟนอลวันสุดท้าย มิลินมองหาหมอกแต่ก็ไม่เจอเขา เขาไม่มาเฝ้าดูเธอตั้งแต่เมื่อคืน
มิลินกระวนกระวายใจแต่ก็เก็บอาการ แต่เธอก็ทนไม่ไหว อยากรู้ว่าทำไมเขาไม่มาคอยดูแลเธอเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่ปีสองสอบเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
“มิลิน” เพื่อนในเอกเรียกเธอ
“แฟนแก เอ้ย พี่รหัสแกโดนรถชนตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้อยู่โรงบาลG”
มิลินได้ยินก็รีบตรงไปที่โรงพยาบาลทันที สอบคงถามจากเคาน์เตอร์แจ้งว่าเขาเพิ่งออกจากห้องไอซียู
ถามเลขห้องแล้วก็ตรงไปที่ห้องพักฟื้นของเขา ส่องดูช่องกระจกเล็กๆ ตรงประตูเห็นว่าคนเยี่ยมไข้อยู่ รวมทั้งบลู มิลินเลยตัดสินใจถอยออกมา ไม่กล้าเข้าไป
“มิลิน”
มิลินเงยหน้าขึ้น แล้วยกมือไหว้
“สวัสดีค่ะ ผอ.” เขาคือพ่อของหมอก ที่กำลังจะเจ้าไปเยี่ยมลูกชาย ท่านเป็นลูกครึ่ง หมอกได้ความหล่อจากพ่อมามาก
ท่านจำมิลินได้เพราะเธอคือคนที่สอบได้รางวัลเหรียญทองสามเหรียญซ้อน เป็นตัวแทนไปแข่งแบดมินตัน แข่งโต้วาทีภาษาอังกฤษ และแข่งคณิตศาสตร์ เรียกได้ว่าขึ้นม.6 มิลินก็เด่นในทุกกิจกรรม
“มาเยี่ยมหมอกเหรอ”
“เอ่อ..”
“ทำไมไม่เข้าไปล่ะ มาสิตามฉันมา” พ่อของหมอกเรียกเธอเข้ามา
มิลินเดินเข้ามาท่ามกลางสายตาที่สงสัยของบลู ส่วนแม่ของหมอกที่เป็นรองผู้อำนวยการก็รู้จักมิลินเป็นอย่างดี มิลินยกมือไหว้แม่ของหมอก
เธอมองดูหมอกนอนหลับ มีผ้าพันศีรษะ มีเครื่องวัดสัญญาณชีพติดอยู่
“หมอกยังไม่ฟื้นเลย ผลการสแกนสมองปกติทุกอย่าง แต่หมอกไม่ยอมตื่น หมอบอกว่าเหมือนสมองของหมอกดับสวิทตัวเองเพราะมีเรื่องสะเทือนใจ ถ้ามีกำลังใจที่ดีมากระตุ้นก็อาจจะฟื้นได้” แม่ของหมอกอธิบายให้มิลินฟัง
“มิลินรู้จักหมอกเป็นการส่วนตัวรึเปล่า” บลูถาม
“หนูเป็นน้องรหัสของพี่หมอกค่ะ” มิลินตอบ บลูพยักหน้าเข้าใจ
“คุณลุงคุณป้าคะ บลูกลับแล้วนะคะ บลูคิดว่ากำลังใจของหมอกคงไม่ใช่บลู” บลูหันมาสบตามิลิน ยิ้มให้แล้วเดินออกไป
มิลินขออนุญาตพ่อแม่ของหมอกเดินไปยืนที่ข้างเตียง มองหน้าหมอกน้ำตาไหล คิดว่าเขาคงเจ็บน่าดู แผลฟกช้ำเต็มตัวไปหมด
มิลินกุมมือหมอก ก้มลงกระซิบให้ได้ยินกันสองคน
“พี่หมอกค่ะ มิลินมาเยี่ยมพี่หมอกแล้วนะคะ มิลินอภัยให้พี่หมอกทุกอย่าง ขอแค่พี่ฟื้นขึ้นมา มิลินรักพี่หมอกนะคะ” มิลินน้ำตาไหล ยกหัวขึ้นมา ยกมือข้างที่ว่างขึ้นมาเช็ดน้ำตา มืออีกข้างกุมมือหมอกไว้
หมอกน้ำตาไหล นิ้วมือเริ่มกระดิกเล็กน้อย
“มิลิน” หมอกเรียกชื่อมิลินเสียงแผ่วพ่อแม่เดินเข้ามากุมมืออีกข้างไว้ ยิ้มอย่างดีใจ
หมอกเริ่มขยับตา มองเห็นพ่อแม่และมิลินยืนอยู่ข้างเตียง หมอกยิ้ม
“พี่รักมิลินนะ” หมอกพูดเสียงแผ่ว แล้วหลับไปอีกรอบ มิลินเห็นว่าเขาปลอดภัยแล้วจึงขอตัวกลับ
พ่อแม่ของหมอกกลัวลูกชายไม่ฟื้น ขอร้องให้มิลินเฝ้าไข้หมอกก่อน มิลินตกลงด้วยความเกรงใจ
มิลินเฝ้าไข้หมอกเฉพาะตอนกลางวัน เธอดูแลอยู่หลายวันเขาจนอาการดีขึ้นเรื่อยๆ หมอกอ้อนให้มิลินป้อนข้าวป้อนน้ำต่อหน้าพ่อแม่ มิลินก็ต้องทำด้วยความเกรงใจ
“มิลิน ดีกันนะ” หมอกถามต่อหน้าพ่อแม่
“พี่สัญญาจะเลิกทำในสิ่งที่มิลินไม่ชอบ ให้โอกาสพี่ได้ไหม” หมอกอ้อนวอน
“พ่อแม่ไม่รู้นะว่ามีเรื่องอะไรกัน แต่ถ้ารักกันก็ควรทำดีต่อกันไว้ก่อนจะสายเกินไป ดีที่ครั้งนี้หมอกไม่เป็นอะไร ใครจะรู้ว่าวันหน้าจะเกิดอะไรขึ้นอีก” แม่ของหมอกพูด
มิลินนิ่งคิด หมอกดึงมือเธอมาจับไว้แน่น
“ให้โอกาสพี่ อีกครั้งนะ” หมอกมองตามิลิน แววตาสั่นไหว มิลินไม่ อยากฝืนหัวใจตัวเองอีกแล้ว
“มิลินให้โอกาสพี่หมอกอีกครั้งก็ได้ค่ะ แต่ถ้าพี่หมอกทำให้มิลินเสียใจ มิลินพร้อมจะไปทันที” มิลินบอก หมอกใช้แขนข้างที่ไม่บาดเจ็บดึงมิลินมากอด น้ำตาไหลด้วยความดีใจ
“พี่ขอโทษในสิ่งที่พี่เคยทำไม่ดีกับมิลิน พี่ขอโทษจริงๆ”
“มิลินให้อภัยพี่หมอกค่ะ”
“เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ พี่จะไม่ทำให้มิลินผิดหวังในตัวพี่ พี่สัญญา” หมอกพูด กอดมิลินไม่ปล่อย
พ่อแม่ของหมอกมองภาพตรงหน้า ดีใจที่ลูกชายมีความสุข
มิลินทำลายกำแพงในใจลง ยอมลดทิฐิลง แล้วยอมรับความรู้สึกของตัวเอง กอดหมอกไว้แน่น
“มิลินรักพี่หมอกนะ”
หมอกกอดมิลิน ซบหน้าลงที่ไหล่เธอ สัญญากับตัวเองว่าจะไม่มีวันทำให้ผู้หญิงในอ้อมกอดนี้เสียใจเพราะนิสัยเดิมๆ ของเขาอีกเด็ดขาด จะซื่อสัตย์ ดูแลกันและกันด้วยความรักตลอดไป
-------- จบ --------
- ผู้เขียน
