บทที่ 5 แอบชอบ
1152 คำ
“ช่วงนี้งานเร่งต้องรีบเคลียร์ แล้วยังมีงานประมูลก่อสร้าง ตัวใหม่ที่เราต้องเตรียมตัวอีก ถ้ายังไงแม่กลับไปก่อนนะครับ”
“ก็ได้จ้ะ ถ้าอย่างนั้นธีร์ไปส่งน้องทิพกับน้องอรด้วยนะลูก” ทิพลดากับเอมอรกำลังจะลุกออกจากโต๊ะและขอตัวกลับ พอได้ยินแบบนั้นเธอเงยหน้าและประสานสายตากับธีรกรพอดี
สายตาวาวโรจน์คู่นั้นที่ส่งมาหาเธอแสดงออกถึงความไม่ชอบใจ รำคาญ เบื่อหน่าย เธอหันไปมองเอมอรก่อนที่จะตอบปฏิเสธอุทุมพร
“ขอบคุณค่ะคุณป้า ไม่รบกวนพี่ธีร์หรอกนะคะ เพราะพวกเราเอารถมาค่ะ”
“อ้าวเหรอลูก ถ้าอย่างนั้นคราวหน้าถ้าพวกหนูว่าง ป้าจะชวนไปกินข้าวที่บ้านด้วยกันนะจ๊ะ” อุทุมพรชวนสองสาวไว้ก่อน คราวหน้าจะได้ทำความรู้จักกับลูกชายเธอให้มากขึ้น
“พวกหนูขอตัวกลับก่อนนะคะคุณป้า” และก็มองไปทางธีรกรก่อนที่จะยกไหว้แล้วก็เดินออกไป
พอเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง เอมอรก็ถามเธอทันที
“ทิพแกแน่ใจนะว่านี่คือพี่ธีร์ คนเดียวกันกับที่แกเล่าให้ฉันฟังตลอด ดูยังไงก็ไม่มีเค้าโครงเรื่องที่คล้ายกันเลย ที่บอกว่าหน้าตาหล่ออาจจะใช่ แต่ใจดีนี่หาไม่เจอเลย”
“แต่ก่อนพี่ธีร์ใจดีจริงๆ นะ”
“หรา...แล้วที่เคยขอเป็นแฟนเค้าไว้เค้าคงจะจำแกได้เนอะ”
“แกอย่ามาขยี้เพื่อนดิ คิดอีกที หรือว่าฉันสวยขึ้นจนเค้าจำไม่ได้เปล่า”
“ไม่เห็นเค้าจะแลความสวยของแกเลย แต่ที่เห็นชัดมาก คือ รำคาญ หึ หึ”
“แกซ้ำเติมฉานนนนน”
“ฉันบอกได้เลยว่า ตัดใจหาใหม่ง่ายกว่า”
“ฉันเศร้าว่ะแก” แล้วทิพลดาก็ฟูมฟาย ไว้อาลัยให้กับรักแรกที่เธอเคยสงสัยว่า เมื่อมาเจอกันครั้งแรกธีรกรจะจำเธอได้ไหม และจะแสดงอาการดีใจเหมือนกับได้เจอเพื่อนเก่าที่ไม่เจอกันมานานหรือเปล่า
แต่พอความจริงที่มาเจอกันวันนี้ ไม่มีเศษเสี้ยวความทรงจำใด ๆ เลย แถมยังแสดงอาการรำคาญ ไม่ชอบเธออีก ที่เคยเก็บเป็นความสุขไว้ ในใจ พอมาเจอวันนี้ ก็ทำเอาเธอเสียใจไปหลายวัน
‘รถพี่ธีร์นี่นา’
ทิพลดาเดินไปเมียงมองดูรถยนต์ที่จอดอยู่ข้างรถเธอ ป้ายทะเบียนรถคันนี้เธอเคยเจอเมื่อวันที่ไปร่วมงานแต่ง เห็นลุงดล คนสนิทของธีรกรยืนประจำอยู่ จึงรู้ว่าเป็นรถของใคร เพียงครั้งเดียวก็จำได้
แต่ที่อยากรู้มากคือ มากับใคร พยายามส่งสายตามองหาภายในบริเวณหน้าร้านเผื่อจะอยู่แถวนี้ พอไม่เจอก็หมดความสนใจและเดินเข้าร้านไป
“ทิพทางนี้” เอมอรส่งเสียงเรียกพร้อมโบกมือส่งสัญญาณให้เธอมองเห็นมาจากมุมโต๊ะเดิมที่เคยนั่ง ทิพลดาจึงเดินเข้าไปหา แต่พบว่าที่โต๊ะมีคนนั่งรออยู่ก่อนแล้วกับเอมอร
“คุณปลัด!! เอ่อ สวัสดีค่ะ ” ทิพลดาอุทานอย่างแปลกใจ ที่เจอปลัดอำเภอเมฆินทร์ อัครเดช หรือ ปลัดเมฆ ผู้ชายร่างกายบึกบึน ตัวโต หน้าตาหล่อแบบไทยๆ ยุคนักรบ
พวกเธอรู้จักกันตั้งแต่เมื่อครั้งไปร่วมออกหน่วยเคลื่อนที่ให้บริการประชาชนเมื่อ สองปีที่แล้ว ครั้งนั้นทิพลดาและเอมอรก็ได้ปลัดเมฆินทร์ดูแลตลอดการจัดงานจึงทำให้สนิทสนมกัน
เอมอรเป็นคนช่างสังเกต และรู้ด้วยว่าปลัดเมฆินทร์สนใจทิพลดา ทุกครั้งที่ทำงานร่วมกัน หรือแม้แต่ตอนนี้ที่ทานข้าว ปลัดหนุ่มจะคอยทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลคุ้มครองที่ดีให้พวกเธอสองคน แต่จะแอบมีพิเศษให้ทิพลดามากหน่อย ถึงอย่างนั้นเพื่อนสาวเธอก็ไม่เคยรับรู้ หรือจะพูดให้ถูกคือไม่เคยสนใจใครเลย
เพราะทิพลดาบอกว่าเคยสัญญาไว้จะเป็นแฟนกับธีรกรเท่านั้น ต่อให้ปลัดเมฆินทร์จะแสนดีแค่ไหนก็ส่งไปไม่ถึงใจของทิพลดา จนทำให้บางครั้งเอมอรรู้สงสารและหมั่นไส้ ผู้ชายแสนดีที่รู้จักดูแลแต่ไม่รู้จักบอก แล้วผู้หญิงเขาจะรู้ไหม
“สวัสดีครับคุณทิพ บังเอิญผมจะมาทานข้าวเหมือนกัน เห็นคุณอรนั่งคนเดียวเลยเข้ามาทัก” เมฆินทร์เอ่ยทักทิพลดา ผู้หญิงที่เขาแอบชอบ หลายครั้งที่แสดงออกให้หญิงสาวได้รับรู้ แต่ทิพลดายังคุยกับเขาเป็นปกติไม่พิเศษมากกว่าคนอื่น จนทำให้เขาอดใจเสียไม่ได้
แต่พอรู้จักกันนานมากขึ้นก็รู้ว่าทิพลดายังไม่มีใคร คิดว่าหญิงสาวอาจจะอยากเป็นเพื่อนกันไปก่อน เขาจึงให้โอกาสเธอได้พิจารณาตัวตนของเขาจนกว่าจะมั่นใจ หากมีใจตรงกันค่อยพัฒนาความสัมพันธ์ไปถึงการแต่งงาน
“อ้อค่ะ กำลังแปลกใจทีเดียวว่าทำไมถึงมานั่งกับยัยอรได้”
“พอดีผมมาคนเดียว ถ้าไม่รังเกียจขออนุญาตนั่งร่วมโต๊ะด้วยคนนะครับ”
“ไม่มีปัญหาค่ะ หลายๆ คนจะได้อร่อย” ทิพลดาตอบรับคำขอของปลัดหนุ่ม
“ถ้าอย่างนั้นสั่งอาหารกันดีกว่าครับ”
เมฆินทร์ยื่นเมนูอาหารที่เด็กเสิร์ฟนำมาวางไว้ ให้ทิพลดากับเอมอรจัดการสั่ง ด้วยความที่รู้จักและสนิทสนมกันมาระดับหนึ่ง มีโอกาสร่วมงานด้วยกันบ่อย จึงทำให้บรรยากาศบนโต๊ะอาหารครื้นเครง คุยกันสนุกสนาน ส่วนใหญ่จะเล่าเรื่องเก่า ๆ ที่เคยเจอมาด้วยกัน ปลัดหนุ่มยังทำหน้าที่สุภาพบุรุษคอยดูแล เทคแคร์สาว ๆ ตลอด
มีบางครั้งที่เขาเผลอตัว แอบจ้องมองทิพลดานานเกินไป จนเธอหันมาประสานสายตาพอดี เขาได้แต่ยิ้มเก้อเขินให้ ทิพลดาเริ่มรู้สึกแปลก ๆ แต่ไม่สนใจ เพราะไม่ได้คิดอะไรกับปลัดหนุ่ม แถมตอนนี้อยู่ในช่วงทำใจเพราะอกหักจากรักแรก
“ขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะคะ อรไปด้วยกันเปล่า” หลังจากทานจนอิ่มเรียบร้อยแล้ว ทิพลดาอยากจะเข้าห้องน้ำไปบ้วนปาก และส่องดูสภาพหน้าตัวเองด้วย เรื่องความสวยความงาม อย่างไรผู้หญิงต้องดูดีตลอด ถึงแม้ขับรถกลับบ้านคนเดียว ก็จะให้หน้าซีดปากเซียวไม่ได้
“ไม่อ่ะ แกไปเหอะ” แล้วทิพลดาก็ส่งยิ้มให้ปลัดเมฆินทร์ ก่อนจะสะพายกระเป๋าและลุกออกไป
“ผมไปเป็นเพื่อนไหมครับ”
‘อั้ยยะ..อีตาปลัดจะตามไปเฝ้าถึงหน้าห้องน้ำ’ เอมอรอุทานในใจ และก็กลั้นหัวเราะจนเกร็งหน้าไปหมด
“คือ..ผมถามเผื่อ...จะต้องมีเพื่อนไป”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ทิพลดาส่งยิ้มให้แล้วเดินออกไป
- ผู้เขียน
