"ทำไมคุณไม่อธิบายอะไรให้พ่อฉันฟังเลยล่ะ" หลังจากที่พ่อกลับไปแล้วทรงอัปสรก็หันมาต่อว่าให้เขา
"คุณพูดไปขนาดนั้นแล้วผมจะมีหน้าอะไรไปอธิบายให้ท่านเข้าใจได้ล่ะ"
"คุณก็รู้ว่าที่ฉันพูดไปเพราะโมโห คุณก็ต้องรีบอธิบายตอนนั้นสิ"
"ถ้าผมอธิบายไปเดี๋ยวก็หาว่าผมไม่รับผิดชอบอีก"
"ทำไมคุณต้องมารับผิดชอบฉันด้วย ถึงยังไงฉันก็ไม่ให้คุณรับผิดชอบหรอกนะ!"
"จะมาโวยวายให้ผมทำไมตัวเองเป็นคนเปิดประเด็นก่อน"
"ฉันเปิดที่ไหนคุณนั่นแหละเป็นคนผิด ถ้าคุณไม่ทำแบบนั้นพ่อก็คงไม่มาเห็น และคงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น"
"นายครับ" ทันน์ยืนมองนานแล้วเห็นทั้งสองเหมือนมีปากเสียงกันเลยเข้ามาดูหน่อย
"มึงมาก็ดีแล้วพากูกลับคอนโดที" นเรศวรรีบชิ่งหนีก่อนเพราะถ้าไม่งั้นคงเจออีกหลายดอก
"แล้วฉันจะทำยังไงดี โอ๊ยไม่น่าหาเรื่องเลยเรา เพราะไอ้เด็กเวรนั่นคนเดียวเลย" คิดถึงน้องสาวแล้วก็โมโห ชิงหมามาเกิดหรือไงถึงได้หาเรื่องให้เธอปวดหัวอยู่ได้
