Story:ไม่ได้ตั้งใจรัก(ดวงใจของธาวิน)

ตอนที่3"เธอยังรักพี่วินอยู่ใช่มั้ย?"

"บางทีฉันก็คิดนะนิธิ ว่าฉันเกิดมาทำไม ในโลกใบนี้มันช่างโหดร้ายกับฉันเหลือเกิน"

มือเช็ดปาดน้ำตาพรางพูดตัดพ้อออกมาอย่างคนสิ้นหวัง ไม่ว่าจะเป็นชีวิตรักหรือว่าชีวิตครอบครัว ใบบัวไม่เคยเลยที่จะได้มีความสุข บ้านที่เหมือนจะเป็นที่พักพิงยามเธออ่อนล้าต้องการกำลังใจ ก็เหมือนว่าบ้านจะกลายเป็นนรกดีๆนี่เอง ทุกวันนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเอาความเข้มแข็งมาจากไหนนักหนาถึงจะช่วยให้ชีวิตนี้อยู่ต่อไปได้ ในเมื่อมันมีแต่ความบั่นทอนทุกวัน

"ฉันน่ะ เคยมีความคิดว่าอยากจะหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลยด้วยซ้ำ"

เงยหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า เธอกำลังสงสัยว่าเบื้องบนนั้นมีสวรรค์ชั้นฟ้าอยู่จริงๆไหม ถ้าตายแล้วจะได้ไปบนฟ้าและพบกับความสุขจริงๆหรือเปล่า

"อย่าคิดแบบนั้น มีคนบนโลกที่ลำบากกว่าเรามากมายเขายังสู้ต่อเลย อีกอย่างเธอยังมีฉันเป็นเพื่อนอยู่ทั้งคนไม่ว่าจะเศร้า หรือสุขหันมาก็ยังมีฉัน ถ้าเธอจากไปแล้วฉันล่ะ ชีวิตในทุกวันนี้ฉันเองก็ไม่มีใครเลยนะโว้ย เราโดดเดี่ยวพอๆกัน ขาดเธอไปฉันคง...แย่"

นิธิไม่ได้พูดปลอบแต่เขาพูดออกมาจากใจจริงๆ หลังจากปู่ตายไปนิธิก็ใช้ชีวิตอยู่ตัวคนเดียวมาตลอด ก็มีใบบัวนี่แหล่ะที่เป็นเพื่อนคอยฉุดดึงกันและกัน คอยปรึกษากันในทุกๆเรื่อง

"จริงสินะ ฉันคงจะทิ้งไอ้ตี๋น้อยของฉันไปตอนนี้ไม่ได้"

ตบลงบนไหล่กว้างของนิธิเบาๆในที่สุดหญิงสาวก็ยิ้มออกมาได้ เมื่อเห็นนิธิทำหน้าจะเป็นฝ่ายร้องไห้แทน เธอลืมไปซะสนิทถ้าวันหนึ่งไม่มีเธอ นิธิคงเสียใจและเคว้งคว้างอยู่ไม่น้อย

"รู้แล้วก็ช่วยอยู่กันไปนานๆ"

"นายควรจะหาแฟนได้แล้ว"

"หืม ตัวคนเดียวยังเอาตัวไม่รอดเลย จะไปดูแลใครได้"

"เออ ลืมบอกนายไป พี่ธาวินเขากลับมาแล้วนะ"

นิธิหันขวับกลับมา เพราะเขาเองก็รู้จักกับธาวินอยู่พอประมาน เนื่องจากสมัยก่อนธาวันเทียวไล้เทียวขื่อใบบัวอยู่เสมอ จนคนแถวๆนี้รวมไปถึงมารดาของใบบัวเองก็รู้จัก และใบบัวเองก็คงไม่รู้ว่าแม่ของเธอไถเงินธาวินไปไม่น้อย

"หายไปนานเลยนะ กลับมาง้อเธอเหรอ?"

"เปล๊า! พี่เขาจะแต่งงานแล้ว"

พูดมาถึงตรงนี้น้ำตากลับเอ่อรื้นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ วันนี้นี่มันวันซวยอะไร ถึงได้มีเรื่องกระทบจิตใจมากมายถึงขนาดนี้ก็ไม่รู้

"เธอยังรักพี่วินอยู่ใช่มั้ย?"

นิธิเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน เพราะเมื่อสามปีก่อนใบบัวทะเลาะกับธาวินแล้วธาวินก็หายไปใบบัวเองก็แย่อยู่พักใหญ่ ก่อนจะกลับมาร่าเริงได้ก็นานเหมือนกัน แล้วอยู่ๆวันนี้ธาวินกลับมาบอกข่าวแต่งงาน มีเหรอที่ยัยคนปากแข็งอย่างใบบัวจะไม่เสียใจ

"อืม แต่ว่าก็ดีแล้วล่ะ นายดูสภาพฉันสิไม่เหมาะกับเขาเลยสักนิด เขาระดับไหนและฉันระดับไหน ฝืนคบกันไปสักวันก็ต้องเลิกกันอยู่ดี"

"เธอยังนึกถึงคำพูดของลูกพี่ลูกน้องพี่วินอยู่เหรอ?"

ใบบัวหลุบสายตาลงต่ำเมื่อนึกถึงเรื่องนั้นเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นใบบัวเองก็ยังเรียนอยู่ มีผู้หญิงที่เรียนอยู่คณะเดียวกันกับเธอเพียงแต่ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นพี่ของเธอสามปี ชื่อว่าอ้อม อ้างตัวว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของธาวินมาตามด่าตามแซะกระทบกระทั่งเธอทุกครั้งที่เจอะเจอกัน ไม่ว่าจะเป็นมหาวิทยาลัยหรือเจอกันข้างนอกก็ตาม

เรื่องที่อ้อมเข้าใจผิดว่าใบบัวจะไปหลอกลวงญาติของเธอ แถมยังดูถูกมากมายว่าเธอจนไม่เหมาะสมกับธาวินเลยสักนิด ด่าว่าใบบัวหวังรวยทางลัดเพื่อจะจับธาวินและคำพูดดูถูกอีกมากมาย ซึ่งเรื่องนี้ธาวินไม่เคยรับรู้เลยว่าเธอเจออะไรมาบ้าง

ตอนนั้นใบบัวเองก็เกือบจะใจอ่อนคบกับธาวินอยู่แล้วเชียว

พอเกิดเรื่องก็ทะเลาะกันใหญ่โต ความจริงตอนนั้นใบบัวเองก็คิดว่าเธอยังเด็กเกินไป ส่วนธาวินก็เป็นแค่หนุ่มนักศึกษาแพทย์ต่างคนต่างไม่มีวุฒิภาวะทางอารมณ์ใดๆ สุดท้ายแล้วก็รักษาความสัมพันธ์ไว้ไม่ได้ก็ต้องแยกย้ายกันไป ไม่ว่าท้ายเรื่องจะสรุปว่าจากกัน แต่ในใจของใบบัวไม่เคยตัดเขาไปจากใจได้สักครั้ง

ในวันนี้ก็เลยเหมือนคนที่กำลังอกหัก เจ็บปวดไม่ต่างอะไรกับแฟนทิ้งไปมีคนใหม่

"ไม่ล่ะ ฉันไม่คิดแล้ว คนเราถ้ารักกันจริง จับมือกันแน่นๆก็คงไม่มีวันปล่อยมือจากกันไปง่ายๆ ฉันไม่เคยกลัวว่าคนอื่นจะคิดยังไง แต่ฉันกลัวพี่วินจะคิดแบบคนอื่นต่างหาก"

"เสียใจก็ร้องออกมาเถอะ"

สิ้นคำกล่าวของนิธิใบบัวก็น้ำตาร่วงเปราะลงมาทันที ก่อนอิงศีรษะพิงลงไปบนไหล่ของนิธิและสะอื้นออกมาเบาๆ

"ชีวิตนี้แม่งเจอแต่เรื่องดราม่า ทำไมไม่ถูกรางวัลที่หนึ่งสักสามสิบล้านวะ ปัญหาจะได้จบๆ ทุกวันนี้แม่งมีแต่เรื่อง เงิน ๆ ๆ ที่เข้ามาเกี่ยวข้องทั้งนั้น"

"จะถูกได้ไง แกเคยซื้อกับเขาด้วยเหรอ"

"นั่นสินะ"

นิ้วเรียวปาดเช็ดน้ำตาอีกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นมายืนเต็มความสูง

"กลับกันเถอะ แม่คงจะไปบ่อนแล้วล่ะ"

"ไปหาก๋วยเตี๋ยวหน้าเซเว่นกินกันก่อนกันเถอะ หิวว่ะ"

นิธิเผลอลูบท้องตัวเองที่ดังประท้วงออกมา

"อืม"

ใบบัวพยักหน้าตอบรับคำชวน เพราะเธอเองก็หิวอยู่เหมือนกันกองทัพมันต้องเดินด้วยท้อง ส่วนเรื่องเงินหนึ่งแสนค่อยมาคิดกันใหม่ว่าจะเอายังไงดี ทั้งคู่เดินเคียงกันออกไปหน้าปากซอยที่มีเซเว่นอีเลฟเว่นเปิดอยู่

ตรงข้ามกันก็จะเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำที่ใบบัวกับนิธิมักจะไปฝากท้องกันอยู่บ่อยๆ

ไหนใครตามมาจากเล่มหนึ่งบ้างคะ ยกมือขึ้นโหน่ยยย คิดถึงนะคะ♥️