“ค่ะ...อรุณสวัสดิ์ค่ะ...ไม่ทราบว่า...คุณนิ๊งทานอะไรมาหรือยังคะ”
อัยย์ญาดาถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้มราวกับว่าเธอไม่ได้รู้สึกรู้สากับการกระทำหยามเหยียดจิตใจของชาครินทร์เสมือนว่าเขาไม่เคยเห็นค่าของเธอเลยกระนั้น เนตรน้ำทิพย์หันไปแตะแขนท่านประธานและทำเสียงออดอ้อน
“ก็นี่ไงคะ นิ๊งจะมาชวนพี่โอมไปทานอะไรด้วยกันตอนเช้าแต่พี่โอมติดงานด่วนเสียอีก ต้องคุยกับผู้รับเหมาอะไรก็ไม่รู้ค่ะเยอะแยะมากมาย เมื่อวานก็ประชุมจนไม่ได้พานิ๊งไปทานอาหารเย็นอย่างที่นัดไว้”
“พี่มีงานด่วนจริงๆ”
ชาครินทร์กล่าวเสียงเรียบขณะวางมือของเขาบนหลังฝ่ามือบางของเนตรน้ำทิพย์ อัยย์ญาดาต้องแสร้งละสายตาไปทางอื่น กล้ำกลืนก้อนแข็งที่วิ่งขึ้นมาจุกอกจนตีบตันขณะยังได้ยินเสียงทั้งสองคุยกัน
“วันนี้พี่มีนัดคุยกับเพชรกล้าเรื่องโครงสร้างโรงแรมแห่งใหม่ ไหนต้องเตรียมงานไปนำเสนอหุ้นส่วนของพี่ที่อัมเสตอร์ดัมส์สัปดา
