เสียงแผ่วพร่าลอดออกจากปากอิ่มสวยเมื่อเขาเลือกที่จะใช้ผ้าผืนนั้นผูกปิดตาของเธอไว้ หญิงสาวรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ เธอไม่รู้เลยว่าเกมสนุกของเขาครั้งนี้จะรุนแรงแค่ไหน หากพลาดท่าแล้วเธอจะมีชีวิตได้เห็นหน้าลูกสาวตัวน้อยอีกหรือไม่ ตอนนี้เธอเหมือนตกอยู่ในโลกมืด เขาปิดตาของเธอไว้ ทำให้เธอกระวนกระวายแทบบ้า ความพรั่นพรึงทำให้หญิงสาวกระตุกและเกร็งทั้งตัว มือเย็นเฉียบกำลังจะเลื่อนขึ้นไปจับผ้าผืนนั้นหากก็ถูกมือแกร่งกุมไว้แน่น ร่างอรชรรู้สึกถึงลมหายใจผ่าวร้อนราดรดบนปลายจมูก
“พี่โอม...”
“ท่องกลอนนั้นพี่ฟังหน่อยสิอัยย์”
“กลอน...กลอนอะไรคะ”
“กลอนนิทานที่เล่าให้ลูกฟัง”
“สุดสาคร...”
“ใช่...สุดสาคร”
อัยย์ญาดาเงียบไปทั้งที่ถูกปิดตาไว้ไม่ให้มองเห็น ราวกับว่าเธอถูกฝังไว้ในหุบเยือกแข็ง แน่นิ่งในความเหน็บหนาวเหมือนตายทั้งเป็น เสียงกลืนน้ำลายลงคอแห้งผากดังจนชาครินทร์ได้ยินชัดเจน เธอเผยอปากออก
“แล้วสอนว่าอย่าไ
