และแล้วปภาณิณก็ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง ลืมแม้แต่ฝ่ามือร้ายกาจที่ไต่เข้าไปแตะเนินสาว ฉับพลันนิ้วแข็งแรง ชำแรกลงยังสิ่งอ่อนนุ่มภายใต้แพรไหมละมุนมือ หญิงสาวตกลงสู่ห้วงความกระสันเสียวที่เพิ่งพานพบ เสียงหวานกรีดร้องทุรนทุราย ร่างงามบิดเร่าบ้าคลั่งร้อนรุ่มอย่างที่คงทานทนต่อการปลุกเร้าของเขาไม่ไหวอีกต่อไป
“พี่พฤกษ์…”
เธอเรียกชื่อของเขา มองเขาด้วยสายตาวิงวอน อย่างที่ไม่รู้ว่าควรร้องขอสิ่งใดจากพฤกษ์ในตอนนี้ พฤกษ์เองมองตอบมาด้วยสายตาหิวกระหายเร่าร้อนบอกความต้องการ ก่อนก้มลงจูบหนักๆที่ริมฝีปากของเธอ มือเร่งเร้าเดินหน้าต่อด้วยจังหวะจะโคนที่แสนอันตราย ไม่นานก็พบว่าหญิงสาวใต้ร่างของเขาแอ่นตัวพร้อมเกร็งกระตุกกายถี่ๆอยู่นานทีเดียว รู้สึกได้ถึงความชุ่มชื้นที่เอ่อท่วมท้นตรงพื้นที่ลึกลับกลางแกนกายของตนเอง
เขาพรมจูบลงบนหน้าผากของเธอที่ผุดเม็ดเหงื่อเล็กๆออกมา แล้วจัดแจงดันตัวขึ้นนั่งมองผลงานชิ้นเอกของตัวเอง ป
