EP.3: หวั่นไหว
1195 คำ
“ปล่อยเธอ!!!”
“มึงเสือกอะไรด้วยวะ เรื่องของผัวเมียคนนอกอย่ามายุ่ง”
“พี่สายน้ำ!!! ช่วยด้วยค่ะ” พอพระพายเห็นหน้าคนที่เข้ามาช่วยเธอชัด ๆ เธอก็ไม่รีรอร้องเรียกให้เขาช่วยเธอทันที เพียงแค่เห็นหน้าว่าเป็นใครพระพายก็แสนจะดีใจที่เห็นเขามีน้ำใจยื่นมือเข้ามาช่วยเธอถึงแม้จะไม่ได้รู้จักกันเลยก็ตาม
“มึงแน่ใจเหรอว่าเธอเป็นเมียมึง” สายน้ำถามย้ำด้วยน้ำเสียงและท่าทางสบาย ๆ ไม่ได้โมโหหรือโกรธอะไรแต่มันกลับทำให้อีกฝ่ายรู้สึกเหมือนว่ากำลังโดนเยอะเย้ยอยู่ก็ยิ่งเพิ่มความโมโหให้ตัวเองมากขึ้นไปอีก
“ก็เออสิวะ”
“พี่สายน้ำอย่าไปเชื่อนะ พายไม่ใช่เมียมัน” พระพายมองด้วยสายตาอ้อนวอนพร้อมร้องบอกสายน้ำให้เชื่อคำพูดของเธอเพื่อให้เขาช่วยเหลือเธอให้พ้นจากน้ำมือผู้ชายคนนี้
“หึ กูว่ามึงปล่อยเธอดีกว่านะ”
“กูบอกว่าอย่าเสือกไง ไม่ได้ยินเหรอวะ” สิ้นเสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความขุ่นมัวของผู้ชายคนนั้นสายน้ำก็ออกแรงบีบแขนของมันอย่างแรงจนอีกฝ่ายร้องพร้อมปล่อยมือออกจากแขนของพระพาย
“โอ๊ยยย... มึงทำอะไรวะมาเสือกทำไม”
พระพายที่ได้เป็นอิสระก็รีบวิ่งไปหลบอยู่หลังสายน้ำพร้อมกับดึงเสื้อของเขาไว้เป็นที่คุ้มกันภัยของเธอ
“กูว่าทางที่ดีมึงรีบออกไปจากที่นี่ก่อนที่จะไม่ได้ออกไปเลยดีกว่า” สายน้ำพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ไม่ได้เกรงกลัวอะไรกับท่าทางคุกคามของอีกฝ่ายเลยสักนิด เพราะเขาคุ้นเคยและรู้จักกับเจ้าของที่นี่เป็นอย่างดีเขากับเพื่อนมาเที่ยวที่นี่ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่มหาลัยและเจ้าของที่นี่ไม่ชอบให้เกิดเรื่องแบบนี้ในสถานที่ของตัวเอง คนที่กล้ามาทำเรื่องแบบนี้โดนสั่งสอนกลับไปทุกคน เขาสงสัยว่าไอ้คนนี้คงพึ่งเคยมาเที่ยวที่นี่แน่ ๆ ถึงได้กล้าทำอะไรแบบนี้
“มึงไม่ต้องมาขู่กู มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร”
“หึ ตัวเองมึงเองยังไม่รู้เลยว่าตัวเองเป็นใครแล้วกูจะรู้กับมึงไหม” สายน้ำเค้นเสียงในลำคอพร้อมกับกดยิ้มมุมปากให้ไอ้พวกปัญญาอ่อนที่ชอบยกตัวข่มท่านจริง ๆ หลังอีกฝ่ายได้ยินคำตอบแบบกวน ๆ ของสายน้ำก็ยกมือชี้หน้าด้วยอารมณ์ที่โมโหสุด ๆ
“มึง!!! ไอ้หน้าอ่อน”
“หึ” สายน้ำยืนมองอีกฝ่ายที่กำลังออกอาการโมโหอยู่ก็อดที่จะรู้สึกสงสารออกมาไม่ได้ แต่ยังไม่ทันที่ทั้งคู่จะได้ทำอะไรกันการ์ดของร้านก็เดินเข้ามาพร้อมกับทำความเคารพสายน้ำด้วยท่าทางอ่อนน้อม
“คุณสายน้ำมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“ก็ไอ้นี่นะสิมันมายุ่งเรื่องของกูมึงเป็นคนของผับรีบจัดการมันให้กูเดี๋ยวนี้เลย” สายน้ำยังไม่ทันได้พูดอะไรอีกฝ่ายก็ชิงโวยวายพูดขึ้นเสียงดังออกมาซะก่อน
“เอ่อ... คุณสายน้ำครับ”
“ไอ้หมอนี่มันจะฉุดผู้หญิงพวกนายจัดการได้เลย”
“ครับ” สายน้ำพูดออกมาเรียบ ๆ และมองอีกฝ่ายด้วยสายตาสมเพชอีกฝ่ายที่กำลังโดนการ์ดของร้านลากตัวออกไปทางด้านหลังร้าน
สายน้ำหันหน้าไปมองพระพายที่ยืนดึงเสื้อเขามุดหน้าอยู่กับหลังเขายังไม่ยอมขยับไปไหนก็ได้แต่ส่ายหัวให้ จนเขาต้องออกเสียงเรียกและสะกิดเพื่อให้เธอได้สติขึ้นมาบ้าง
“นี่เธอ ไม่มีอะไรแล้วล่ะ”
“ค่ะ” พระพายเงยหน้าที่มีน้ำตาคลอเบ้าขึ้นมามองสบตากับสายน้ำที่มองจ้องหน้าเธออยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้หัวใจของพระพายเต้นแรงยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดความรู้สึกของเธอคือทั้งกลัวทั้งดีใจปนเปกันไปจนไม่รู้อะไรเป็นอะไรแล้วตอนนี้ ความรู้สึกแรกคือเธอกลัวที่เกือบโดนฉุดไปและอีกความรู้สึกคือดีใจที่มีคนมาช่วยแถมคนคนนั้นยังเป็นสายน้ำอีกด้วย
“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” สายน้ำหันตัวไปเผชิญหน้ากับพระพายมองสำรวจไปจนทั่วร่างกายเธอ ก่อนสายน้ำจะถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้จะพูดยังไงดีก็เพราะการแต่งตัวที่ล่อแหลมของเธอแบบนี้ไงถึงทำให้เธอเกือบโดนฉุดก็เล่นใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวรัดรูปสีดำที่เน้นสัดส่วนชัดเจนไหนจะอกอวบที่ล้นจนเกือบทะลักออกมาข้างนอกเอวคอดกิ่วกับสะโพกผายที่ดูก็ยิ่งชวนมองเพียงแค่เขามองยังรู้สึกลำคอแห้งผากเลยถ้าใครเห็นก็ต้องมองตามตาเป็นมันก็แบบนี้ไงมันถึงนำภัยมาสู่ตัวเองยิ่งมองก็ยิ่งหงุดหงิดจนเขาต้องถอดเสื้อนอกมาคลุมไว้ให้เธอพร้อมกับพูดย้ำ
“คลุมไว้”
“ขอบคุณค่ะพี่สายน้ำ”
“รู้จักผมด้วยเหรอ”
“รู้จักสิคะ ใครบ้างไม่รู้จักพี่สายน้ำ พี่ดังมาก ๆ เลยนะคะ”
“หึ แล้วรู้จักแบบไหนละ” สายน้ำกดยิ้มมุมปากเพราะข่าวของเขาก็มีเยอะจนไม่รู้ว่าข่าวไหนจริงข่าวไหนเท็จ เขาไม่ได้ใส่ใจกับข่าวเท่าไหร่และมันก็อยู่ที่คนอ่านจะเชื่อแบบไหนมากกว่าก็เท่านั้น
“ก็...”
“ช่างเถอะ ว่าแต่เราชื่ออะไร”
“พระพายค่ะ เรียกพายก็ได้พายเป็นรุ่นน้องที่เรียนมหาลัยเดียวกับพี่”
“อืม เรียนอยู่ปีไหนแล้ว”
“พายอยู่ปี 4 ค่ะ เทอมหน้าก็ฝึกงานแล้วค่ะตอนนี้กำลังหาที่ฝึกงานอยู่”
“หือ... งั้นไปฝึกงานที่โรงแรมผมสิ”
“จริงเหรอคะ ไปได้เหรอคะ”
“จริงสิ พรุ่งนี้ไปยื่นเอกสารที่โรงแรมได้เลย”
“ขอบคุณมากเลยค่ะ พี่สายน้ำใจดีที่สุดเลย” พระพายยกมือไหว้ขอบคุณสายน้ำพร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ กับท่าทางดีใจเกินเหตุของพระพายก็ทำให้สายน้ำอดใจไม่ไหวที่จะยกมือขึ้นลูบหัวเธอด้วยความเอ็นดู
เพียงแค่นั้นก็ทำให้อีกคนถึงกับใจเต้นแรงในความอบอุ่นของเขาที่แสดงออกมาเพียงแค่เขาคุยและลูบหัวเธอแค่นี้ก็ทำให้ความกลัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นหายไปในพริบตา ซึ่งก็ไม่ต่างกับสายน้ำเหมือนกันที่รู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงกับท่าทางและรอยยิ้มของเธอ
สายน้ำชะงักกับความรู้สึกและการกระทำของตัวเองที่เป็นอยู่ เขาไม่เคยแสดงออกแบบนี้กับใครมาก่อนนอกจากรันน้องสาวของเขาเท่านั้น แต่ทำไมกับเธอเขาถึงรู้สึกหวั่นไหวและเป็นห่วงเธอได้นะ เมื่อรู้สึกว่าตัวเองทำในสิ่งที่ไม่ควรสายน้ำก็รีบปลีกตัวออกมาทันที
“ผมขอตัวก่อนนะ”
“ขอบคุณพี่สายน้ำอีกครั้งนะคะสำหรับทุกเรื่องเลย”
“อืม”
- ผู้เขียน
