เจ็บอีกครั้ง ก็ยังเป็นเธอ

ตอนที่ 4 คนเคยใจดี

“สวัสดีครับ” ธีรกรเอ่ยอย่างเสียไม่ได้

ในกลุ่มมีหลายคนที่เป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งธีรกรพอรู้จักเพราะอยู่ในแวดวงเดียวกัน มีทั้งคนที่เป็นเหมือนเสี่ยเดช เขี้ยวลากดิน ไว้ใจไม่ได้ แต่ก็มีบางคนที่สามารถร่วมงานได้ เป็นคนทำงานตามกฎกติกา

“ไม่นึกว่าคุณธีร์จะมาร่วมงานด้วย”

“งานมงคลแบบนี้ผมก็ต้องมาร่วมยินดี”

“แล้วเมื่อไร่จะถึงคิวคุณธีร์ละครับ”

“...”

“อย่างว่าคนหนุ่มไฟแรงยังสนุกกับการทำงาน ตอนนี้กำลังรุ่งเรือง หยิบจับงานอะไรก็เป็นต้องติดมือไปด้วย พูดแล้วน่าภูมิใจจริงๆจังหวัดเรามีคนหนุ่มรุ่นใหม่ที่เก่งแบบนี้ แต่ก็ระวังหน่อยนะครับ อย่าไป  ขัดแข้งขัดขาคนอื่น จะอายุไม่ยืน” มันขู่เขา

“ผมค่อนข้างจะกระดูกแข็ง ขอบคุณที่เตือน” ธีรกรไม่อยากยุ่งกับคนแบบนี้ จึงขอตัวแล้วเดินเข้าไปในงาน

‘อย่าลำพองตัวเองมากนัก ฉันจะรอดูว่าแกจะทำอย่างไร ถ้าผลการประมูลงานที่แกหวังแล้วไม่ได้ หึ หึ’ เสี่ยเดชคิดอย่างมีแผนการในใจ งานนี้เขาต้องเอาคืนไอ้เด็กเมื่อวานซืนให้ได้ มันล้ำเส้นของเขามากเกินไป

“พี่เค้าเดินมานั่นแล้วลูก”

พออุทุมพรบอกแบบนั้น ทิพลดาก็อดตื่นเต้นไม่ได้ มือเย็นเท้าเย็น เพราะถึงจะเคยเห็นกันตอนงานประจำปีที่ผ่านมา แต่ทิพลดาไม่ได้พูดคุยทักทาย เพียงแต่มองเห็น และเธอก็พูดคุยกับเอมอรเท่านั้น ซึ่งฝ่ายเอมอรรู้ดีว่าเธอมีป๊อปปี้เลิฟเป็นธีรกร

“โทษทีครับแม่ ผมคุยงานนิดหน่อยเลยเข้ามาช้า” ธีรกรนั่งลงแล้วหันหน้าไปพูดกับแม่

พลางเหลือบตามองไปยังสองสาวที่นั่งข้างๆ อย่างหวาดระแวง กลัวจะมีเพื่อนแม่พาลูกสาวมานั่งด้วย แต่พอไม่เห็นญาติผู้ใหญ่ใดๆ ก็มองผ่านไม่สนใจสองสาว แต่มีความรู้สึกว่าคุ้นหน้า

“ธีร์ จำน้องได้ไหมลูก” อุทุมพรเบี่ยงตัวเล็กน้อยเพื่อให้ธีรกรมองเห็นหน้าหญิงสาวได้ชัด

“ผมเคยรู้จักเหรอ??” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวคนที่อยู่ริมสุด หน้าตาน่ารัก ผิวขาว ตัวเล็ก ดวงตาค่อนข้างเรียวเล็ก กับอีกคนที่นั่งติดกับอุทุมพร หน้าเรียวตาโต จมูกโด่งปลายเชิดแสดงถึงความไม่ยอมคน ปากบางเล็ก โดยรวมก็สวยดี ไม่ถึงกับสวยงามมาก ผู้หญิงบางคนที่เขาเคยควงก็สวยมากกว่านี้

ส่วนทิพลดาได้แต่ครางในใจ หมดกันรักแรกของเธอ แบบนี้คือเธอไม่อยู่ในความทรงจำใด ๆ ของเขา ทิพลดาจึงช้อนตาขึ้นมองหน้าของธีรกร เธออดสะดุ้งไม่ได้ เพราะเขาหันมาประสานสายตากับเธอพอดี

“คนนี้เอมอร ส่วนคนนี้ทิพลดา หนูทิพ ลูกน้ากาญจนาเพื่อนแม่” ธีรกรหันหน้ากลับมามองใหม่ ชายหนุ่มคุ้นชื่อ

เมื่อมองหน้าทิพลดาอีกครั้งก็เห็นความคลับคล้ายคลับคลา แต่เนื่องจากมันผ่านมานานมากไม่ค่อยสนใจจึงจำไม่ได้ว่าหน้าตาเปลี่ยนไปไหม

“ครับ”

เอมอรกับทิพลดาหันหน้ามาสบตากัน ทิพลดามองหน้าธีรกรแล้วก็รู้เลยว่าเขาจำเธอไม่ได้ ในวันงานประจำปีเธอส่งยิ้มให้ เขายังถลึงตาใส่เหมือนไม่ชอบใจ

คิดถึงตรงนี้แล้วเธอก็รู้สึกคอแห้งผาก ใจเสีย ไม่เคยคาดคิดว่าแรกเจอกัน ธีรกรจะไม่สนใจเธอขนาดนี้ ทั้งที่ตอนเด็กยังสนิทกันอยู่เลย

“ไม่เป็นไรจำน้องไม่ได้ ตอนนั้นน้องทิพยังเด็กพอโตเป็นสาวสวยแล้วมันก็ต้องเปลี่ยนไป ตอนนี้รู้จักกันแล้วเผื่อมีไรจะได้พึ่งพาอาศัยกันได้ ว่าแต่น้องทิพมีแฟนหรือยัง”

“แค่ก แค่ก” เอมอรยกมือขึ้นลูบหลังให้ทิพลดา ที่กำลังยกน้ำขึ้นดื่มแก้คอแห้ง ยังไม่ทันผ่านลำคอ พอได้ยินประโยคคำถามของอุทุมพร  ตรงเป้าตรงประเด็น เธอถึงกับสำลักน้ำหน้าดำหน้าแดง เมื่อได้ยิน

“เอ่อ ...ยังค่ะ ทิพเพิ่งเรียนจบและก็เข้าทำงานที่โรงพยาบาลไม่นาน” อุทุมพรได้ยินคำตอบก็ยิ้มกริ่มในใจ

บางทีเธออาจจะได้ลูกสะใภ้ในเร็ววันนี้ เพราะเธอรู้จักกับกาญจนามานานถึงจะไม่สนิทสนมไปมาหาสู่กันตลอด แต่ก็คุ้นกัน แล้วลูกของกาญจนาก็เป็นเด็กดี มากกว่าอดีตแฟนของลูกชาย

“หนูทำงานที่โรงพยาบาลจังหวัดเหรอจ๊ะ ถ้าวันไหนป้าไม่สบายต้องไปหาหมอก็จะรบกวนหนูทิพแล้วล่ะ” ธีรกรได้ยินเสียงแม่ของเขาพูดกับหญิงสาว รู้เลยว่าแม่ของเขากำลังจะจับคู่ให้อีกแล้ว

หลังจากนั้นธีรกรก็ต้องข่มใจอย่างหนัก เพราะอุทุมพรคอยเรียกเขา ธีร์ตักนั่นให้น้องหน่อย ตักนี่ให้น้องหน่อย เขาก็จัดให้เต็มจานของทิพลดาจนกินแทบไม่ทัน จะได้เลิกเรียก...

น่ารำคาญ!

เป็นง่อยเหรอ!

ตักเองไม่ได้ ทำตัวเรียบร้อย สร้างภาพให้แม่ของเขาเอ็นดู

เขาพอนึกออกแล้วว่าเคยเจอพวกเธอในงานจังหวัด ครั้งนั้นเห็นกินกันกระจายเขามองดูยังนึกสยองว่าผู้หญิงช่างน่ากลัว ไม่เห็นจะกระมิดกระเมี้ยนเหมือนตอนนี้

ทิพลดาเหลือบตามองจานข้าวของเอมอร ที่มีพอดีไม่ได้ล้นทะลักเหมือนของเธอ ที่ธีรกรตักอาหารบนโต๊ะจีนให้จนพูนจาน แล้วถ้าเธอกินไม่หมดคนรอบโต๊ะคงจะมอง อิ่มก็อิ่มแต่ต้องกล้ำกลืนเคี้ยวลงไป

‘พี่ธีร์ที่น่ารักของฉันหายไป เหลือแต่ผู้ชายที่หน้าตาดีแต่ปากเสีย นิสัยเสีย’

เธอโอดครวญในใจ แค่ครั้งแรกที่กลับมาเจอกันก็สร้างความประทับใจให้เธอ จนอยากจะอ้วกออกมารวมกับอาหารในจานที่อยู่ตรงหน้า ตอนนี้เธอเริ่มตาสว่าง พี่ธีร์ที่ดีที่สุดหายไปแล้ว

เพราะนอกจากธีรกรจะจำเธอไม่ได้ เขายังออกแนวไม่นึกพิศวาสเธอเลย ทิพลดาส่งสายตาไปหาเพื่อนเธอ อยากจะร้องไห้

ธีรกรมองเห็นทิพลดาส่งสายตาไปมองเพื่อนแล้ว รู้สึกสบายใจ แบบนี้ดีแล้วจะได้ไม่ต้องมาสนใจเขา เพราะเขาไม่เคยคิดจะมีเมียในเร็ววันนี้ เจอเข้าไปแบบนี้คงจะหนีไปไกล นี่แหละคือสิ่งที่เขาต้องการ

“แม่ครับเดี๋ยวผมให้ลุงดลขับรถไปส่งแม่ที่บ้านนะ เพราะผมจะเข้าไปเคลียร์งานที่ร้านอีกหน่อย”

“อะไรกัน ยังต้องเข้าไปอีกเหรอ พรุ่งนี้ไม่ดีกว่าเหรอจ๊ะ วันนี้มันก็ดึกแล้วพักบ้างนะลูกจะเสียสุขภาพเอา”