Story:ไม่ได้ตั้งใจรัก(ดวงใจของธาวิน)

ตอนที่ 8 ความจริงที่เจ็บปวด

"แม่ แม่ทำแบบนี้ได้ยังไง แม่ทำได้ยังไง?"

กรีดร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกับตั้งคำถามซ้ำๆอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมผู้เป็นมารดาถึงได้ใจร้ายขนาดนี้ ที่ผ่านมาเธอพยายามเป็นลูกที่ดีมาตลอด

ตอนนี้ใบบัวรู้สึกว่าความเสียใจและผิดหวังอย่างรุนแรงทำให้เธอควบคุมสติไม่ได้อีกต่อไป น้ำตาไหลทะลักออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่ เจ็บปวดไปหมดทุกทางชีวิตของเธอทำไมมันช่างมืดมนอะไรเช่นนี้

"ทำไมจะทำไม่ได้ ก็กูไม่ใช่แม่แท้ๆของมึง"

ห้ะ!

เงยหน้ามองผู้เป็นแม่ด้วยความอึ้งตะลึงอีกรอบ มีเรื่องอะไรที่ต้องรู้อีกมั้ยวันนี้ถ้าต้องตายก็ไม่คิดเสียดายชีวิตอีกแล้ว

"เมื่อยี่สิบปีก่อน พ่อของมึงเอาเด็กจากที่ไหนไม่รู้มาให้กูเลี้ยง ซึ่งกูก็เลี้ยงไปตามยถากรรม กูบอกอะไรให้นะอีบัวกูไม่เคยรักมึงเลย เงินห้าแสนนี้ถือซะว่าเป็นเงินค่าเลี้ยงดูที่กูเคยเลี้ยงมึงมาก็แล้วกัน ต่อจากนี้ไปกูกับมึงขาดกัน"

"แม่ ฮึก ๆ ๆ"

ใบบัวพูดอะไรไม่ออกได้แต่สะอื้นออกมาเป็นสายน้ำที่ไหลพราก ในที่สุดเธอก็ได้เข้าใจอะไรๆเสียทีว่าแท้จริงในโลกนี้เธอไม่มีใครเลยจริงๆมองไปทางไหนก็เหลือเพียงความว่างเปล่า

"ได้แม่ บัวจะทดแทนบุญคุณของแม่"

ก้มลงกราบแทบเท้า แต่นางแพรวถอยหนี พร้อมกับเดินหนีไปแอบรู้สึกใจหายเหมือนกัน ต้องยอมรับว่ามีความผูกพันธ์กับใบบัวไม่น้อย แต่จะให้ทำอย่างไรได้ในเมื่อเงินคือทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่พ่อใบบัวทิ้งไปนางก็ใช้ชีวิตอยู่ในบ่อนเป็นการชดเชยความเจ็บปวดที่ถูกผู้ชายทิ้ง การเข้าบ่อนแม้ไม่ใช่คำตอบแต่ก็เป็นสิ่งเดียวที่ช่วยให้ลืมได้

"ออกไปได้แล้ว และไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก"

ปัง!

นางแพรวเอ่ยออกมาก่อนที่จะปิดประตูห้องใส่ใบบัวเสียงดัง

ใบบัวลุกขึ้นยืนอย่างคนที่มีสติเลื่อนลอยอย่างยอมจำนนต่อโชคชะตา

"ออกมาได้แล้วโว้ย!ก่อนที่พวกกูจะเข้าไปพังบ้านมึงอีกรอบ!"

เสียงตะโกนอยู่นอกบ้านทำให้ใบบัวต้องรีบเปิดประตูออกไป นี่เธอต้องยินดีไปเป็นอีตัวของใครไม่รู้อย่างนั้นหรือ

ช่างเถอะ..ในเมื่อชีวิตมันไม่เหลืออะไรอีกแล้วก็ปล่อยให้มันจมดิ่งไปสู่ก้นเหวให้ถึงที่สุด ต่อไปนี้เธอไม่ต้องมีชีวิตอยู่เพื่อใครอีกแล้ว

'ลาก่อนนะพี่วินขอบคุณที่เคยรักบัว ลาก่อนนะแม่ขอบคุณที่เลี้ยงบัวมา'

มองไปรอบๆสะอื้นออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปาดเช็ดน้ำตาให้แห้งเหือดไป

"ไม่ต้องเข้าไป ฉันยอมไปกับพวกแกแล้ว"

"นายกูรออยู่รีบไปซะก่อนที่นายกูจะเปลี่ยนใจแล้วสั่งให้ฆ่าแม่มึงแทน"

หนึ่งในนั้นเปิดประตูรถตู้ออกก่อนจะลากใบบัวเข้าไป ใบบัวเข้าไปนั่งอย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวก่อนรถจะเคลื่อนออกไปอย่างช้าๆ จบแล้วชีวิตของเธอ จบแล้วกับอนาคตที่สวยงามและงานที่รัก

'พายน์ บัวฝากลางานให้บัวด้วยนะ บัวคงต้องไปที่อื่นสักพัก ให้พี่หมอเกรทรับคนใหม่ไปเลยก็ได้ ขอโทษนะพายน์ที่ไม่ได้ลาต่อหน้าไม่ต้องเป็นห่วงบัวนะ'

ใบบัวจำเป็นต้องฝากข้อความผ่านไลน์ไปบอกพริมา ไม่งั้นพริมาจะเป็นห่วงเธอถึงขึ้นกินไม่ได้นอนไม่หลับ เพราะระหว่างพริมากับใบบัวนั้นสนิทและผูกพันธ์กันยิ่งกว่าความเป็นเพื่อน เหมือนพี่น้องที่อยู่ด้วยกันในทุกโอกาสผ่านทุกข์ผ่านสุขมาด้วยกันมากมาย ใบบัวไม่สามารถจากไปโดยที่ไม่บอกกล่าวอะไรได้

"พวกแกจะพาฉันไปไหน?"

"ถึงแล้วก็รู้เอง"

หนึ่งในนั้นตอบกลับมาเสียงห้วน ใบบัวกวาดสายตาหันไปมองคนนั้นคนนี้ แต่ละคนมีสีหน้าเย็นชาและทำหน้าเหี้ยมให้ดูน่ากลัวตลอดเวลา กะอีแค่มาจับผู้หญิงคนเดียวไม่รู้ทำไมต้องยกโขยงกันมามากมายถึงขนาดนี้

แต่เงินห้าแสนก็ไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆพวกมันคงยังไม่ถึงกับจะฆ่าแกงกันวันนี้หรอก ถึงจะต้องตายใบบัวก็ไม่ได้นึกกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว

ตอนนี้หัวใจมันเจ็บจนรู้สึกชาไปหมด!

"เตือนไว้ก่อนต่อหน้านายให้เธอทำตัวน่ารักๆเอาไว้ ตามใจนายแล้วชีวิตของเธอก็จะสุขสบาย"

เหอะ!เหมือนหวังดีมากมาย แต่ดูรวมๆแล้วเหมือนพาไปเป็นเมียบำเรอของใครก็ไม่รู้

"เกรท แย่แล้วบัวหายไปติดต่อไม่ได้เลย"

หลังจากได้รับข้อความพริมาก็พยายามติดต่อไปหาใบบัวแต่ก็ติดต่ออะไรไม่ได้เลย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับใบบัวกันแน่

"ติดต่อไปหานิธิดู"

"ติดต่อแล้ว นิธิไปถามแม่ของใบบัว แม่ของใบบัวบอกว่าไปบัวไปอยู่บ้านสามี คืออะไรพายน์ไม่เข้าใจ บัวไม่เคยมีแม้แต่แฟน"

ท่าทางของพริมาสั่นพร่าไปหมดด้วยความเป็นห่วงเพื่อน พลอยทำให้หมอเกรทเป็นกังวลตามไปด้วย

"เพราะเรื่องเมื่อตอนค่ำใช่มั้ย ฉันสังเกตุเห็นว่าแววตาของบัวที่มองไอ้วินมีแต่ความอาทร บัวรักนายวินใช่มั้ยพายน์บอกฉันมาตรงๆเถอะ?"

"อืม.."

"งั้นบัวคงจะหนีไปพักใจที่ไหนสักแห่งแหละ เดี๋ยวก็คงติดต่อมาเอง ไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอก สักพักทำใจได้ก็คงกลับมาแหละ"

น้ำเสียงนุ่มและสีหน้าของเกรทแปลความหมายออกมาว่าอย่าคิดมากก่อนจะเอื้อมมือมาตบหลังมือของพริมาเบาๆ

"เราควรบอกเรื่องนี้กับพี่หมอวินมั้ย"

"เฮ้อ..พรุ่งนี้ไอ้วินจะเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลเราช่วงบ่ายๆ งั้นเดี๋ยวฉันลองเปรยๆบอกมันก็แล้วกัน พายน์ก็ลองติดต่อบัวดูเรื่อยๆก็แล้วกันนะ"

หมอเกรทถอนลมหายใจออกมา คงต้องไปพูดกับธาวินเป็นการส่วนตัว ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่เหมาะสมเท่าไหร่เพราะธาวินกำลังจะแต่งงานแล้ว

ตี้ด~~

"เกรท บัวโทรมาแล้ว"

"รีบรับเลย"

พริมารีบกดรับสายด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม อย่างน้อยก็ให้ได้รู้ว่าใบบัวปลอดภัยดีก็ดีแล้ว