การเดินทางจากจังหวัดเชียงใหม่มาถึงจุดหมายปลายทางในเวลาเกือบสิบเอ็ดโมง พอรถจอดสนิททุกคนก็พากันเดินเข้าไปในบริเวณสถานปฏิบัติธรรม แม่ชีสมพรที่กำลังกวาดเศษใบไม้อยู่ตรงทางเดิน เงยหน้ามองกลุ่มคนที่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม เพราะนางจำหนึ่งในจำนวนหลายคนได้ว่า คือใคร
“สวัสดีค่ะคุณแม่ชีสมพร” กรุณาพนมมือไหว้แม่ชีสมพรอย่างนอบน้อม
“ไม่ได้มาซะนานเลยนะณา” แม่ชีสมพรทักทายกลับ
“หนึ่งปีได้ค่ะคุณแม่ชี”
“แม่ชีเมตตาอยู่ในบ้านพักจ้ะ” แม่ชีสมพรบอกกรุณา ที่พนมมือไหว้แล้วเดินไปหามารดายังบ้านพักที่แยกเป็นสัดส่วนหลังใครหลังมัน บ้านทุกหลังทำด้วยไม้ มีระเบียงยื่นออกมาไว้สำหรับอ่านหนังสือ หรือนั่งสมาธิ รอบๆ เต็มไปด้วยต้นไม้ให้ความร่มตื่น ถัดไปประมาณหนึ่งร้อยเมตรจะเป็นน้ำตก ที่บ่อยครั้งบุคคลที่เข้ามาปฏิบัติธรรมมักจะไปนั่งสมาธิ ฝึกจิตใจให้สงบ
เมตตาที่นั่งอยู่ตรงระเบียงบ้านพักลดหนังสือธรรมะในมือลง เมื่อเห็นลูกสาวเดินมาย
