ตอนที่ 13มื้อเช้ากับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
1274 คำ
"อรุณสวัสดิ์ครับ"
ธาวินในชุดเสื้อเชิ้ตขาวกางเกงสเลคสีดำนั่งอยู่รออยู่ตรงโต๊ะอาหารที่มีอาหารเช้าเป็นข้าวต้มกุ้งส่งกลิ่นหอมกรุ่นก่อนที่เจ้าของบ้านจะลงมาซะอีก ธันวาถึงกับส่ายหน้าออกมาเพราะรู้อยู่แล้วว่านายคนนี้มาก่อกวนแต่เช้า
"ทำไมวันนี้มากินข้าวเช้าถึงบ้านพี่ได้?"
ธันวาเอาของในมือที่เป็นพวกสูทและกระเป๋าเอกสารวางลงบนโต๊ะข้างๆก่อนจะขยับเก้าอี้ตัวประจำออกพร้อมกับนั่งลง
"พอดีมีผ่าตัดตอนเก้าโมงเช้าที่โรงพยาบาลของนายเกรทครับ แล้วบ้านผมก็ไม่มีอะไรจะกินก็เลยคิดว่ามาฝากท้องบ้านพี่วินดีกว่า"
หันมามองใบบัวที่เตรียมตัวจะนั่งลงประจำที่ของตัวเอง ธาวินคุยกับธันวาก็จริงแต่สายตานั้นเอาแต่จ้องเธอไม่ลดล่ะ หญิงสาวได้แต่แอบลอบถอนหายใจออกมา ยังเคืองเขาถึงเรื่องเมื่อวานอยู่ไม่หายเช้านี้เลยนั่งหน้าตึงเงียบกริบไม่ใคร่จะอยากสนทนาด้วย
"ร้อยวันพันปีไม่ยักจะอยากมา"
ธันวาเอ่ยออกมาพร้อมกับตักข้าวต้มเข้าปาก แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเช็คข่าวสารของวันนี้ว่ามีอะไรน่าสนใจบ้างโดยไม่ได้สนใจมองไปที่ธาวินและใบบัวแม้แต่น้อย แต่กระนั้นก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าทั้งคู่เอาแต่นั่งจ้องหน้ากันใช้สายตาสื่อคำพูดแทนการพูดจาหรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าสงครามประสาท
"ช่วงนี้ผมอยากจะคุยกับพี่น่ะครับ ไปอยู่เมืองนอกมาตั้งสามปีโคตรคิดถึงพี่เลย"
"เหรอ?"
ธันวานั้นรู้ดีว่าธาวินโกหกแต่ก็ไม่ได้ถือสาหาความและไม่คิดจะกีดกันอะไร รู้ดีว่าสองคนนี้ยังมีใจให้กันซึ่งเขาเองก็ไม่ได้หึงหวงเพราะไม่ได้รู้สึกกับใบบัวฉันท์ชู้สาวที่ทำทุกอย่างไปก็เพราะคำสั่งของพ่อ แต่ถ้าใบบัวอยากจะไปเป็นอนุของธาวินเขาก็ไม่ขัดขืนแม้จะไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ก็ตาม
"เออวิน เย็นนี้พี่ไปเชียงใหม่ น่าจะกลับอีกทีก็พรุ่งนี้ รบกวนนายดูแลบัวแทนพี่ด้วยนะ"
"มะ ไม่เป็นไรค่ะพี่ธันวา"
ใบบัวรีบยกมือประท้วง
"ผมยินดีดูแลว่าที่พี่สะใภ้ให้ครับพี่ธัน"
"อยากได้อะไรบอกนายวินได้เลยนะบัว ช่วงนี้พี่ยุ่งๆอาจจะไปต่างจังหวัดบ่อย ส่วนค่าใช้จ่ายพี่ทำบัตรเครดิตไว้ให้แล้ว วันนี้เลขาพี่ก็คงจะเอามาให้"
"แต่ว่า...บัวเกรงใจ"
"เออน่า พี่ให้บัวออกจากงานเอง เรื่องค่าใช้จ่ายพี่ก็ต้องรับผิดชอบดิ"
ธาวินมองธันวาและใบบัวสลับกันไปมาในขณะที่ปากยังเคี้ยวอาหาร
"ป๋ามากคร้าบพี่ธัน ผมชักจะอิจฉาซะแล้วสิ"
"นายเองก็มีภัทรานี่นาจะมาอิจฉาพี่ทำไม จะเปย์แฟนตัวเองก็เปย์ไปสิ"
ธาวินถึงกับเงียบไปเมื่อธันวาเอ่ยถึงภัทรา เอาจริงๆในหัวของเขาตอนนี้ไม่ได้คิดถึงภัทราแม้แต่น้อย
ใบบัวปรายตามองธาวินเมื่อธันวาเอ่ยถึงภัทราออกมา บอกย้ำเขาทางสายตาว่าเขานั้นมีแฟนอยู่แล้วเลิกมาทอแยวอแวเธอเสียที
"พี่ต้องไปแล้วล่ะมีประชุมเช้า"
ธันวายกข้อมือขึ้นดูเวลาก่อนจะรีบลุกขึ้นไปเตรียมตัวเข้าบริษัท
"อ้อ!ครับพี่ ไม่ต้องห่วงทางนี้ผมจะดูแลให้เป็นอย่างดี"
ส่งสายตาเจ้าเล่ห์ใส่อีกคน
"พี่ธันคะ กระเป๋าค่ะ"
ใบบัวรีบลุกขึ้นหยิบกระเป๋าเดินทางใบเล็กให้ธันวาเพราะวันนี้ธันวาต้องไปต่างจังหวัด อาจจะมีของใช้ส่วนตัวเล็กๆน้อยๆที่ต้องพกไปด้วย
"ขอบใจนะ มีอะไรด่วนหรือว่าโดนนายวินรังแกอะไรโทรมารายงานพี่ได้ตลอดเวลา"
กระซิบบอกใบบัวเสียงแผ่วเบาโดยที่อีกคนยังนั่งทานอาหารอยู่บนโต๊ะแต่ก็แอบมองมาทางธันวาและใบบัวอยู่เป็นระยะๆ
"ค่ะพี่ธัน"
ใบบัวยิ้มให้ธันวาเล็กน้อยก่อนจะเดินตามออกไปส่งเขาที่รถ ความจริงก็เพื่อจะเลี่ยงคนบางคนด้วย เธอพักอยู่เรือนอีกหลังไม่ได้พักในบ้านหลังเดียวกันกับธันวาปกติก็จะรับประทานอาหารเช้าที่เรือนหลังเล็กแต่วันนี้ธันวาโทรมาชวนกินข้าวเช้าด้วยกันใบบัวก็เลยมาแต่ไม่คิดว่าจะเจอคนที่ทำให้เธอต้องหลั่งน้ำตาอยู่ด้วย
"พรุ่งนี้พี่ธันก็กลับแล้วไม่ต้องอาลัยอาวรณ์ขนาดนั้นหรอกมั้ง"
ร่างสูงเดินตามมายืนอยู่ข้างหลังเธอตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่น้ำเสียงนั้นห้วนซะจนใบบัวไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย ใบบัวเลยเลี่ยงจะเดินกลับบ้านพักที่เป็นเรือนเล็กของเธอ
"จะหนีไปไหน"
แขนของเธอถูกคนเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจคว้าไว้ได้อีกครั้ง
"ปล่อยนะ!"
"เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
"แต่บัวไม่!"
สลัดแขนออกจากการเกาะกุมแล้ววิ่งหนีไป ธาวินไม่ได้วิ่งตามไปเพราะวันนี้เขามีผ่าตัดคนไข้ในช่วงเช้า ส่วนช่วงบ่ายก็ต้องไปประจำที่คลินิกของตัวเอง
'ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ'
โรงพยาบาล
"เออ วิน รู้เรื่องที่ใบบัวลาออกไปหรือยัง?"
"รู้แล้ว"
"รู้ได้ไงใครบอก?"
หมอเกรทหรี่ตามองธาวินอย่างจับผิดก็ไม่ผิด เพราะอาการของธาวินไม่ได้ดูร้อนรนกระวานกระวายใจอย่างอยากรู้เหมือนทุกๆครั้งที่พูดถึงเจ้าหล่อน
ธาวินยังไม่ตอบเขาสนใจอยู่แต่กับแฟ้มคนไข้พร้อมกับตรวจรายละเอียดต่างๆประกอบผลในการผ่าตัดวันนี้รายงานหมอใหญ่ที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาล ก็คือหมอเกรทเพื่อนสนิทของเขาที่นั่งรอคำตอบจากเขาใจจอใจจ่อนั้นเอง
"เคสคนไข้ที่เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว วันนี้ฉันผ่าตัดเรียบร้อยแล้วนะ พรุ่งนี้จะมาตรวจดูอาการให้แต่เช้า"
"เรื่องนั้นรู้แล้ว กูอยากฟังคำตอบจากคำถามเมื่อกี้ป่ะ อย่ากวนตีนน่า"
"อืม เดาเอา ความจริงไม่ได้รู้อะไรเลย"
ธาวินยักไหล่ เขาไม่ได้พูดความจริง เพราะไม่อยากพูดอะไรที่ทำให้ใบบัวเสียหาย เลี่ยงที่จะพูดถึงเธอในตอนนี้ได้ยิ่งดี
"ดูเหมือนนายจะมูฟออนเรื่องนี้ไปแล้ว เสียดายว่ะ"
"เสียดายเรื่อง?"
หันขวับมาทางหมอเกรท เพราะเหมือนกับว่าเพื่อนของเขามีเรื่องอะไรจะเล่า
"เห็นพายน์บอกว่า ใบบัวอกหักที่นายกำลังจะแต่งงาน ก่อนหน้าก็ร้องห่มร้องไห้ไปหลายวัน คงจะหนีไปพักใจ"
"เดี๋ยวนะ มึงว่าอะไรนะไอ้เกรท?"
ลุกพรวดจากโต๊ะของตัวเองมายืนค้ำบนโต๊ะของหมอเกรทพร้อมกับถามย้ำเพราะนึกว่าหูของตัวเองอาจจะฟังผิดเพี้ยนไป
"ไหนๆก็ไหนๆนั่งลงก่อน เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังก็แล้วกัน อันนี้ไม่รู้เรื่องจริงมีกี่เปอร์เซ็นต์นะ เพราะกูอาจจะจับใจความมาไม่เป๊ะเหมือนฟังที่เมียเล่าก็ได้"
"อย่าลีลาเยอะเล่ามาให้หมด"
"ก็มึงมูฟออนไปแล้วกูก็คิดว่าไม่อยากรู้"
"ไอ้เกรท!"
ธาวินเริ่มขึ้นเสียงดัง จนหมอเกรทถึงกับอมยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าออกมา ทีแรกนึกว่านายนี่จะไม่สนใจใคร่รู้แล้วซะอีกที่ไหนได้มัน keep look
- ผู้เขียน
