องก์ ๑๒
3971 คำ
ไอ้ต้อมมันทำให้ผมได้คิดตลอดทั้งบ่ายวันนั้น จริงอยู่ว่าผมเจ็บช้ำใจจากการกระทำของไอ้เรย์กับอีเบียร์ แต่ถ้าหากว่าผมเป็นคนทำให้มันเดินเข้ามาแปดเปื้อนกับสิ่งไม่ดีพวกนี้ มันจะเกินไปไหม เด็กยังไงมันก็เด็ก เริ่มมาคิดแล้วว่าความผิดมันใหญ่หลวงขนาดนี้เชียวหรือ แต่ถ้าหากไม่ให้ผมทำแบบนี้ มันก็จะไม่รู้จักเสียทีว่าโลกนี้ไม่ได้มีแต่มันเท่านั้นที่มีพิษ แต่เอาเถอะ ผมเริ่มงงและสับสนกับตัวเองแล้ว จะร้ายแต่ดันมามีความรู้สึกแบบนางเอกแทรกเข้ามา อนาถตัวเองเสียจริง
"ว่าไงต้อม" พอเจอหน้ามันที่โรบินสันสุขุมวิท ผมก็ถามขึ้น มันมาในชุดนักเรียนเหมือนเคย หน้าตาดูเศร้านะถ้าผมไม่ได้ดูผิด
"พี่ ผมขอโทษ จะยอมแล้ว ผมชวนมันแล้ว มันยอมไปกับผมแล้ว" มันร้องขึ้นไม่รีรอ สายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์
"ต้อม ไม่ต้องแล้วล่ะ"
"ทำไมอ่ะพี่ ผมจะทำ ผมจะไม่ถามอะไรแล้ว ผมจะทำตามที่พี่บอกทุกอย่าง"
"ต้อม พี่มาคิดๆดูแล้วนะ พี่ว่าเราเป็นคนดี ไม่ผิดหรอก พี่เองก็คิดว่าเราไม่ควรจะมาแปดเปื้อนกับเรื่องแบบนี้" ผมพูดขึ้น น้ำเสียงไม่ได้เน้นอะไรมาก
"ไม่ๆพี่ อีเบียร์มันบอกมันเคยไปตี้มาเหมือนกัน ก็ไปกับไอ้ป๊อบนั่นล่ะพี่ แต่อีเบียร์มันเอาคลิปหน้าของไอ้ป๊อปไปปล่อย ไอ้ป๊อปมันเลยเกลียดอีเบียร์ ผมแค่ถามมันก็อยากไปแล้ว" ไอ้ต้อมมันเหมือนพยายามพูดอะไรก็ได้เพื่อเรียกความนิยมในตัวมันกลับคืนมาอีกครั้ง ผมนี่หูผึ่งเลย
"อะไรนะ"
"ก็ตอนเทอมที่แล้วอ่ะพี่ ไอ้ป๊อปมันจีบอีเบียร์ มันตี้กันตั้งนานแล้วล่ะพี่"
"อ้อ อย่างนี้เองเหรอ" แหมนะ ฉันอุตส่าห์จะใจอ่อนยอมเปลี่ยนแผน ไม่ยักรู้ว่าอีนี่มันเน่าอยู่ก่อนแล้ว ถ้าอย่างนั้นชั้นก็จะสงเคราะห์ให้ ถือว่าเป็นสารกันบูดแกจะได้ไม่ต้องเน่าตายก่อนนะอีเบียร์
"ผมแค่คิดว่าบางทีทำแบบนี้มันอาจจะทำร้ายมันอ่ะพี่ แต่มาคิดๆดูแล้วมันก็ไม่ได้คิดว่าเสียหายหรอกนะทำแบบนี้อ่ะ มันดูดีใจอีกต่างหากที่ผมชวน"
"แล้วเราบอกอะไรมันไปบ้าง แค่ชวนเหรอ"
"ผมก็ชวนมันแล้วบอกให้มันไปรอที่ล็อบบี้คอนโดฯตามที่พี่บอกอ่ะ" ไอ้ต้อมมันตอบ ทำตาวิ้งๆใส่ ผมเข้าใจมันนะว่าทำไมมันถึงไม่อยากทำแบบนี้ แต่เอาเถอะ ผมไม่ให้มันทำหรอก
"เราไม่ต้องไปหรอกต้อม"
"อ้าวพี่ ผมเต็มใจนะ"
"เต็มใจไร พี่เปลี่ยนใจแล้ว"
"โห่พี่อ่ะ ผมขอโทษไปแล้วอ่ะ"
"เปลี่ยนใจนี่หมายถึงพี่ก็ไม่อยากทำแบบนั้นแล้วเหมือนกัน แกนี่อะไร ไหนร้องไห้มาเหรอ ร้องให้ดูหน่อยสิ อยากเห็นคนร้องไห้" ผมเปลี่ยนเรื่อง มันทำหน้าเหวอๆ
"บ้าเหรอพี่ ไม่มีทาง ผมไม่ได้ร้องซะหน่อย"
"ปิดมือถือ" ผมสั่งมันครับ เหมือนว่าตัวเองอารมณ์แปรปรวนยังไงไม่รู้ ขึ้นๆลงๆช่วงนี้ อีป้ามันบอกช่วงประจำเดือนไม่มา มันแซวนะครับ แต่อย่างผมน่ะเหรอไม่มีทาง มันแค่ช่วงขาดผู้ชายแค่นั้นเอง
"อ่า"
"อีเบียร์มันต้องโทรฯหาเราแน่นอน ปิดไปเลยดีกว่า มันจะได้ไม่ได้มาวอแว"
"อ้าว ปิดมันก็ไม่ไปดิพี่เดี๋ยวมันก็หาว่าผมหลอกมัน"
"มันจะไปไม่ไปก็เรื่องของมันแล้วล่ะต้อม พี่ว่าเราออกห่างๆมันดีกว่า พี่เปลี่ยนแผนแล้ว"
"อ้าว แล้ว"
"ตามนั้น ทุกอย่างขึ้นอยู่ที่พี่เอง ต้อมไม่ต้องทำหรอก มันเสี่ยงเกินไป อีกอย่างมันดูแรงไปสำหรับเรา พี่ไม่อยากให้เราเห็นอะไรที่ไม่ดี แค่นี้ก็มองว่าพี่เป็นอีมารร้ายเต็มแก่แล้วสิ" ผมพูดออกไปตามที่คิดส่วนหนึ่ง มันทำหน้าเศร้าลงทันที
"ผมไม่เคยมองพี่เป็นนางมารร้ายนะ ถ้างั้นก็แสดงว่าพี่จะไม่ ยุ่งกับผมอีกแล้วสิ"
"อืม" มันก้มหน้าลงแทบจะติดกับขอบโต๊ะ ผมก็มองดูอยู่นะว่ามันหาอะไรหรือเปล่า
"ต้อม ต้อมทำอะไรน่ะ" คุณพระ มันเงยหน้าขึ้นน้ำตาไหลอาบแก้มเลยครับ ตายจริงอยากเห็นคนร้องไห้ก็ได้เห็น มีความสุขจริงๆ โฮะ โฮะ
"เป็นอะไรต้อม"
"ผมไม่มีค่าแล้วใช่ไหมพี่" หัวใจหล่นหาย ผมอ้าปากค้าง ผมเกลียดคำนี้ที่สุด มันเสียดใจไม่อยากฟัง
"ต้อม ทำไมพูดแบบนี้"
"พี่ไม่ต้องการผมแล้ว ผมไม่มีค่าแล้วใช่ไหม" สูดลมหายใจเข้าปอด เดี๋ยวคนข้างๆก็หาว่าผมรังแกเด็ก ไอ้นี่ดราม่าได้อีก
"บ้าเหรอต้อม พี่ยังพูดไม่จบนะ ทำไมชอบด่วนคิดอะไรไปก่อนเสมอเลยวะ ไม่ให้ทำงานเกี่ยวกับอีเบียร์แล้ว แต่มีอย่างอื่นให้ทำ" จะเชื่อไหมว่ามันยิ้มออกมาทั้งน้ำตา มันเอามือขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วทำท่าเหมือนมันสอบเอนฯติดคณะดีๆ หรือมันได้รางวัลตั๋วเครื่องบินไปกลับญี่ปุ่นก็ไม่ปาน
"จริงเหรอพี่ จริงนะ"
"นี่ ทำตัวให้ปกติก่อนฉันถึงจะบอก แล้วร้องไห้ทำไมเนี่ย ไหนบอกเป็นผู้ชาย ต๊ายไม่ยักรู้ว่ามีน้องสาว"
"บ้าเหรอพี่ ผมเสียใจอ่ะ"
"เสียใจไร แค่ฉันไม่ให้ทำงานแค่นี้เนี่ยนะ เวอร์มาก ทำเหมือนใครเป็นอะไร"
"ก็เสียใจอ่ะ"
"เออๆ อย่าพูดมาก หิวแล้วไปหาไรกินดีกว่า คนมองหมดแล้วเห็นไหม เดี๋ยวเค้าก็หาว่าฉันพรากผู้เยาว์แกไอ้ต้อม"
"อยากให้พรากจะตาย"
"จี๊" ผมหันขวับทั้งที่ลุกจากที่แล้ว นี่ถ้าอยู่ในรถคงตบหัวมันไปฉาดใหญ่แล้ว แหมนะพอมันรู้ว่าผมจะไม่ไล่มันไปนี่เอาใหญ่เลย กวนบาทาเหมือนเดิม
"พี่อยากกินสลัด ไปกินซิสเลอร์ดีกว่า" พูดไปอย่างนั้นล่ะครับ ไม่ให้มันคิดหรอก ความจริงผมต้องการสนองความอยากของตัวเองต่างหาก อยากกินมาหลายวันแล้ว ผมเดินนำไปเอารถมันก็เดินตามมาติดๆ
"ที่ไหนอ่ะพี่"
"เอกมัย ตอนกลับกลับเองนะ ขี้เกียจขับรถ"
"อ่า"
"หรือจะไม่ไปก็ได้นะ ไม่ได้บังคับ"
"ไปดิพี่ โหนะคำก็ขู่สองคำก็ขู่"
"ไม่ได้ขู่ เขาเรียกเอาแต่ใจเข้าใจไหม" ผมยักไหล่ใส่มัน มันก็ยิ้มๆนะ แต่เหมือนแอบกัดฟัน เป็นไงล่ะโดนกวนคืนบ้างเข้าใจหรือยัง
"แล้วพี่จะให้ผมทำไรให้อ่ะพี่" มันถามขึ้นตอนไปตักอาหารมาพร้อมแล้วที่โต๊ะ ผมพามันไปกินซิสเลอร์เมเจอร์เอกมัย คนไม่เยอะเท่าไหร่ไม่วุ่นวาย
"ก็ให้จีบคนอีกเหมือนเคยล่ะ"
"อ่ะ ใครอ่ะ" มันทำตาโต แหมหมั่นไส้ขึ้นมาอีกแล้ว ไอ้นี่มันแอคติ้งผ่านเหมือนกันนะ
"ก็คนที่เขาชอบกินเด็กน่ะ"
"เฮ้ยพี่ แต่ผมไม่"
"ฟังให้จบ นี่ต้อมทำไมเราชอบไม่ฟังพี่พูดให้จบวะ หลายครั้งแล้วนะ อีกครั้งเดียวเหวี่ยงนะจะบอก ทำไมไม่ฟัง ไม่ฟังแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าพี่จะพูดอะไร แล้วมาชอบขัด เห็นไหมลืมเลยว่าจะพูดอะไร" มันแทนที่จะสลดใจหรือทำหน้าเศร้านะครับ มันหัวเราะ กรี๊ด ต่อมโมโหกำลังจะแตก
"พี่อ่ะ ยาวเชียว"
"ไอ้ต้อม"
"อ่ะๆ ฟังแล้วคร้าบ ว่ามาดิพี่" ดูมัน ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดกันนะที่เลือกใช้มันอีกเนี่ย
"เอาโทรศัพท์มานี่ แอดเอ็มอันนี้หน่อยสิ" ผมพิมพ์เมล์ให้มันแล้วยื่นกลับ
"ใครอ่ะพี่"
"เขาชื่อเรย์ แฟนเก่าพี่เอง"
"เฮ้ย จะดีเหรอพี่"
"ดีสิ คิดแล้วว่าต้องดี" ผมแสยะยิ้มออกมา ในเมื่อเข้าทางอีเบียร์มันอาจจะเห็นผลช้า อีกอย่างถ้าทำสำเร็จสืบสาวราวเรื่องมา ไม่อยากฟังขี้ปากชาวบ้าน เดี๋ยวหาว่าป่าเถื่อนทำร้ายเด็กอีก คงไม่ร้ายไปหรอกนะที่ผมจะให้มันแตกกันเอง เข้าใจดีว่าไอ้เรย์น่ะมันคงแค่หลงเด็ก แล้วถ้าไอ้ต้อมล่ะ หล่อกว่า แมนกว่า เป็นเด็กผู้ชายใสๆ มีหรือไอ้เรย์มันจะไม่สนใจ โฮะ โฮะ สะใจ
"คิดอะไรอยู่พี่ ยิ้มน่ากลัวเชียว"
"อ๊ะ ทำไมแอบมอง ไม่ดีนะต้อม เอาล่ะ หน้าที่เราคือเข้าไปตีสนิทกับมัน พยายามจีบแล้วนัดเจอ"
"แล้วไงต่อ"
"ก็ทำให้มันรัก อยากได้อะไรเดี๋ยวพี่เป็นคนบอกให้เราขอเอง"
"จะดีเหรอพี่ เขาจะซื้อให้เหรอ"
"ก็ต้องลอง"
"แล้วเขาไม่ลวนลามผมนะ"
"นั่นล่ะ อย่าให้มันลวนลามได้ แต่อย่าทำให้มันรู้ว่าเราหลอกมัน ทำได้ไหม อย่าบอกนะว่าทำไม่ได้อีก พี่จะได้ให้ไอ้อูมันทำ" ผมเริ่มเอ่ยชื่อขึ้นมาพาดพิงแล้ว
"ได้พี่ ผมจะลองดู"
"ไม่ได้ ลองไม่ได้ ต้องมั่นใจว่าทำได้ เสียเวลาพี่ดิแบบนี้อ่ะ" ผมดักคอมัน ไอ้ต้อมมันทำหน้าเหวอๆไป
"ครับพี่" แต่ก็แปลกนะ ทำไมมันยอมทำอะไรแบบนี้ ผมว่าไอ้ต้อมมันเป็นคนดีนะ ไม่เกเรอาจจะพูดจาไม่เข้าหูอยู่บ้างก็ตามทีแต่มันก็เป็นไปตามสมัย เรื่องแบบนี้ผมว่าไม่มีเด็กที่ไหนเขาทำกันหรอก แต่เอาเถอะขี้เกียจจะคิด มันตอบรับผมก็ดีใจแล้ว เพราะมีแผนให้เล่นอีกหนึ่งทางเลือก ส่วนอีเบียร์ หึหึ คิดเหรอว่าผมจะหยุดแค่นี้ ผมบอกแล้วว่าผมรับบทเป็นนางร้าย ถ้าแค่นี้นางร้ายทำไม่ได้ ก็เรียกผมว่านางเอกสิ ที่คิดเอาไว้ว่าจะไม่ทำมากเท่าไหร่เปลี่ยนใจทันที เพราะได้ยินจากปากของไอ้ต้อม อย่ามาหาว่าร้าย อย่ามาหาว่าเลวระยำ แล้วเวลาแสยะยิ้มใส่ชั้นเวลาที่ฉันกำลังเสียใจนั่นล่ะ แค่นั้นก็เกินพอที่ชั้นจะเอาถึงที่สุด
"เอส เจอเป้าหมายหรือยัง" ผมกดโทรศัพท์หาเอสทันทีที่ไอ้ต้อมมันแยกออกจากผม บอกให้มันปิดมือถือมันก็ปิดนะ บอกกลับถึงหอให้ออนเอ็มไว้ เดี๋ยวผมเข้าไปคุย มันก็พยักหน้า แต่มันดูอ้อนๆยังไงพิกล ไอ้นี่เริ่มน่าสงสัยแล้ว
"เจอแล้ว เห็นรออยู่ที่ล็อบบี้ แต่อีกสองคนน้องเราบอกไม่น่าจะชวนมา คนไหนน้องนายอ่ะ น้องเราบอกไม่ใช่นี่ ถ้าคนเป็นนักฟุตบอล"
"น้องเราไม่สบาย เอส อีกสองคนเราบอกให้น้องเขาไปเองล่ะ เจออีเบียร์แล้วใช่ไหม บอกมันว่าต้อมเดี๋ยวตามขึ้นไปล่วงหน้าไปก่อนเลย"
"จัดหนักใช่ไหมนาย"
"เอาให้หนัก ส่วนที่เหลือเดี๋ยวเราจ่ายให้วันทำงาน"
"จัดไปนาย เดี๋ยวเราส่งคลิปไปให้ดู" ผมร้ายไหม ไม่นะ ผมไม่คิดว่าผมร้าย เพราะมาคิดดูดีๆแล้วถ้าอีเบียร์มันติดต่อต้อมไม่ได้ มันเลือกที่จะไม่ไปก็ได้นะ เพราะต้อมมันก็บอกไปหมดแล้วว่าปาร์ตี้วันนี้คืออะไร หรือถ้ามันรักต้อมจริงมันก็รู้ว่าควรจะทำยังไง ไม่รู้สิผมเห็นแก่ตัว ใช่นะ ไม่เถียง แต่ผมบอกแล้วว่าอย่าให้ร้าย ร้ายของผมคือไม่ใช่แค่ตบตี จำตอนที่ผมบอกมันได้ไหม ว่าให้จำหน้าผม จำชื่อผมให้ดีๆ เพราะใบหน้านี้ ชื่อนี้จะอยู่ในจิตวิญญาณคอยหลอกหลอนมันไปตลอดชีวิตเน่าๆของมัน
"พรุ่งนี้แกหยุดเหรอนาย" ผมเดินออกมากินน้ำ เห็นอีป้ากับผัวน้อยมันกำลังนั่งกินเบียร์อยู่ กินกันได้ทุกวัน น่าเบื่อจริงๆ
"อือ" ผมตอบแล้วเดินไปเปิดตู้เย็น
"พรุ่งนี้สองทุ่มไปรับตาดั๊กกับฉันหน่อยสิ"
"หา ตาดั๊กจะมาเหรอ ทำไมไม่บอกล่วงหน้าแก" ผมร้องออกมาดีใจ ไม่รู้จะดีใจไปทำไม ผัวตัวเองก็ไม่ใช่
"มันมาพักน่ะ เห็นบอกลาด่วนๆ"
"ว้ายแล้วแกล่ะ ไม่ลาไปกับผัวหลวงเหรอ" ผมเน้นคำว่าผัวหลวง เผื่อไอ้นั่นมันจะรู้สึกอะไรบ้าง แต่เปล่าเลยมันนั่งมองตาปริบๆ
"ฉันก็เนี่ยปวดหัวอยู่ นายจะให้ลาหรือเปล่าาก็ไม่รู้ ลาไม่ได้ก็ไม่ไป ช่วยไม่ได้มันมากระทันหันเอง"
"นั่นดิ มาอยู่คนเดียวตอนกลางวันมันเหงาแน่เลยแก"
"อย่าเพิ่งพูดเลยแก พรุ่งนี้สองทุ่มทำตัวให้ว่างล่ะ จะได้พาไปกินข้าวด้วย"
"ผมไปด้วยนะพี่" เอ่อ คือตัวประกอบสอดแทรกขึ้น
"ไปทำไม ที่นั่งไม่พอหรอกนะ"
"อีนาย ไปสิหลวงดั๊กเขาก็อยากเจอ"
"ฮึ แต่ผัวหลวงเขามาอ่ะนะ แล้วจะไปนอนที่ไหนเนี่ย ต๊ายน่าสงสาร" ผมทำเสียงเวทนามัน
"นอนกับคุณไง"
"อย่ามา นอนในห้องน้ำโน่นแกน่ะ"
"อีนี่ ปากดีตลอดเลยนะ อย่าไปใส่ใจมันเลยนะหลวง ดั๊กเขาจะนอนโรงแรมพี่คงต้องไปนอนด้วยล่ะ เรานอนห้องพี่ไปเลย"
"ต๊ายแม่พระฟาติมา เริดเนอะคนเรา"
"ใครจะใจไม้ไส้ระกำเหมือนแก่ล่ะ หน้าตาดีซะเปล่า"
"ช่วยไม่ได้"
"แต่อยู่กันแค่สองคนระวังหน่อยนะคุณ เวลาผมเมาๆแล้วผมหื่นๆนะ" แหมนะคงคิดว่าผมจะกลัว ทำท่าดัดจริตเหมือนในละครหลังข่าวสินะ
"แล้วไม่รู้เหรอว่าเวลาฉันเห็นคนเมาน่ะ ก็ไม่น้อยนะ" ผมทำตายั่วยวน
"เออๆ ไม่ใช่กลับมาได้กันแล้วซะล่ะ สองคนนี่"
"ฝันไปเถอะแก ฉันไม่เอา"
"ฮ่าๆๆๆ แล้วใครเขาจะเอาคุณ"
"ทำไม ฉันไม่ดีตรงไหน แกพูดให้มันดีๆนะไอ้หน้าปลาทู"
"อีกล่ะ วัยทองอีกล่ะ กินเบียร์เถอะหลวง อีนี่มันไม่โดนมาหลายวันคงคัน"
"อีป้า" คือมันสองคนหัวเราะเสียงดัง ผมก็ยืนสั่นอยู่อยากจะเข้าไปตบหัวมันสักฉาด แต่ก็นะเกรงใจอีเหี่ยวนั่นล่ะครับ ฮึ่ม ฝากไว้ก่อนเถอะแก
"ผมก็ว่างั้นล่ะพี่ ท่าทางแบบนี้อ่ะ อย่างเดียว ไม่โดน"
"ไอ้"
"อย่านะแก แหมสะกิดต่อมหน่อยไม่ได้ ของขึ้นๆ" นี่ตกลงผมเป็นตัวตลกให้มันสองตัวไปแล้วเหรอ โว้ย อารมณ์เสีย สะบัดหน้าเดินเข้าห้องทันที
"นี่เพราะเราไม่โดนจริงๆเหรอ" ผมเริ่มสงสัย ถามตัวเองเพียงลำพัง จิตตกไปได้เหมือนกันนะ ถึงทำท่าไม่ใส่ใจก็เถอะ หรือว่าผมเข้าสู่วัยทองแล้วจริงๆ โอ๊ะ ไม่นะไม่ ไม่จริง ผมยังไม่แก่ ไม่มีทาง
"อีพัท แกทำไรอยู่ เก็บองุ่นอยู่เหรอ" เอ่อ อย่าว่าผมเลยนะ ผมก็นะไม่ใช่ไม่มั่นใจในตัวเองนะ แต่ก็มันสงสัยไม่หายจริงๆนะ
"บ้าเหรอแก ฉันหยุดบ้างอะไรบ้าง จะเก็บอะไรทุกวัน เชยนะแกน่ะ เดี๋ยวนี้เขาไม่เก็บแล้วย่ะองุ่น เขาไปวังสวนผักกาดต่างหาก" อะไรของมันอีก
"อะไรแก วังสวนผักกาด"
"ต๊าย อยู่แถวนั้นไม่รู้เหรอยะ ก็สวนตรงแยกพัฒนาการไงอีนาย"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสวนล่ะแก"
"โว้ย เบื่อคุยกับคนแก่ แกเป็นอีป้าสองไปแล้วเหรอ เขาก็ไปจิกกันตามสวนนั่นล่ะ ใต้ทางด่วนอะไรแบบนี้" เอ่อ อีนี่เขาเรียกมันว่าอะไรดีนะถึงจะสมใจมัน จัญไรน่าจะไม่พอ
"หา เดินตามใต้ทางด่วน โลว์มากแก"
"ต๊ายอย่ามา ก็แซ่บอยู่นะแก"
"เดี๋ยวก็โดนทุบหัวแย่งของหรอก"
"ต๊าย นี่พัชราภานะยะ ไม่ใช่หัวโปกกะโหลกกะลา ไม่มีทาง ไปแบบเสี่ยวๆนี่ล่ะแต่คนมันสวยอ่ะนะ ไปยังไงก็เกิด" เริ่มเบะปากเกินทนแล้ว แหมนะ พอคุยกับมันทีไร ผมรู้สึกว่ากำลังคุยกับนางฟ้าเวอร์ชั่น มีนออยู่นะเนี่ย
"ว่าแต่มีอะไรยะ คันเหรอ"
"เอ่อ ก็นิดหน่อย" ดูมันถาม ไม่อายหรอกนะ แต่ผมไม่ได้รู้สึกคันนะ แค่สงสัย
"ต๊าย ก็หาเด็กสิยะแก ได้ข่าวเลี้ยงเด็กไม่ใช่เหรอแกน่ะ"
"บ้าแก เด็กมันเป็นน้อง"
"ว้ายตาย น้องแล้วไง ให้มันตำสักทีสองทีสิ พี่มันจะได้หายคัน"
"อีบ้า ฉันแค่สงสัย แกว่าฉันเข้าวัยทองแล้วเหรอแก มีแต่คนว่าฉันขี้วีนขี้บ่น"
"คงใช่ล่ะแก แต่แกก็ไปเร็วเนอะ ฉันยังรู้สึกเหมือนสาวสิบแปดอยู่เลย มันกระเหี้ยนกระหือรือ ใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาเจอผู้ชาย"
"ดวกนะแก....."
"ไม่เต็มยศนะยะ ไม่ยอมค่า แกลืมทองไปนะอีนาย" ยอมแล้ว ผมยอมอีนี่แล้ว บรรดาสิงห์สาราสัตว์ที่มีนอมีหนอกคงเรียกมันว่าแม่ ผมยอมมันจริงๆ ร่านแรด สิบแรงม้าอย่างมันเนี่ย
"เออๆ โทรฯมาถามแกนี่อารมณ์เสีย แทนที่จะให้คำปรึกษานะ แรดร่านไปเสียนี่ โว้ย"
"อ้าว อีนี่เป็นอะไรยะ ต่อมอะไรสึกไปเหรอ ใครว่าแกล่ะเข้าวัยทอง หน้าตาก็ไม่น่าจะใช่"
"ก็อีป้ากับผัวน้อยมันน่ะแก"
"ว้าย อีป้ามีผัวน้อย แรงอ่ะ" แหมนะทำท่าตื่นเต้นไปได้ ทีตัวเองนี่ถือเป็นเรื่องผักเรื่องปลาไปเสีย
"เออ นั่นล่ะ มันรุมว่าฉันแก แกว่าฉันขี้บ่น ขี้วีนไปจริงเหรอแก" เสียงมันสูดลมหายใจเข้าปอดได้ยินดังเข้ามาในโทรศัพท์
"อีนาย ฉันว่าแกคงหงุดหงิดน่ะ คิดอะไรมาก แกก็ลดๆลงสิวีนๆน่ะ เราต้องแรดสงบ แต่ก็รบไม่ขาด อิอิ หัดเรียบร้อยเหมือนฉันบ้างอะไรบ้าง เห็นมะ ดูสวยไม่สร่าง ผู้ชายก็ไม่ขาดปาก" เอ่อ นี่มันอะไรวะ ผมเริ่มรำคาญอีพัทแล้ว
"เออๆ แค่นี้ล่ะ ไปเก็บผักเก็บมะเขือแกต่อเถอะ"
"เอาสักไม้ไหมล่ะคุณนาย อิอิ"
"อีบ้า" ผมวางสายไป ระเหี่ยใจกับเพื่อนเหลือเกิน ที่จริงเวลาจะปรึกษาอะไรผมมักจะปรึกษากับอีป้านะ เพราะอีพัทมันชอบนอกเรื่อง ได้เรื่องน่ะมันได้อยู่นะ แต่ก็อย่างที่เห็นนางจะอ้อมไปสามโลกก่อน แต่อีป้าก็นะปรึกษาอะไรได้ ตอนนี้กำลังระเริงอยู่กับผัวน้อยอยู่นี่นะ เพื่อนก็กลายเป็นพุดเดิ้ลไปเลย แต่อย่างอีพัทว่ามันก็น่าคิดนะ เราต้องแรดสงบ แต่ก็ยังรบอยู่ หึหึ ไหนลองซิ
"กินด้วยคนสิ" ผมทำหน้าเป๋อเหรอออกไปนั่งลงข้างๆอีป้า มันสองคนมองกันตาปริบๆ
"อะไรเข้าสิงยะอีนาย" ทำเป็นไม่สนใจ ยิ้มดีกว่า อ่ะ ยิ้ม
"เดี๋ยวรินเอง" มันทำท่าจะรินให้ผมแย่งเอามาทำ แต่ก่อนออกมารู้ไหมผมเปลี่ยนกางเกงขาสั้นตัวใหม่ ให้มันสั้นกว่าเดิม สั้นกว่ากางเกงยีนส์ตัดขาตัวนั้น เหมือนกางเกงนักวิ่งนะครับถ้าคิดไม่ออก นั่งขาไขว้กันโชว์ต้นขาขาวๆหน่อย ไหนดูซิมันจะมองไหม ไม่มองแฮะ
"แกกินวิตามินเกินเหรอ"
"ท่าทางคงกินไม่พอนะพี่แบบนี้" อดทนนาย อดทน อย่าได้สนใจเสียงของมันสองตัว ยิ้มต่อ อ่ะ ยิ้ม
"บ้าแก" ทำท่าอายแล้วกระดกเบียร์เข้าปาก
"เอ่อ อีนี่ผิดปกติจริงๆ ฉันไปนอนแล้วนะแก พรุ่งนี้ทำงานแต่เช้า หลวงนั่งกินกับมันไป่ก่อนนะ อย่าตีกันล่ะ อิอิ แต่ถ้าจะตีกันบนเตียงก็ดีนะ" ผมหันขวับ แต่โอ๊ะ สเต็ปหลุดรีบหันกลับมาทำท่าอายต่อ
"บ้าแก ฝันดีนะป้า" มันทำหน้างงจริงๆ นั่นล่ะครับ ฮ่าๆๆ สำเร็จ ทีนี้ก็ลองกับไอ้หน้าปลาทูเน่าหน่อยสิว่ามันได้ผลจริงไหม แรดสงบน่ะ
"กินดินาย" ผมทำท่าอายไม่มองหน้ามัน
"เอ่อ ผิดปกติไปหรือเปล่าคุณ หรือว่าอยากจนเพี้ยน" แก ไอ้นี่ กัดฟัน ยิ้ม อ่ะ ยิ้ม
"บ้า ไม่ได้อยากนะ แค่อยากกินเบียร์" ผมเน้นคำว่าอยากคำหลัง แล้วทำตาวิ้งๆใส่มัน มันถอยไปเลย แบบนี้เขาเรียกได้ผลไหมเนี่ย
"แล้วนายอ่ะ เมีย เอ้ย แฟนไม่มีเวลา อ๊ะ" อันนี้ทำท่าอายนะครับ ดัดจริตจนรู้สึกเมื่อยไปทั้งตัวแล้วล่ะ
"เวลาอยากน่ะเหรอ ก็มีนางทั้งห้าอยู่นี่คุณ กลัวไร"
"แล้วมันจะดีเท่าของจริงเหรอ" ผมไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไมต้องมาทนนั่งทำเสียงอ่อนเสียงหวานกับมัน นี่ถ้าเวอร์ชั่นปกติคงกระโดดถีบมันไปแล้ว มาดูเอาเถอะ ทั้งทำหน้าทำปาก หัวเราะใส่ผม
"ก็ไม่ดีเท่าหรอกนะ แก้ขัดไปได้ ทำไม จะเป็นคู่ซ้อมให้ผมเหรอ" กรี๊ด โอ๊ยจะไม่ไหวแล้ว อยากจะถีบคน มั่นมาก ดูมันทำท่านะ โอยๆ เจ็บปวดไม่เคยอดทนอะไรนานขนาดนี้ แต่เอาวะไหนๆก็ไหนๆ
"บ้าเหรอ อุ๊ยคัน" ผมทำท่าอายนะ แล้วก็ยกก้นขึ้นทำท่าเกา เกายังไงน่ะเหรอก็ล้วงเข้าไปใต้ขากางเกงเลย กางเกงในใส่ไหม ใส่ทำไม ล้วงเข้าไปให้เห็นถึงแก้มก้นเลย ดูซิมันจะทำท่ายังไง กรี๊ด สะใจมันทำตาค้างครับท่าน เป็นไงล่ะเห็นก้นขาวๆแล้วเป็นไงล่ะไอ้ปากเสีย
"ไปนอนดีกว่า ง่วงแระ" ผมทำท่าหาวแล้วลุกไปเลย มันยังอึ้งอยู่ ทิ้งไว้อีกสักลูกเป็นไงระเบิดน่ะ
"อุ๊ย ของใครหล่น" คงรู้กันนะครับว่าผมทำอะไร ก็ท่าเก็บสบู่สุดคลาสสิกนั่นล่ะครับ ของเขิงอะไรตกไม่มีหรอก ตั้งใจโก่งโค้งใส่หน้ามัน ท่าลงก็ไม่ใช่จะก้มก็ก้มลงไปเลยนะ เราต้องมีลีลา ค่อยยื่นอีกเท้าไปข้างหน้า นี่ถ้าผมยาวนี่คงสะบัดแล้วล่ะ ก้มแล้วก็แช่ไว้สักนาที นับหนึ่งถึงสิบ แล้วก็เดินเข้าห้องนอนไป
"กรี๊ดดดด" ผมกระโจนขึ้นบนเตียงเอาหน้าซุกหมอน สะใจจริงๆ เห็นหน้ามันตอนทำแล้ว หื่นซะ ตาค้างไปเลย ไหนบอกไม่ชอบผู้หญิงมีไข่ คอยดูนะ จะทำให้คลานเข่าเข้าหาเลย ไอ้หน้าปลาทูเน่า แต่ผมก็แรดไปจริงๆนั่นล่ะ รู้สึกว่าเริ่มแตกสาวร้าวรานไปทุกขณะ เชิดใส่ ใครจะว่าอะไรก็ช่าง เพื่อเป้าหมายผมจะพุ่งเข้าหาโดยไม่รีรอ ไม่มีอะไรจะมาขัดขวางได้ นอนดีกว่าตื่นมาหน้าจะได้เด้งๆ
- ผู้เขียน
