“อ๊ะ! พี่มาร์คัส ซี๊ด~”
“จ๋า~ ม่านเป็นอะไร หืม~”
“มะ ม่านกลัวเจ็บ อ๊ะ!”
“เดี๋ยวก็หาย เจ็บแค่แรก ๆ กอดพี่ไว้นะครับ”
“ตะ แต่ มัน... / ชู่ว์~ ไม่พูดแล้ว เป็นของพี่นะม่านไหม เป็นเมียพี่คัสนะคะ”
“อ๊ะ! อื้อ~” เจ็บ ฉันเจ็บมาก เจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกขาด เจ็บจนต้องระบายด้วยการจิกเล็บลงไปที่หลังเขาเต็มแรงแล้วก็กดมันเอาไว้อย่างนั้นไม่ยอมลดน้ำหนักลงเพราะมันเจ็บมากจริง ๆ
“อ่าส์! แน่นมากที่รัก” พี่มาร์คัสครางเสียงกระเส่าออกมาแล้วเขาก็จูบหน้าผากของฉัน
“พะ พอก่อนค่ะ ม่านเจ็บ” ฉันเจ็บแต่ก็ไม่ได้ร้องไห้หรือทุรนทุราย เจ็บมากแต่ก็พยายามไม่ดิ้นเพราะรู้ว่าถ้าดิ้นคงเจ็บกว่านี้แน่นอน
“ไม่ครับ ถ้าหยุดเราจะไม่กล้าอีก ทนก่อนนะคนดีของพี่” เสียงหวานแหบพร่าของเขาดังขึ้นมาทำให้ฉันหยุดที่จะขัดขืน เหมือนโดนสะกดเลยค่ะ ทั้งที่เป็นแค่คำพูด อย่าบอกนะว่าฉันกำลังหลงคำหวานของเขา
“อืม~ แน่นมากม่านจ๋า กอดพี่แน่น ๆ นะคะ ถ้า
