“จริงด้วยสิ ทำไมแม่ลืมคนนี้ไปได้นะ” กรุณายิ้มกว้าง ความหวังจุดประกาย
“คุณแม่หมายถึงใครครับ” วนาธรรีบถาม สีหน้าแช่มชื่นขึ้นมาเล็กน้อย
“คุณยายไงลูก คุณยายช่วยเราได้แน่นอน” คนเป็นลูกทำหน้าหนักใจขึ้นมาทันใด เพราะคิดว่า เรื่องจะไม่ง่ายอย่างที่กรุณาคิด
“มันจะยิ่งยากเข้าไปใหญ่เหรอครับคุณแม่ คุณแม่ก็รู้ดีกว่าคุณยายดื้อและหัวรั้นยิ่งกว่าคุณตาซะอีก คุณยายจะยอมช่วยเราเหรอครับ”
“ของอย่างนี้ไม่ลองไม่รู้นะลูก แล้วคุณยายก็เป็นความหวังเดียวของเรา ถ้าโตอยากให้คุณย่าสมหวัง โตต้องมั่นใจว่า เราจะต้องทำเรื่องนี้สำเร็จ เพราะมันเป็นทางเดียวสำหรับเราตอนนี้”
“แล้วคุณแม่จะไปหาคุณยายเมื่อไหร่ครับ”
“วันนี้เลย แม่จะไปเย็นนี้”
“ผมคงไปไม่ได้ คุณตาคงไม่ให้ผมออกจากห้อง”
วนาธรอยากไปกับมารดาใจแทบขาด แต่อย่างที่รู้กัน เขาไม่สามารถก้าวพ้นห้องนี้ได้
“คุณแม่คะ เอาอย่างนี้ดีไหมคะ...”
นลินธาราเคยเจอเมตตาสองครั้ง แล
