"ว่าแต่สาวข้างห้องอยู่ไหมวะ"
"กูจะไปรู้เหรอ"
"แล้วมึงรู้อะไรบ้างสาวข้างห้องก็หุ้นส่วนของมึงเอง แต่ช่วงนี้มึงมาหลบอยู่คอนโดบ่อยนะ ก่อนหน้าก็เห็นมึงอยู่ safe house ตลอดไม่ใช่เหรอ"
"มึงเป็นผู้ตรวจสอบกูตั้งแต่เมื่อไร"
"อารมณ์มึงนี่เหมือนคนวัยทองเลยนะ ใช้ชีวิตให้มีความสุขหน่อยสิวะ ดูมึงจะซีเรียสไปทุกอย่างเลย"
"ใครจะเป็นพ่อปลาไหลเหมือนมึงล่ะ ลื่นไปที่นั่นทีลื่นไปที่นี่ที"
"เออๆ ขอโทษแล้วกันเรากลับมาคุยเรื่องสาวข้างห้องอีกรอบนะ"
"กูไม่อยากคุยกับมึงและมึงก็กลับไปได้แล้วกูจะนอน"
"ก็บอกแล้วไงว่ากูจะค้างที่นี่แหละคืนนี้กูก็จะไปคลับกับมึง"
"กูไม่ให้มึงไป"
"มึงห้ามกูไม่ได้หรอกเพราะกูเป็นลูกค้า" ว่าแล้วขุนรามก็เดินไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงแบบถือวิสาสะ
"ไปนอนโซฟา"
"มึงอยากนอนโซฟาก็ไปนอนเองสิกูจะนอนบนเตียง"
"เดี๋ยวกูจับมึงปล้ำซะเลยเนี่ย"
"ไอ้วิตถาร" กลัวเสียความบริสุทธิ์ของประตูหลังขุนรามเลยต้อ
