เรื่องที่ 5 พี่น้องท้องติดกัน (1/2)

2691 คำ

พ่อหม้ายแม่หม้ายที่ผิดหวังและล้มเหลวกับชีวิตคู่ในครั้งแรก ไม่ได้หมายความว่าจะไม่สามารถก้าวข้ามผ่านมันไปเพื่อเริ่มใหม่ไม่ได้ เหมือนกับกำพลพ่อของนิ่มที่ตอนนี้กำลังเข้าพิธีแต่งงานกับแม่เลี้ยงคนใหม่ ที่เพิ่งพามาเปิดตัวกับเธอได้เพียงสองเดือน และบอกว่าดูใจกันมาสามปีแล้ว เธอมีลูกติดหนึ่งคน แต่นิ่มยังไม่เคยเห็นหน้าเขา นิ่มไม่ได้อคติกับแม่เลี้ยง ทุกอย่างเธอแล้วแต่ความสุขของบิดา เธอไม่เคยขวาง และนิดาแม่เลี้ยงไม่เคยทำอะไรให้นิ่มรู้สึกอึดอัดหรือไม่พอใจเลยแม้แต่น้อย พิธีแต่งงานเล็กๆ ถูกจัดขึ้นที่สวน คนที่มาร่วมงานก็มีเพียงญาติใกล้ชิดและเพื่อนสนิทไม่กี่คน แต่คนที่ไม่มาคือลูกชายของนิดาเอง นิดาย้ายออกจากคอนโดเข้ามาอยู่บ้านกับกำพลหลังจากแต่งงานกัน ลูกชายของนิดาไม่ได้มางานแต่งงานเพราะติดเคสด่วนที่โรงพยาบาล เขาเป็นวิสัญญีแพทย์ (แพทย์ผู้เชี่ยวชาญการให้ยาชาและยาสลบ ทำงานร่วมกับแพทย์ผ่าตัดเพื่อระงับความเจ็บปวดของคนไข้ก่อนทำการผ่าตัด) สรัญ ในวัยยี่สิบแปดปี ทำงานอยู่ในห้องผ่าตัดแทบจะไม่มีเวลาจับโทรศัพท์เลยด้วยซ้ำ หนุ่มหล่อมาดสำอาง จมูกโด่งเรียว ปากเป็นกระจับมีสีแดงอย่างคนสุขภาพดี ผิวขาวเนียนยิ่งกว่าผู้หญิง เป็นผู้ชายที่สาววายเห็นต้องยกให้เป็นนายเอกของนิยายวายสักเรื่อง แม้กระทั่งแม่ของเขาเองก็ยังสงสัยในตัวของลูกชายว่า เป็นเกย์หรือไม่เป็น เพราะคิดว่าสรัญไม่เคยมีแฟน หรือพาใครมาแนะนำให้เธอรู้จักเลยสักคน ชีวิตของเขามีแต่เรียนและทำงาน นิดาส่งข้อความนัดให้ลูกชายมาทานอาหารเย็นด้วยกัน เพราะอยากแนะนำให้รู้จักนิ่มในฐานะน้องสาวคนใหม่ อยากให้ทั้งสองคนสนิทกันไว้ สรัญเลิกงานก็เดินเข้ามาที่ร้านอาหารตามวันและเวลาที่นัดหมาย เขาสะดุดตากับสาวน้อยที่นั่งร่วมโต๊ะกับพ่อเลี้ยงและแม่ของเขา เธอส่งยิ้มสดใสมาให้เขา ดูเป็นคนมั่นใจในตัวเองและแต่งตัวทะมัดทะแมง มีความเป็นตัวของตัวเองดูไม่มีจริต เล่นเอาหัวใจกระตุกวาบ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน สรัญไหว้กำพลและนิดาที่นั่งข้างกัน แล้วหันไปรับไหว้สาวน้อยหน้าแฉล้ม ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เธอ “สรัญนี่นิ่มลูกสาวลุง นิ่มนี่สรัญ ลูกชายของน้านิดา พี่เขาทำงานเป็น อะไรนะ...เอ่อ หมอวางยาสลบน่ะ” กำพลแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน “พี่สรัญเป็นวิสัญญีแพทย์เหรอคะ” นิ่มหันไปถามเขาด้วยท่าทางที่เป็นมิตร ในใจหวั่นๆ กลัวพี่ชายต่างสายเลือดจะถือตัวและไม่อยากผูกมิตรด้วย “ครับ” สรัญตอบด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและสุภาพ “น้องนิ่มเรียนจบรึยังครับ” สรัญถามเธอ มองใบหน้าที่แต่งแต้มอ่อนๆ อย่างหลงใหล “นิ่มเรียนจบหลายปีแล้วค่ะ ตอนนี้ทำงานเป็นผู้ช่วยตากล้องอยู่ค่ะ นิ่มรับงานถ่ายภาพนอกสถานที่ด้วยนะคะ เผื่อพี่สรัญสนใจ” นิ่มบอกด้วยท่าทางสดใส และไม่เขินอายต่อบุรุษที่อยู่ตรงหน้า ดีใจที่เขาเป็นมิตรมากกว่าที่คิด และเข้าใจว่ายังไงซะเขาก็ ‘เป็น’ แน่ๆ บรรยากาศเป็นไปได้ด้วยดี นิ่มกับสรัญเข้ากันได้ดีกว่าที่คิด กำพลและนิดาเห็นแล้วก็สบายใจที่ลูกๆ เข้ากันได้ กำพลและนิดานัดลูกๆ ทานข้าวสัปดาห์ละครั้ง นิ่มกับสรัญเริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนกำพลไว้ใจให้นิ่มไปที่คอนโดของสรัญได้ กำพลขอร้องให้นิ่มช่วยดูแลห้องให้สรัญ เพราะเขาเอาแต่ทำงาน ไม่มีเวลาทำความสะอาดห้อง นิ่มรับปากเพราะรู้ว่าพี่ชายต่างสายเลือดเป็นคนดี สรัญทำงานทุกวัน หยุดวันอาทิตย์เว้นอาทิตย์ กลับบ้านมาก็เข้านอนเลย เพราะยืนในห้องผ่าตัดมาทั้งวัน บางวันมีเคสด่วนก็ต้องอยู่ต่อจนดึก นิ่มได้รับกุญแจคอนโดจากนิดา เธอเข้ามาทำความสะอาดห้องให้สรัญแต่เช้า สรัญออกไปทำงานแล้ว นิ่มลืมโทรบอกเขาว่าจะเข้ามา เลยกะว่าจะอุบไว้ก่อนเพื่อเซอร์ไพรส์ตอนกลับมา นิ่มจัดการเอาเสื้อผ้าแยกผ้าสีอ่อนแยกกับสีเข้มเพื่อซักในเครื่องซักผ้าทีละส่วน แล้วเริ่มปัดฝุ่น ดูดฝุ่น และถูพื้น กลับมาตากผ้าที่ซักเสร็จ ก่อนจะไปทำความสะอาดห้องน้ำและห้องครัวตามลำดับ แล้วตากผ้าส่วนที่ซักรอบสองอีกรอบก่อนจะนั่งพักที่โซฟา กะว่าจะงีบสักพักแล้วค่อยลุกขึ้นมารีดผ้าในตอนบ่ายสามแล้วค่อยกลับ นิ่มเผลอหลับไปจนถึงตอนเย็น สรัญกลับมาก็พบเธอนอนหลับที่โซฟา ดูห้องที่เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้น และที่ระเบียงมีผ้าที่ซักแล้วตากอยู่ เขามองคนตรงหน้าใจเต้นแรง ไม่เคยมีใครทำอะไรแบบนี้ให้เขา แต่คิดๆ ไปคงเป็นฝีมือแม่ที่เป็นห่วงเลยส่งนิ่มมาดูแล สรัญปลุกน้องสาวต่างสายเลือดขึ้นมา นิ่มงัวเงีย ลุกขึ้นยกแขนบิดขี้เกียจ อ้าปากหาวอย่างลืมตัวว่าที่นี่คือบ้านของตนเอง พอนึกได้ก็นั่งตัวตรง มองไปที่สรัญและรอบๆ ห้อง เขินในท่าทางที่แสดงออกไปเมื่อสักครู่ “อุ๊ย นิ่มขอโทษค่ะ นิ่มลืมตัวนึกว่าอยู่ที่บ้าน” นิ่มบอกแก้เก้อ “ตามสบายเหอะ ห้องพี่ก็เหมือนห้องนิ่มและ เราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนี่” สรัญบอก อยากบอกน้องสาวเหลือเกินว่าเขาคิดกับเธอมากกว่าพี่ชายกับน้องสาว ส่วนนิ่มนั้นคิดว่าหนุ่มหล่อเจ้าสำอางตรงหน้าคือพี่สาวมากกว่า “ขอบใจนะที่มาทำความสะอาดห้องให้พี่ วันหลังไม่ต้องลำบากก็ได้ ปกติเสื้อผ้าพี่ส่งซักข้างล่างอยู่แล้ว” สรัญบอก “ไม่ต้องส่งซักเลยค่ะ ต่อไปนิ่มจะมาทำความให้พี่สรัญบ่อยๆ” นิ่มบอกแล้วยื่นมือไปตรงหน้าสรัญ “อะไรครับ” “นิ่มไม่ได้จะทำฟรีๆ สักหน่อย” นิ่มบอกแล้วยิ้มให้เขา สรัญจับมือเธอมาวางแนบอกข้างซ้าย “เอาใจพี่ไปเลยนิ่ม” สรัญจะสื่อความหมายว่ายกใจให้เธอ นิ่มเข้าใจว่าเขาล้อเล่นเลยไม่ได้คิดอะไร “นิ่มยังไม่ได้รีดผ้าเลย จะค่ำแล้ว นิ่มรีบรีดดีกว่า” นิ่มบอกแล้วลุกไปเก็บผ้ามารีด “งั้นนิ่มรีดผ้าไป เดี๋ยวพี่ทำอาหารให้กินเอง ถือเป็นค่าจ้างก็แล้วกัน” สรัญบอก “นิ่มชอบอาหารแบบไหน พี่ทำได้หมด” สรัญถาม “อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่อาหารคลีน” นิ่มบอก “พี่ทำงานที่โรงพยาบาลก็ไม่ได้หมายความว่าพี่ทำเป็นแต่อาหารคลีนนะนิ่ม” สรัญบอก “นิ่มชอบอะไรที่เป็นเส้นๆ” นิ่มบอก “ต้มบะหมี่ซองไหม” สรัญถามหยอกเล่น “ผัดมาม่าได้ไหม นิ่มไม่อยากซดน้ำ อยากกินแบบแห้ง” นิ่มบอกจริงจัง “จะกินมาม่าเป็นค่าจ้างจริงเหรอ” สรัญถาม “ตามนั้นค่ะ” นิ่มบอก นิ่มรีดผ้าไปในขณะที่สรัญทำผัดมาม่าตามที่เธอเรียกร้อง เสร็จแล้วเขาก็ไปอาบน้ำ ออกมานิ่มก็รีดผ้าเสร็จพอดี กำลังจัดอาหารใส่จานอยู่ แล้วเรียกสรัญให้มานั่งทานด้วยกัน “พี่สรัญทำอาหารเก่งจัง” นิ่มบอก เธอลองชิมดูแล้วยกนิ้วโป้งให้เขา “มาอยู่ที่นี่สิจะทำให้กินทุกวันเลย” สรัญหยอดเธอ “เห้ย ได้จริงดิ ห้องเก่าน้านิดว่างอยู่ นิ่มนอนห้องนั้นได้ใช่ป่ะ นิ่มมาจริงนะ ใกล้สตูดิโอนิ่ม จะได้ไม่ต้องรีบแหกขี้ตาตื่นมาทำงานแต่เช้าด้วย” นิ่มบอก ท่าทางตื่นเต้น ทำเอาคนชวนเล่นๆ ถึงกับหน้าเหวอ ไม่คิดว่าเธอจะจริงจัง “พี่ไม่ห้ามนะถ้าจะมาอยู่ด้วยกัน แต่พ่อนิ่มจะให้มาอยู่กับพี่เหรอ พี่เป็นผู้ชายนะ อยู่ด้วยกันสองต่อสอง กลัวคนอื่นจะมองนิ่มไม่ดี” สรัญพูดยิ้มๆ “ถ้านิ่มขอพ่อได้ พี่สรัญให้นิ่มมาอยู่ด้วยนะ” นิ่มบอก ในใจไม่คิดว่าเขาคือผู้ชาย แต่เขาคือพี่สาวคนหนึ่ง “อืม มาสิ พี่อยากให้นิ่มมาอยู่กับพี่ตลอดไปเลยยิ่งดี” สรัญบอกแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ในขณะที่อีกฝ่ายเข้าใจว่าเขาอยากให้มาอยู่ช่วยทำงานบ้านทุกวัน ********************** นิ่มขออนุญาตพ่อเพื่อมาอยู่คอนโดกับสรัญ แรกๆ กำพลและนิดาตกใจ แต่รู้ว่านิ่มไม่ใช่คนที่จะปล่อยเนื้อปล่อยตัวง่ายๆ นิดาบอกสามีว่า เธอเองก็ไม่แน่ใจว่าลูกชายแมนร้อยเปอร์เซ็นรึเปล่า เพราะไม่กล้าถามเขาตรงๆ ประกอบกับสรัญที่ดูสุภาพ กำพลจึงยอมให้ลูกสาวไปอยู่ด้วย กำพลคิดว่า ถ้าสองคนนี้ชอบพอกันทั้งสองก็ยินดี แต่ถ้าไม่ ยังไงก็เป็นพี่น้องที่ดีต่อกันก็ดีไปอีกแบบ นิ่มขนข้าวของที่จำเป็นไปอยู่คอนโดเดียวกันกับสรัญ เขาอึ้งไปสักพักไม่คิดว่าเธอจะมาจริงๆ สักพักกำพลก็โทรมาฝากน้องให้เขาดูแล สรัญรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะดูแลนิ่มให้ดี ตอนเช้าสรัญจะเป็นคนเตรียมอาหารเช้า เพราะนิ่มบอกว่าเธอทำอาหารไม่เป็น สรัญจึงมีหน้าที่เตรียมอาหารเช้าและอาหารเย็น วันไหนมีเคสด่วนนิ่มก็ทานบะหมี่ถ้วยง่ายๆ หรือไม่ก็อุ่นข้าวกล่องแช่แข็งที่สรัญซื้อมาทิ้งไว้ให้ นิ่มรับอาสาทำงานบ้านทั้งหมดยกเว้นทำอาหาร และยกให้สรัญทำหน้าที่นั้นแทน นิ่มชอบมองดูสรัญทำอาหาร ในใจคิดว่าถ้าเขาเป็นผู้ชายแท้ๆ คงอบอุ่นดี นึกขึ้นได้ก็พยามสลัดความคิดนั้นออกไป แต่ทุกครั้งที่สรัญทำอาหารเช้าให้และลูบหัวเธอก่อนจะออกไปว่า ‘พี่ไปทำงานแล้วนะ’ นิ่มก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าอยากให้เขาเป็นผู้ชายแท้ๆ ขึ้นมา สองเดือนแรกของการอยู่ร่วมกันผ่านไปอย่างไร้ปัญหาจนกระทั่งคืนวันเสาร์ปลายเดือนที่นิ่มไปดื่มกับเพื่อนๆ แล้วเมากลับมา สรัญที่ติดต่อเธอไม่ได้นั่งรออย่างกระวนกระวาย เดินตรงไปพยุงเธอที่เปิดประตูแล้วเดินสะดุดขาตัวเองเซไปชนผนังให้มานั่งพักที่โซฟาก่อน “โทรไปก็ไม่ติด ที่แท้ก็ไปเมามา” สรัญดุน้องสาวคนละสายเลือด “นิ่มขอโต๊ดคร้าบบบ นิ่มลืมเปิดมือตื๋อ อย่าดุนิ่มเยยน๊าาาา” นิ่มพูดเสียงติดตลกเหมือนเด็กด้วยความเมานิดๆ “นิ่ม ไหวไหมเนี่ย” สรัญถามด้วยความเป็นห่วง “หวาย นิ่มหวาย นิ่มม่ายมาว” นิ่มเมาแต่พอมีสติเธอแกล้งทำเสียงเหมือนคนเมามาก “นิ่ม พี่ไม่ตลก” สรัญบอกเสียงแข็ง “พี่สรัญ นิ่มแค่มึนๆ เองค่ะ อย่าดุนิ่มเหมือนนิ่มเป็นเด็กสิคะ” นิ่มบอกแล้วดึงแขนสรัญให้นั่งลงข้างๆ กอดแขนเขาไว้แล้วเอนหัวซบที่ไหล่ข้างนั้น ชอบที่โดนดุ ชอบที่เขาเป็นห่วง “ไม่เมาแล้วมาลวนลามพี่ทำไม ปล่อยเลย เป็นผู้หญิง ยิ่งสติไม่ค่อยเต็มร้อยแบบนี้ อย่าไว้ใจผู้ชายให้มันมากนัก” สรัญเตือนเธอ เขาก็เคยมีแฟนสมัยเรียนอยู่บ้าง แต่ละคนก็คบกันไม่ถึงเดือนเพราะเขาไม่ค่อยมีเวลาให้ เลยไม่เคยพาใครมาไหว้แม่เลยสักคน สรัญเป็นผู้ชายคนหนึ่ง มีคนที่ชอบมาทำอะไรแบบนี้มันก็เกิดอารมณ์ได้ง่าย จึงต้องข่มใจไว้ “นิ่มไว้ใจพี่สรัญ พี่ไม่มีทางทำอะไรนิ่มหรอก” นิ่มบอกแล้วขยับเข้ามาใกล้จนด้านข้างลำตัวเบียดกัน “ยิ่งเป็นพี่ นิ่มยิ่งไม่ควรไว้ใจ เราไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ นะนิ่ม” สรัญบอก “กับคนอื่นนิ่มไม่กล้าหรอก แต่นี่พี่สรัญ พี่ไม่ทำอะไรนิ่มแน่นอน” นิ่มบอก “นิ่ม พี่ก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึกนะ ยิ่งเป็นนิ่ม พี่ยิ่งรู้สึก” สรัญบอกเธอ “จะรู้สึกได้ยังไง ไม่ต้องมาล้อเล่น นิ่มรู้ว่าพี่เป็นเกย์ ไม่ต้องอายนิ่มหรอกค่ะ นิ่มดูออก ไม่งั้นนิ่มไม่กล้าย้ายมาอยู่กับพี่สรัญหรอก ผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเขาทำกัน” นิ่มพูด สรัญถึงบางอ้อทันที นิ่มเข้าใจและไว้ใจเขาเพราะคิดว่าเขาเป็นเกย์ “นิ่ม..พี่ไม่ใช่เกย์นะ และนิ่มควรระวังพี่ให้ดี” สรัญบอกนิ่มที่ตอนนี้หน้าอกเบียดต้นแขนเขาอยู่ “ไม่ต้องมาหลอกนิ่มเลย” ยิ้มเงยหน้ามองใบหน้าของสรัญที่กำลังจ้องมองมา บ่งบอกว่าเขาพูดจริง นิ่มมองท่าทางจริงจังนั้นแล้วใจเต้นตึกตัก ถามกลับเบาๆ “แล้วทำไมยิ่งเป็นพี่สรัญ นิ่มถึงต้องระวัง” “เพราะพี่ชอบนิ่ม” สรัญตอบเสียงเบา สบตาเธอที่จ้องมาไม่ยอมหลบ นิ่มเผยอปากนิดๆ อย่างเชิญชวน สรัญโน้มหน้าลงไปหาเธอช้าๆ รอว่าเธอจะหลบไหม แต่นิ่มก็ไม่หลบ สรัญจึงกดปากประทับลงที่ปากเธอเบาๆ เป็นการยืนยันว่าเขาพูดจริง สักพักก็ผละออก ไม่อยากล่วงล้ำเธอให้มากกว่านี้ “ผู้ชายแท้ๆ ที่ไหนเขาจูบผู้หญิงแบบนี้” นิ่มประท้วงเสียงเบา จ้องตาสรัญไม่ยอมหลบ “แล้วมาบอกว่าชอบนิ่ม แล้วเอาปากมาชนเบาๆ เนี่ยนะ” เธอพูดต่อ สรัญมองคนที่ท้าทายให้เขาจูบอยู่ตรงหน้า “ถ้าพี่จูบ มันจะไม่จบแค่จูบนะนิ่ม” สรัญพูดเสียงต่ำ “งั้นก็อย่าจบแค่จูบสิค่ะ” นิ่มตอบเสียงท้าทาย ลึกๆ ในใจอยากพิสูจน์ว่าเขาเป็นผู้ชายและชอบเธอจริงๆ อย่างที่พูด สรัญรู้ว่านิ่มเป็นผู้หญิงที่มั่นใจในตัวเอง แต่ไม่คิดว่าเธอจะกล้าพูดกับเขาแบบนี้ คงเป็นเพราะฤทธิ์เหล้าแน่นอน สรัญแกะแขนเธอที่กอดแขนเขาอยู่ออก แล้วเอามือจับไหล่เธอสองข้างให้หันมาทางเขา เลื่อนมือข้างหนึ่งไปยังท้ายทอย อีกมือโอบไปด้านหลัง ดึงเธอเขามาจูบ ใช้ริมฝีปากบดปากด้านนอกแล้วใช้ลิ้นแทรกเข้าไปดุนริมฝีปากบน แล้วเอามือข้างที่อยู่แผ่นหลังลูบไล้เธออย่างนั้นจนนิ่มเผยอปากออกจูบตอบ สรัญก็ใช้ลิ้นตวัดเข้าไปเกี่ยวกับลิ้นเธอพันไปมาอย่างดูดดื่ม จนนิ่มอ่อนระทวยในวงแขนนั้น ใช้มือโอบเอวเขาไว้ ก่อนที่สรัญจะได้สติว่าไม่ควรทำอะไรไปมากกว่านี้เพราะคนตรงหน้าไม่มีสติที่สมบูรณ์ สรัญผละออกช้าๆ อย่างเสียดาย “นิ่มครับ ไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากทำต่อนะ แต่พี่อยากทำตอนที่นิ่มมีสติ และนิ่มเต็มใจที่จะเป็นของพี่จริงๆ” สรัญบอก นิ่มทำหน้างุนงง เหมือนเหตุการณ์สักครู่เป็นเหมือนความฝัน สรัญจูบเธอ สรัญบอกว่าชอบเธอ สรัญบอกอยากมีอะไรกับเธอตอนมีสติ “นิ่มไปอาบน้ำแล้วเข้านอนนะ พรุ่งนี้พี่ต้มข้าวต้มร้อนๆ ให้ทาน” **********************

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more