บทที่ 6 เข้าเสียที
เหมยลี่หลินที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกพึงพอใจมิน้อย นางยื่นมือเรียวสวยไปปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของเซียวจื่อจ้านออกจนหมด ดวงตาคู่สวยจ้องมองแผงอกล่ำสันของเขาอย่างพึงพอใจ
จงเป็นทาสบำเรอของข้าไปตลอดเสียเถิด!!!
เหมยลี่หลินย่อกายลงไปนั่งตรงกลางหว่างขาของเขา สายตาของนางจับจ้องไปที่ลำแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ของเซียวจื่อจ้านด้วยแววตาเป็นประกาย นางหันไปยกสุราที่เหลือราดรดลงไปบนลำแท่งแก่นกายของเขาจนเปียกชุ่ม เซียวจื่อจ้านรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ทว่ากลับเสียวเสียมากกว่าเขาคาดไม่ถึงมาก่อนเลยว่านางจะร้อนแรงถึงเพียงนี้
เหมยลี่หลินยื่นมือขาวราวหยกงามไปกอบกุมลำแท่งมังกรใหญ่ของเขาแล้วค่อยๆรูดชักมันขึ้นลงอย่างช้า พร้อมกับแลบลิ้นม้วนเลียที่ปลายหัวหยักของเขาอย่างหยอกเย้า เซียวจื่อจ้านรู้สึกเสียวซ่านเป็นอย่างยิ่ง เขาเอนแผ่นหลังพิงไปกับโต๊ะอาหาร สายตาคมจ้องมองเหมยลี่หลินที่กำลังหยอกเย้าเขาด้วยค
