12

1146 คำ

ยังมีเวลาอีกทั้งชีวิตที่จะได้ลิ้มรสของเธอ ไม่ใช่แค่สามสิบวันอย่างที่บอกเธอไปอย่างแน่นอน แล้วผละจากไปไม่มองให้ของขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่อย่างในขณะนี้ ปภาณิณรู้สึกตัวตื่นในตอนที่คอของเธอรู้สึกว่าจะเคล็ดเล็กน้อย คงเพราะหลับไปในท่าเดียวนั่นเอง ก่อนดันตัวขึ้นพบว่าร่างกายของเธอระบบร้าวไปหมดทุกสัดส่วน ทั้งๆที่เขาไม่ได้รุนแรงกับเธอแม้แต่น้อย แต่การที่เขาจับขาของเธอกางออกบ้าง งอคดคู้บ้าง หรือที่เอาขึ้นไปพาดบนบ่าเขานั่นอีกมันทำให้ขาล้าและสั่นเล็กน้อยในตอนขยับเขยื้อนตัว นี่มันยิ่งกว่าออกไปวิ่งมาราธอนมาเสียอีก บริเวณที่ไม่เคยคิดว่าจะปวดระบมได้ก็มีอาการแปลบปลาบขึ้นมาเสียอย่างนั้น พร้อมๆกับเสียวซ่านในช่องท้องเมื่อนึกถึงการชิดใกล้กันกับพฤกษ์ ชนิดสนิทแนบเนื้อจนไม่มีส่วนไหนเป็นความลับต่อกันอีกต่อไป ยิ่งทำให้ร้อนผ่าวไปหมดทั้งเนื้อตัว หยุดคิดแล้วพาตัวเองออกไปจากที่นี่เสียก่อนจะได้เห็นหน้าเขา เลยพยุงตัวหนี

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม