เธอกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ บรรยากาศภายในห้องนี้มันอึดอัดมากเสียจนไม่รู้จะเอาตาไปวางไว้ตรงไหนดี
เขารู้ได้อย่างไรกัน รู้ได้อย่างไรถึงจุดมุ่งหมายของเธอ ทั้งๆ ที่คนรอบตัวของเธอนั้นไม่มีใครล่วงรู้ถึงแผนการนี้
ลูเซียน แห่งกูเรียนคือใครกันแน่ เขาเป็นใครกัน?
“ดูจากแววตาที่วูบไหวของเจ้า แสดงว่าข้าเดาถูกสินะ ให้ตายเถอะเรื่องราวที่น่าเศร้าเช่นนี้เมื่อไหร่จะจบลงเสียที..นาทาเลียเมื่อไหร่เจ้าจะหลุดพ้นจากคำสาปร้ายพวกนั้น”
เธออ่านความรู้สึกอีกฝ่ายไม่ออก เพราะเขาไม่ได้แสดงอารมณ์และความรู้สึกออกมาทางใบหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว เธอเดินถอยหลังในขณะที่เขาเองก็เดินตามมาติดๆ ฝ่ามือที่ไล้อยู่บนกรอบหน้าในคราแรกเป็นอย่างไร ในครานี้ก็เป็นเช่นนั้น เขาไม่ยอมให้เธออยู่ห่างจากเขา และเช่นเดียวกัน..เขาไม่ยอมให้เธอหลุดมือไปได้อย่างแน่นอน
“เจ้าอาจจะกำลังสับสนมึนงงและสงสัยว่าข้ารู้ได้อย่างไรใช่ไหม นาทาเลีย หนึ่งจุมพิตสำหรั
