“ก็พี่เขาชวนคุยนี่คะ จะให้เดินหนีหน้าตาเฉยรึไง พี่มาร์คัสก็เห็นว่าคุยกันธรรมดา ไม่ได้ไปแอบคุยลับหลังพี่ด้วย”
“หึ! ก็คนมันหึง เคยคุยกับพี่ไหมล่ะ แล้วดูคุยกับมันสิ”
“ปกติเราก็ไม่คุยกันอยู่แล้วนี่คะ คุยกันได้ที่ไหน คุยไม่กี่คำพี่มาร์คัสก็ด่าว่าม่านแล้ว”
“ใช่ เราไม่คุยกันอยู่แล้ว ยิ่งเวลานี้เรายิ่งไม่ควรคุยกัน”
“คะ หมายความว่ายังไงคะ”
“ตามนั้นแหละ ไม่คุยแล้ว...เสียเวลา ลบภาพร้าย ๆ พวกนั้นเลยดีกว่า” เขาพูดจบฉันก็หน้าตื่นเพราะเขา...
“อะ อะไรนะ...อื้อ~”
ฉันตัวแข็งทื่อเพราะพี่มาร์คัสเอามือมารั้งต้นคอฉันแล้วเขาก็ประกบปากลงมาจูบด้วยความเร็ว
“อื้อ~” ฉันพยายามร้องในลำคอแต่มันไม่ได้เป็นน้ำเสียงที่ฟังเหมือนกลัว ไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไรฉันถึงไม่ได้ดิ้นหนี แค่พยายามดันไหล่เขาออกจากฉันแต่แรงที่ฉันใช้ดันเขามันก็แค่แผ่วเบาเท่านั้น
หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะจูบของเขาในตอนนี้เป็นจูบที่แตกต่างจากครั้งนั้น
