องก์ที่ ๗
2836 คำ
"ไหนลองเข้าเฟสบุ้คซิต้อม เข้าได้ไหม" พอได้แมคบุ๊คมา มันเห็นผมเป็นลมเป็นอากาศไปทันที ฮึ่ม ไอ้นี่วอนซะแล้ว แต่มันก็ทำตามผมนะ โชคยังดีที่มันว่าง่ายหน่อย
"ไหนเอามาดูหน่อย" พอได้เครื่องมาก็พามันไปนั่งกินไอติม ตอนซื้อนะคนขายแหม สายตามันนินทาผมชัดๆ เชิดใส่ มีปัญญาทำอย่างฉันไหมล่ะ ผมตอบกลับในใจ
"ลองโพสต์โลเกชั่นดิ๊ ว่าเรากำลังอยู่ตรงไหน" ผมยุมัน มันไม่รู้หรอกว่าผมต้องการอะไร
"เม็นต์ด้วยดิ"
"เมนต์ว่าไรอ่ะพี่"
"กล้าไหมล่ะ" ผมถามมันก่อน ไม่อยากบังคับเด็กมาก
"อยู่กับหวานใจ"
"เอ่อ"
"ทำไม ไหนบอกไม่มีแฟน กลัวใครจะรู้เหรอ"
"เอ่อ พีรู้ไหม ผมแค่ In relationship กับพี่ เพื่อนๆมันก็ถามกันใหญ่แล้วนะ ผมนี่ไม่รู้จะตอบยังไงอ่ะพี่ มันหาว่าผมเป็นเกย์"
"แล้วไง เราเสียหายยังไง ไหนลองบอกพี่มาหน่อยสิ"
"ผมอายอ่ะพี่"
"ฮึ ต้อม ฟังพี่นะ เราเป็นอะไรเรารู้ดีอยู่แก่ใจ พี่ไม่ได้แตะตัวเราเลยนะ ตั้งแต่รู้จักกัน มีลากแขนบ้างบางครั้งพี่คิดว่าเราคงไม่ถือ เอาให้เลือกอีกครั้ง เราก้าวขามากับพี่เกือบครึ่งตัวแล้วนะ อยากหยุดก็ยังทัน พี่จะได้ไม่เสียเวลา อ้อ ที่บอกว่าของที่ให้ไม่เอาคืนน่ะ เอามานี่"
"อ่าพี่"
"เอาไง" ผมนี่เขาเรียกพลิกลิ้นหรือเปล่าไม่แน่ใจ แต่ไม่มีสัจจะในหมู่โจร ของครึ่งแสนเนี่ยนะจะให้เด็กหัวรั้นมันเอาไปเสวยสุขได้ง่ายดายแบบนี้ ไม่มีทาง
"ได้พี่"
"ต้อม สิ่งที่พี่ต้องการคือ อยากให้ใครคนหนึ่งได้รับรู้แค่นั้นเอง ว่าการที่แย่งแฟนคนอื่นมันเจ็บยังไง" ผมเปลี่ยนเสียง เพราะรู้สึกจะวีนเอาแต่ใจมามากพอแล้ว เริ่มบทนางเอกเสียที
"ธรรมดาพี่ไม่ใช่คนแบบนี้หรอกนะต้อม" เสียงเศร้าลงทุกขณะหลุบตาลงต่ำ ผมเล่าบางอย่าง เน้นบางอย่างให้มันฟัง และใส่สีตีไข่เกี่ยวกับอีเด็กนั่น ต้อมมันฟังตาปริบๆ
"อ้อ พี่ไม่บอกแต่แรกล่ะ"
"บอกแล้วเราจะทำเหรอ"
"ก็เหมือนพี่จ้างผมเป็นแฟนไง แค่นี้เอง ผมจะได้ไม่คิดไปอย่างอื่น" อ้อ ที่แท้ฉันคิดมากไปเองสินะ หรือว่าแกฉลาดน้อยวะเนี่ย
"อืม ขอบใจมากนะต้อม ถ้าต้อมอยากได้อะไรพี่จะตามใจเรา"
"แต่พี่ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอครับ เพื่อทำให้ใครสักคนเจ็บน่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"ผมว่ามันไม่คุ้มกันสิครับ อีเบียร์น่ะ มันแรดเดี๋ยวมันก็เบื่อแฟนพี่ ผมว่าพี่ไม่ต้องทำขนาดนี้หรอก รุ่นพี่ก่อนหน้าผมจะขึ้น ม ๖ น่ะ ใครอยากเอามันได้ทุกคน" อ้อ อย่างนี้เองเหรอ ที่แท้ไอ้เรย์มันก็ได้นางคณิการ์ประจำโรงเรียชายล้วนมาครอบคองนี่เอง คิดแล้วผมก็แสยะยิ้มออกมา
"พี่ไม่ได้ต้องการแค่ให้มันเจ็บนะต้อม สิ่งที่พี่ต้องการ คือ อนาคตของมัน" ต้อมมันอ้าปากค้าง สายตาหวาดกลัวผมมากทีเดียว ไม่รู้ว่าผมฉายแววตาออกไปยังไง แต่ผมก็รีบเปลี่ยนแววตาเสียใหม่
"บ้า พี่ล้อเล่น ก็เอาอนาคตมาให้เราไงต้อม เราไม่อยากมีอนาคตดีๆเหรอ ถาเราเป็นเด็กดี พี่สัญญาว่าพี่จะส่งเสียเราเรียนให้จบเอง"
"จริงเหรอพี่"
"ม ปลายนะ"
"อ่า" มันทำหน้าสลดลงทันที ผมนี่ก็งกจังนะ
"เอ่อ ก็ดูพฤติกรรมไงต้อม ถ้าเราดีกับพี่ พี่รับรอง พี่ไม่ใช่คนพูดแล้วไม่ทำตามที่พูดนะเราก็น่าจะรู้ โอเคไหมล่ะ" มันมองแมคบุ๊คที่ผมเหมือนว่าจะกอดเอาไว้ตาละห้อย เออนะ ผมนี่ก็ท่าจะบ้าปากว่าไปอย่างแต่มือก็ถือของที่เพิ่งตกลงว่าจะให้มันเอาไว้ในมือ คราวนี้ผมก็เล่านั่นเล่านี่ให้มันฟัง นอกเรื่องบ้างอะไรบ้าง เดี๋ยวเด็กมันจะเครียดก่อน ดูมันชอบนะ ผมก็ชอบคุยอยู่แล้ว คุยกับใครก็ได้ถ้าคุยดีๆ
"พี่ต้อม" เสียงแหวดังมาจากข้างหลัง ผมเก็บอารมณ์ไม่อยู่เลยจริงๆ แอบยิ้มที่มุมปากออกมา ขอบคุณมากเฟสบุ้ค
"พี่ต้อมมากับใครอ่ะ" มันเดินปรี่เข้ามายืนต่อหน้าต่อตาผมทันที พอมันรู้ว่าใครมันก็ผงะ
"เกี่ยวอะไรกับมึงอีเบียร์"
"พี่ต้อมชอบคนแก่เหรอ" นับหนึ่ง สอง สาม สี่ อยู่ในใจ นี่แกว่าฉันแก่สามครั้งแล้วนะอีเด็กเวร เดี๋ยวเถอะ
"ไม่เกี่ยวกับมึง"
"ฮึ ไม่สมกับที่ชอบเลย ชอบเคี้ยวหญ้าแก่ๆก็ไม่บอก"
"ไปให้ไกลๆได้ไหม อีห่า"
"ต้อม ไม่เอาครับ อย่าไปว่าน้องเขาแบบนั้น" ผมทำท่าปราม
"ตอแหล แหม พอแฟนทิ้งแล้ววิ่งมาหาเด็กเลยเหรอ พี่" เอ่อ คนมองนะ ทำไมเด็กมันไม่อายเลย
"น้องครับ เรียกอย่างที่น้องเคยเรียกก็ได้นะ ว่าอีแก่น่ะ ถ้าจะว่าน้องพี่น่ะ ที่บ้านมีกระจกไหมครับ เคยชะโงกดูหนังหน้าตัวเองไหมจ๊ะ ว่าตัวเองก็เคี้ยวควายแก่อยู่"
"แก อี อี"
"ขอโทษนะครับ กรุณาอย่ามามีเรื่องกันที่นี่" พนักงานเข้ามาห้าม ผมพยักหน้าให้ต้อม
"ไปเถอะต้อม วันนี้ไปนอนโฟร์กันเนอะ อยากนอนแช่อ่างจัง" ผมยื่นของคืนต้อมไปแล้วลุกขึ้น เด็กเมื่อวานซืนมีอะไรให้ผมต้องสนใจ มันกัดปากคงอยากจะกรี๊ดออกมาล่ะมั้ง แต่มันไม่ยักทำ อยากให้มันทำแบบนั้นนะ แต่มันดันมามียางอายเอาตอนนี้
"ต้อมพี่ไปเอารถแป๊บนะ เดี๋ยวพี่พาไปกินข้าวที่อื่นแล้วค่อยไปส่งกลับหอ ไปรอพี่ข้างๆห้างนะ" ไอ้นี่ก็หน้าซีดซะ แหมนะ กลัวไปได้ ไม่มีทางพาแกไปเปิดโรงแรมนอนหรอกนะไม่ต้องกลัว ไอ้เราจะนอนเองยังคิดแล้วคิดอีก ดูมันทำหน้าเข้า
"ขอกูตบสักทีเถอะ อีเด็กเวร" ผมเดินย้อนกลับไปตามตัวไม่ยาก เพราะเบอร์ของเพื่อนมันผมเมมเอาไว้แล้ว ด้วยชื่อ bitch แรงไปไหม ไม่นะ เอาไว้จับจีพีอาร์เอส พอรู้ตำแหน่งก็เดินไปหาทันที มันกำลังจะลงบันไดเลื่อน กระแดะขึ้นไปถึงชั้นสี่ ดี ผมรีบเดินตามไปติดๆ จากชั้นสี่ลงมาชั้นสามคนก็เยอะนะ ผมลงบันไดเลื่อนเข้าไปจนตัวเกือบติดกับเพื่อนมัน ส่วนอีเด็กนั่นอยู่ด้านหน้า มันไม่ทันหันมามอง มัวแต่ชี้ดูผู้ชายอยู่ แรดดีนักนะมึง
"โอ๊ย ว้าย กรี๊ด" คือมันไม่ได้ร้องคนเดียวนะครับ เพื่อนๆมันช่วยกันหอนด้วย
"อุ๊ย ตายน้อง ขอโทษนะครับ เจ็บไหม" ผมพูดเป็นภาษาอังกฤษนะครับ ใช้ให้มันเป็นประโยชน์หน่อยอุตส่าห์ไปร่ำไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา รู้ไหมผมทำอะไร ผมเดินไปติดหลังเพื่อนมัน พอบันไดเลื่อนจะถึงชั้นที่หมายมันกำลังจะก้าวขาเหยียบพื้น ผมเอาเท้าของผมนี่ล่ะดันเพื่อนมันแล้วไปเกี่ยวขามัน ล้มหน้าขมำแล้วผมก็แกล้งเดินเหยียบบ่ามันกดส้นเท้าลงแรงๆ ตอนแรกจะเหยียบหน้านะ แต่เกรงใจคนที่ตามมา
"แก แกแกล้งฉัน โอ๊ยเจ็บ" มันร้องออกมา
"ตายจริงพี่ไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะครับน้อง เจ็บไหม เจ็บตรงไหนไหม" คนก็เข้ามามุงนะ ผมก็แกล้งทำเป็นตีหน้าซื่อแสดงเป็นฝรั่งหัวดำสุดฤทธิ์
"แกนั่นล่ะแกล้ง แกอีบ้า" คนที่มามุงเขาไม่ได้มองผมนะครับ เขามองอีเด็กนั่น เพราะผมตีสีหน้ารู้สึกผิดเต็มกำลัง พูดภาษาอังกฤษรัวเร็วไม่ให้มันฟังออก
"พี่ขอโทษนะครับน้อง พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ มันเป็นอุบัติเหตุ"
"นั่นสิน้อง พี่เดินตามหลังมาพี่เขาไม่ได้ตั้งใจหรอก" ขอบใจมากน้า เขายังพยายามเหมือนจะแปลให้มันฟัง
"มันแกล้งผม มันตั้งใจ" มันโวยวายร้องไห้ออกมา ผมโน้มหน้าลงไปใกล้ๆ
"นี่มันแค่ยกแรกเองนะ บอกแล้วใช่ไหม จำชื่อกูไว้ จำหน้ากูไว้ให้ดี" คราวนี้เป็นภาษาไทย ผมลุกออกจากที่ แกล้งทำเป็นเช็ดน้ำตาวิ่งหนีไป
"พี่เสียใจ พี่ไม่ได้ตั้งใจ" เปล่งเสียงเป็นภาษาอังกฤษ แสดงละครเป็นฉากสุดท้ายก่อนจะวิ่งทำท่าปาดน้ำตาหนีไป คนมองใหญ่เลย
"ใจดำว่ะ คนเขาไม่ได้ตั้งใจยังไม่ยอมอีก เด็กสมัยนี้" ผมหันกลับไปมองไม่มีใครมุงอีกแล้ว ทุกคนเดินหนีออกมาส่ายหน้า กรี๊ด ชนะเลิศ
"กินไรดีต้อม" พอต้อมขึ้นรถได้ผมก็ยิ้มถามมันอย่างอารมณ์ดี
"พี่ไม่รับโทรศัพท์ล่ะ โทรมาร้อยครั้งได้แล้วมั้ง" ไอ้เรย์ครับ คงโทรฯฟ้องผัวเรียบร้อยแล้ว ผมยักไหล่
"เราตั้งเป็นดีเวิร์สสายให้พี่หน่อยสิ มองถนนอยู่"
"ใครอ่ะพี่"
"ตัวซวย" หมดคำถาม ผมก็ไม่มีคำตอบให้ เปิดเพลงฟังสบายใจ ไอ้ต้อมเองก็เห่ออยู่กับของใหม่ไม่วางตาไม่วางมือเลย
"รักษาของให้ดีนะต้อม มีอะไรให้ส่งข้อความหาพี่"
"ขอบคุณนะครับพี่ พี่ใจดีกับผมจังเลย" ผมสูดลมหายใจ แล้วหันไปมองหน้ามันช้าๆ
"พี่ไม่ได้ใจดีหรอกนะต้อม พี่ก็ได้ประโยชน์จากเรา แต่แค่อย่าให้พี่ร้าย หรือเราอยากลอง" มันผงะทำหน้าเจื่อนๆ ผมอมยิ้มออกมา เด็กหนอเด็ก
"รีบนอนล่ะ อย่าเห่อมันมาก" ผมขับรถกลับด้วยอารมณ์ที่แจ่มใส มีความสุขจัง ผมซื้อเบียร์เข้าไปลังหนึ่ง ไม่ได้ใจดีอยากเลี้ยงนะ แต่เอาสักหน่อยเป็นไร
"อ้าวกลับแล้วเหรอคุณ" ผมเริ่มจะชินกับเสียงทักจากคนแปลกหน้าคนนี้เสียแล้ว
"อีป้าล่ะ"
"พี่เขาลงไปกดตังค์ครับ"
"กดมาทำไม"
"ไม่รู้ดิพี่ ผมไม่ใช่ผัวเขานี่" ถอนหายใจ นี่อารมณ์ดีๆอยู่นะ ผมว่าจะถามมันว่ามาทำไม แต่ก็นะรู้ดีอยู่แก่ใจ
"นี่ มาช่วยยกกล่องหน่อยสิ"
"ซื้อไรมา โห เลี้ยงเป็นลังเลยเหรอ เห็นขี้วีนๆแบบนี้ใจปั้มเหมือนกันนะเนี่ย"
"อย่าพล่ามมาก มายกเร็วๆ" ผมยืนสั่งอยู่ มันก็เดินยักไหล่ยักคิ้วมาหา โอยเย็นไว้ลูกเย็นไว้ ผมพยายามควบคุมบาทาของตัวเองไม่ให้มันไปเร็วเท่าความคิด
"ไม่มีกับแกล้มเหรอคุณ"
"มากไปนาย ซื้อมาให้กินก็บุญหัวเท่าไหร่แล้ว อ้อ ไม่สินะ ขอบใจนะที่ช่วยยก ไม่แบ่งให้ดีกว่า" ผมเบะปากแล้วเดินนวยนาดไปลากกล่องเบียร์เข้าไปในห้อง
"โห งกจริงโว้ย"
"เออสิ ไม่งกก็ซื้อมากินบ้างสิพ่อคุณ มาอยู่ห้องเขายังไม่วายให้เขาเลี้ยงเบียร์อีก น่าเกลียด การงานก็ทำเหมือนๆกัน หรือว่าเอาไปเลี้ยงชะนีจนหมดตัว"
"เฮ้ย มากไปนะโว้ย" มันปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อผมทันที
"อ๊ะ" พูดไม่ออกมันง้างหมัดจะต่อยหน้าแล้ว อย่านะเว้ย ต่อยอะไรก็ต่อยไปอย่าโดนหน้า
"อย่านะ" ผมร้องตัวลอยเลยครับ ตัวยังกะยักษ์วัดแจ้ง หน้าตามันนี่เหมือนปีศาจ แต่ผมไม่เคยเห็นหรอกนะ แต่บอกได้ว่ามันน่ากลัวมากทีเดียว ผมเอี้ยวหน้าหลบ
"อย่าพูดแบบนี้อีก" มันพูดเสียงเย็นชาเหมือนกัดฟันพูด แล้วค่อยๆปล่อยตัวผมลง
"ปึ๊ก โอ๊ย"
"นี่แน่ะ คิดว่าเล่นอยู่กับใคร ไอ้ควาย" ผมเตะเข้ากลางเป้ากางเกงมันสิครับ มันทรุดตัวลงหน้าเขียว
"แกอยากโดนดีเหรอ ไม่เคยมีใครกล้าทำกับฉันแบบนี้" ผมนั่งทับหน้าอกมัน จับหน้ามันไว้กำลังจะง้างหมัด
"อีนาย หยุดนะ แกจะทำอะไร" อีป้า นางมารเข้ามาพอดี มาพร้อมกับไอ้ช่างปากหมาอีกคน
"เฮ้ยพี่ จะตีกันเลยเหรอ" มันสองคนมาลากผมออก
"โอ๊ย จุก หมาบ้าเอ้ย"
"แกว่าใคร แกว่าใคร" ผมก็นะเหมือนองค์ลง เลือดขึ้นหน้า หนอย เสื้อปราด้าชั้นยับหมด นี่ถ้ามันเป็นรอยนะจะเอาให้เลือดหัวออกเลย ผมกัดฟันโดนหิ้วปีกทั้งสองข้างดิ้นพรวดพราด
"เป็นอะไรไหมหลวง" พออีป้ามันลากผมออกไปกดคอลงที่โซฟาได้มันก็หันมาปลอบผัวน้อยมัน
"เจ็บดิพี่ ผมจะเป็นหมันไหมเนี่ย"
"สาธุ ขอให้สมพรปาก" ผมได้ยินพอดี
"แน่ะ พอได้แล้วแก จะนักเลงโตไปแล้วนะแก"
"มันมากระชากคอเสื้อฉันก่อนนะแก"
"คุณก็มาว่าผมก่อนนะ"
"แกนั่นล่ะว่าฉันก่อน"
"โว้ย กรี๊ด" เอ่อ อีป้าปอปเข้าสิงหรือไงนั่น ผมเงียบทันที ไอ้นั่นก็นอนนิ่งเลย ส่วนอีกคนเหวอรับประทานไป
"บอกให้พอ อะไรกัน กัดกันเป็นหมาไปได้ จะอยู่ด้วยกันดีๆไหม หรือจะให้ฉันวีน" เอ่อ ผมยังอ้าปากค้างอยู่ ไม่ไหวติง ไม่เคยเห็นอีป้าเป็นแบบนี้เลยจริงๆ เงียบสิครับ
"ขอโทษกันเดี๋ยวนี้นะ อีนายมานี่"
"เอ่อ"
"บอกให้มา" มันตวาดครับ ผมก็ลุกนะไม่รู้สิ เดินก้มหน้าไปหามัน
"ขอโทษน้องเขาซะ"
"มะ"
"ขอโทษ" มันยังตวาดอยู่ โว้ย อะไรวะ
"ขอให้โทษ"
"อีนาย"
"เออๆ เป็นอะไรอ่ะอีป้า" ผมพยายามจะแถหาทางไป
"พูด" มันจ้องหน้าตาเขม็งเลยคราวนี้
"เออๆ ขอโทษ" ผมพูดเร็วๆ ไอ้นั่นมองหน้ายิ้มล้อเลียนออกมา ไอ้นี่ยังไม่เข็ด
"ขอโทษดีๆ"
"โว้ย อะไรอ่ะ"
"อีนาย" มันเริ่มจิกสายตา
"ขอโทษนะจ๊ะพ่อคุณที่เตะเบาไปหน่อย แค่นี้นะ" ผมสุดแสนจะอาย ไม่เคยคิดนะว่าจะเอ่ยปากขอโทษมัน
"เดี๋ยว หลวงขอโทษพี่เขาด้วยสิ" ผมกำลังจะเดินเข้าห้องไป แต่พอได้ยินมันพูด ผมก็หันขวับ ยิ้มพราวออกมา ยักไหล่ใส่เลย
"ขอโทษ"
"เออ ก็แค่นี้ อะไร โตๆกันแล้วนะไม่ใช่เด็กๆ มีอะไรไม่ค่อยพูดค่อยากันล่ะ ทำไมต้องใช้กำลัง" นางเริ่มร่ายกัณฑ์เทศน์แล้วครับ
"มานั่งกินกันดีๆ อย่าให้ฉันต้องออกโรงอีกนะ" ผมเม้มปากแน่นเชียว แหมนะ ไอ้นั่นมันยังยิ้มเยาะผมอยู่เลย เดี๋ยวเถอะ อย่าให้เผลอนะ จะเอาให้แสบทรวงเชียวแก ผมทำท่างอนเดินเข้าห้องไป เสียงพวกนั้นเฮฮาปาร์ตี้กันสุดเหวี่ยง ฮึ่ม อารมณ์เสีย ไปอาบน้ำดีกว่า ผมเดินถือผ้าเช็ดตัวออกนอกห้องไป
"ไม่กินจริงเหรอแก" ดูมันยั่ว
"เขาไม่กล้ากินหรอกพี่เขากลัวผม"
"ใครกลัวแก" ดอดขึ้นอย่างรวดเร็ว
"นั่น" อีป้าครับ
"คนอย่างฉันเหรอจะกลัวใคร มานี่" เออผมนี่ก็ประหลาดคนนะ เดินตรงเข้าไปหาทันที คว้าแก้วที่เขาแถมมาตอนไปดูหนังในโรงนะครับเอาน้ำแข็งใส่เทเบียร์ลงกรอกเข้าปาก
"อ่า"
"โว้ย เจ๋งว่ะ กินดุเป็นบ้าเปลืองนะคุณ" พวกมันหัวเราะชอบใจ
"เอามานี่" ผมไม่พอใจคว้ามาอีกขวด เอ่อตอนกินนี่มันเย็นๆเฝื่อนๆนะ แต่พอฟาดเขาไปสองขวดทำไมอะไรๆมันดูตลกจังเลย
"ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า ผมน่ะสระบ้างป่ะเนี่ย" ผมคว้าขย้ำเข้าไปที่เส้นผมมันทันที
"เฮ้ย คุณ"
"แหวะ เหนียว ฮ่าๆๆ สกปรก ซกมก ทุเรศ"
"เฮ้ย ไหงมาด่ากันงี้วะ"
"เมาแล้วสิอีนาย แหมกระแดะฟาดไปคนเดียวสองขวดเลย"
"ฮ่าๆๆ เมาแล้ว อ่อนว่ะ"
"ครายเมาว้า ไอ้บ้า ไอ้หน้าปลาทู ครายมาว"
"ฮ่าๆๆๆ เขาเรียกแม่เสือสาวสิ้นฤทธิ์" ไม่รู้เสียงอะไรต่อเสียงอะไรดังแว่วผ่านหูมาอีก แต่ผมรู้สึกหัวเราะได้ไม่หยุดเลย ท่าจะบ้าไปแล้ว กินอีกสิครับไม่ยอมหรอกซื้อมาตั้งลังหนึ่ง เดี๋ยวพวกนี้มันจะฟาดไปหมดก่อน เอาไปเอามาเมาแล้วจริงๆ เฮ้อ นอนดีกว่า
- ผู้เขียน
