“โต๊ะไหนวะไอ้ปั้น” ไอ้แชมป์ถามขึ้นทันทีเมื่อเข้ามาในร้าน บอกเลยว่าผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันและที่สำคัญตอนนี้ผมกำลังยืนสอดส่องสายตามองหาคนตัวเล็กอยู่
“กูเจอแล้ว โต๊ะหน้าเวที” ไอ้แชมป์ชี้ให้ผมดู แน่นอนว่าคนในโต๊ะเยอะใช้ได้
“นั่งข้างบนกันมึงจะได้มองเห็น” ผมพูดจบก็ลากไอ้แชมป์ให้ตามมา
ขึ้นมานั่งชั้นสองแบบนี้เห็นทุกอย่าง ที่สำคัญเห็นทุกการกระทำของคนที่ชั้นล่าง
“เหี้ยเอ๊ย…ไอ้เวรนั่นใครนะทำไมลูบหัวคนของกู” ผมสถบขึ้นทันทีเมื่อเห็นไอ้เหี้ยตัวหนึ่งมันเอื้อมมาลูบหัวของเลิฟ เห็นแบบนี้แล้วหงุดหงิดชะมัด ตีนกระตุกอยู่ตลอดเวลา
“อ่า…คืนนี้กูเอาน้องมึงไปนอนด้วยนะไอ้ปั้น ดูแม่งแต่งตัวดิ” ไอ้แชมป์ที่ตอนนี้อารมณ์ของมันก็คงไม่ต่างจากผมเพราะถ้าเลิฟแต่งตัวเหมือนข้าวหอมมีหวังเป็นเรื่องแน่
ใช่ว่าผมไม่หวงน้องแต่เรื่องการแต่งตัวบังคับไม่ได้ นอกจากเมียคนเดียวเท่านั้นที่ผมจะบังคับหรือจะเรียกว่าอ้อนวอนขอก็ได้
“กูว
