“ไอ้ปั้นเลือดมึงออก” เสียงไอ้แชมป์พูดขึ้นด้วยความตกใจ
“รู้แล้ว เจ็บฉิบหาย ไอ้เหี้ยเอ้ย” ผมสบถขึ้นทันทีเมื่อหันมองแผลของตัวเอง ตอนแรกมันก็ไม่ได้เจ็บนักหรอกแต่เมื่อได้ยินเสียงไอ้แชมป์พูดขึ้นเท่านั้น แม่ง ! โคตรเจ็บ
“ต้องโรงบาล แผลมึงกว้างขนาดนี้ไอ้เหี้ยปั้น” ไอ้แชมป์โวยวายขึ้นอีกครั้ง
“มึงวิ่งไปบอกป๊าให้กูหน่อย กูไม่อยากให้อาจารย์รู้เดี๋ยวบอกแม่กูอีก” ผมพูดขึ้นพร้อมกับไอ้แชมป์ที่ถอดเสื้อช็อปของมันกดแผลเพื่อห้ามเลือดให้ผมก่อนที่มันจะวิ่งตรงไปยังป๊าของผมและทุกคนก็วิ่งหน้าตาตื่นมาทางผมอีกครั้ง
“ไอ้ปั้นเตรียมหูชาได้เลย” ป๊าพูดขึ้นทันทีพร้อมกับพยุงผมไปที่รถ แน่นอนว่าที่ป๊าพูดผมรู้ดีและคนเดียวที่จะบ่นคือแม่ยอดนางยักษ์ตัวเล็กตัวน้อย
“ไปพลาดท่าไหน ถึงเลือดอาบขนาดนี้” ป๊าถามขึ้นอีกครั้ง สองมือกดเสื้อช็อปของไอ้แชมป์ลงที่แผลของผม
“แล้วแชมป์ไม่ช่วยปั้นหรือไง” ลุงแบงค์พ่อของไอ้แชมป์ที่มาด้วยกันถ
