บทที่ 7 ตายคา...ก็ยอม
เซียวจื่อจ้านดันร่างบางของนางให้นอนราบลงไปบนโต๊ะอาหาร แล้วจึงค่อยๆขยับกายเข้าไปใกล้ๆนาง เรียวขาสวยถูกแยกออกจากกันอีกครา เซียวจื่อจ้านค่อยๆจับลำแท่งเอ็นร้อนถูไถไปที่รูสวยฉ่ำเยิ้มของนางอย่างหยอกเย้า จนเหมยลี่หลินส่งเสียงครางประท้วง
"ยัดสักเข้ามาสักที!!เจ้าจะถูไปถึงเมื่อใดกัน!!"
"ใจเย็นๆสิภรรยาของข้า"
"อื้อออ!!"
เซียวจื่อจ้านยกยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะบดเบียดลำแท่งแก่นกายเข้าไปในรูสวยที่ฉ่ำแฉะของนางจนมิดลำ เหมยลี่หลินบิดกายไปมาด้วยความเสียวที่คับแน่น ครานี้คงจะสุดลำเสียทีสินะ นางทนไม่ไหวแล้ว
เซียวจื่อจ้านสอดแทรกท่อนแขนแกร่งเข้าไปใต้เรียวขาสวยของนางทั้งสองข้าง และแยกมันให้อ้าออกจนสุด แล้วจึงค่อยๆขยับลำแท่งมังกรใหญ่ยาวเข้าออกอย่างเชื่องช้า และเร่งจังหวะให้ถี่เร้ามากยิ่งขึ้น
ตับตับตับ
"ซี๊ดดดด ช่างคับแน่นยิ่งนัก!!"
"อื้อออ!!เหตุใดเจ้าจึงใหญ่ยาวเช่นนี้ อ๊าส์!!ข้าเสียว
