“ร้องแบบนี้แสดงว่าเจ็บ” คนตัวเล็กพูดขึ้นทันทีหลังจากกดลงที่แผลของผมอย่างจัง
“มันก็เจ็บไม่เท่ากับการที่เธอไม่ยอมเป็นแฟนฉันหรอก” ผมตอบกลับไปเพราะหยอดวันละนิดวันละหน่อยก็ดีไม่น้อย
“หยอดเลิฟเป็นขนมครกเลย” เธอพูดขึ้นพร้อมเอนตัวลงข้างๆผม
“ฉันหยอดขนาดนี้แล้วเธอยังไม่ใจอ่อนให้ฉันอีกหรอ” จริงๆก็รู้ว่าเธอมีใจให้ผม ไม่งั้นผมคงไม่ได้กอดเธออยู่แบบนี้หรอก
“พรุ่งนี้เฮียปั้นต้องไปล้างแผลหรือเปล่า” คนตัวเล็กเปลี่ยนเรื่องถามขึ้นทันควัน
“ให้เธอล้างให้นี่แหละ ฉันขี้เกียจค่อยไปวันตัดไหมทีเดียว” ผมตอบกลับไปก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้คนตัวเล็กซุกอกของผมให้มากกว่าเดิม
วันนี้โคตรล้า โคตรเหนื่อย ที่สำคัญเจ็บแผลฉิบหาย
“ฉิบหาย ! ลืมลงไปกินข้าวแม่กูจะขึ้นมาไหมวะ” ผมสบถกับตัวเองพร้อมกับพยายามลุกขึ้นจากเตียงให้เบาที่สุดเพราะกลัวคนตัวเล็กบนเตียงจะตื่น
ตอนนี้มองดูนาฬิกาหัวเตียงเกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ตาย ไม่คิดว่าตัวเองจะ
