“ตื่นได้แล้วขี้เซา”
“อื้อ~”
“หึ ๆๆ ถ้าไม่ตื่นพี่กินอีกรอบนะ”
“อื้อ~ ม่านง่วงค่ะ” ฉันงัวเงียปัดมือที่กำลังเอาอะไรก็ไม่รู้มาเกลี่ยแก้มฉัน มันคัน ๆ จั๊กจี้เหมือนผม
“เย็นแล้ว ตื่นก่อนนะคะเดี๋ยวปวดหัว” ฉันค่อย ๆ ลืมตาเพราะเสียงหวานของใครบางคน ลืมตาเรียกสติของตัวเอง พอสติมาเท่านั้นล่ะค่ะ หน้าฉันก็ร้อนเห่อขึ้นมาทันที
“เดี๋ยวค่อยนอนต่อ ตื่นมากินอะไรก่อนม่านต้องกินยานะคะ” ฉันมองเขาที่เอ่ยคำอ่อนโยนออกมา หน้ากำลังแดงเพราะนึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ เรื่องที่ทำให้ฉันเหนื่อยจนหลับไปในอ้อมกอดของเขา แถมเขาเองก็ยังอยู่ในตัวฉัน -///- ยังไม่ทันได้ตั้งสติกับเรื่องนั้นพี่มาร์คัสก็หวานใส่ทำฉันเขินมากขึ้นอีก
“...”
“เป็นอะไร” พี่มาร์คัสมองฉันที่มองหน้าเขาแล้วก็ค่อย ๆ ยกผ้าห่มขึ้นปิดหน้าทีละนิดจนเหลือแค่ตาที่ยังมองเขา เขามองแล้วก็ถามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะฉันก็เลยรีบส่ายหน้า
“อะไรครับ เขินพี่รึไง” เขายิ้มให้พร้
