เขาปิดทุกทางประท้วงของเธอ ทั้งปาก ร่างกายและแม้แต่ลมหายใจ อัยย์ญาดาอยากขัดขืนและตอบโต้แต่ไม่เคยทำได้ ชาครินทร์ดันร่างเล็กลงบนที่นอนทั้งที่ปากของเขายังบดบี้ปากอิ่ม หญิงาสาวหอบกระชั้น อึดอัดที่ถูกปิดตาไม่พอแต่ยังถูกเขาข่มเหงซ้ำ
นี่ไม่ใช่การสมยอมแต่ร่างกายถูกบังคับ เธอเจ็บปวดขนาดนี้เขาก็ยังไม่ยี่หระ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ไม่รับรู้แม้แต่เสียงอื้ออึงในลำคอที่พยายามเปล่งมันออกมาเธออยากบอกว่าให้เขาหยุดเกมสั่นประสาทนี้เสียที เขาบดปากหยักบนกลีบปากอิ่ม อยู่เหนือเธออีกครั้ง ทางทับตัวเองบนร่างนุ่มที่แม้แต่ขยับตัวก็ยังยาก นั่นเป็นเพราะชาครินทร์ตัวโตกว่าเธอมาก ร้ายกาจกว่านั้นคือเขาไม่ยอมฟังเสียงประท้วงและเสียงหัวใจไหวสั่นด้วยความรวดร้าวของเธอแม้แต่น้อย
“พี่โอม...พี่โอม...ปล่อย...อือ...ไม่ๆๆๆ...ไม่!”
ร้องได้แค่นั้นทั้งบราเซียและแพนตี้ก็ถูกกระชากพ้นไปจากเรือนร่าง แม้มองไม่เห็นแต่เธอรู้สึกว่าเขากำลังปลดเป
