หญิงสาวส่ายหน้า ขอบตาเริ่มชุ่มด้วยหยาดน้ำทว่ากลับฉาดฉายประกายกล้าแข็ง “ไม่ค่ะ...อัยย์ไม่ลืมว่าเราตกลงกันว่ายังไง”
“ผมเองก็อยากทวนความจำให้คุณเข้าใจอีกครั้ง ว่าอย่าได้แข็งข้อมาออกคำสั่งหรือแสดงสิทธิ์ใด ๆ ในตัวผม”
“อัยย์รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์...ที่จะทำอะไรอย่างนั้นได้อีกแล้ว แต่อยากให้คุณรู้ไว้ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้หรอกนะคะกับการถูกคนที่ตัวเองรักหลอกลวง เพราะอัยย์เจอมากับตัวเองแล้วถึงได้รู้ว่ามันเจ็บ...เจ็บเหมือนกำลังตายทั้งเป็น!”
คราวนี้เธอดึงมือกลับและรีบเก็บเอกสารไว้ในแฟ้มก่อนลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องนอนและนั่งบนเตียงที่ลูกสาวตัวน้อยกำลังโยนลูกแก้วเล่นจนเกลื่อนไปหมด เมื่อเห็นแม่เข้ามานั่งด้วยอรินลดาก็ยิ้มกว้างและเข้าไปกอด ซบหน้ากับอกอุ่น
“แม่จ๋า...คืนนี้แม่จ๋านอนกับน้องเอ๋ยใช่ไหมคะ?”
“ป๋าโอมก็นอนกับน้องเอ๋ยด้วยนะคะ”
เสียงชาครินทร์ดังขึ้น เขาเดินตามเข้ามาและนั่งลงข้างเด็กหญิง ชั่วแ
