2.
1179 คำ
นลินดาปลุกลูกให้ตื่นขึ้นมาเป่าเค้กก่อน
" พ่อมาแล้วเหรอครับ "
" ยังจ๊ะ พ่อมีงานด่วนมาไม่ได้แล้ว น้องธามไม่ต้องรอพ่อแล้วนะลูก เป่าเค้กกัน ดึกแล้วจะได้เข้านอน พรุ่งนี้สายๆแม่กับน้ามิวจะพาน้องธามไปเที่ยวทะเลครับ"
" เย้ ไปเที่ยวทะเล น้องธามอยากเล่นน้ำทะเลมานานแล้ว "
นลินดากับมุทิตาร้องเพลงแฮปปี้เบริดเดย์ให้ธามไท เมื่อธามไทเป่าเค้กเสร็จ ดูสภาพไม่ไหวแล้ว เด็กน้อยง่วงจัด เธอเลยต้องอุ้มลูกไปนอน ส่วนเค้กกับของกินที่ยังไม่มีใครแตะเลยมุทิตาก็จัดการเก็บเข้าตู้เย็น เอาไว้เป็นเสบียงไปเที่ยวทะเลพรุ่งนี้แทน
นลินดาห่มผ้าให้ลูกลูบหัวเบาๆจุ๊บเหม่งไป1ที สงสารลูกไม่น้อย เธอโทรหาพีรวิชหลายสายแต่เขาก็ไม่ยอมรับ ทั้งที่รับปากเอาไว้แล้วว่าจะมาหาลูก ตอนนี้เธอกับลูกคงไม่มีความหมายไม่สำคัญกับเขาแล้วใช่ไหมกับเธอไม่เท่าไหร่ แต่กับน้องธามลูกคงจะน้อยใจที่พ่อไม่อยู่ด้วยในวันเกิดของเขา ตั้งแต่เขาทำงานเป็นบอดี้การ์ด เธอกับลูกนับครั้งได้ที่เจอหน้าเขา น้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้ม เธอสะอื้นเบาๆกลัวว่าลูกจะตื่นมาเห็น
พีรวิชขบกรามแน่นแววตาเกรี้ยวโกรธ เมื่อเห็นเพื่อนชายของมาริษาโอบกอดเธอเอาไว้ เขาฟิวส์ขาดเดินเข้าไปกระชากตัวเธอออกมาแล้วกอดเธอเอาไว้เอง มืออีกข้างก็คว้าหยิบกระเป๋าของเธอมาสะพาย
" เฮ้ย! มึงเป็นใครวะมาเสือกอะไรด้วย ปล่อยมาริเดี๋ยวนี้นะ "
" กูเป็นบอดี้การ์ดของคุณมาริ กูจะพาเธอกลับบ้านตามคำสั่งเจ้าสัว "
" ถุ๊ย นึกว่าใคร ที่แท้ก็ขี้ข้านี่เอง ปล่อยมาริถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว "
มาริษาที่ซุกอกพีรวิช ก็งัวเงียขึ้นมามองหน้า มือนุ่มลูบไล้ที่แก้มสากของพีรวิช
" อือใครหน่ะพีร์เหรอ ฉันอยากกลับบ้านแล้ว"
" ครับ ผมจะพาคุณหนูกลับเดี๋ยวนี้ "
แต่วรุตไม่ยอม ยื้อแขนของมาริษาเอาไว้
" มาริจะรีบกลับทำไมแค่ตี1เองอยู่ต่ออีกหน่อยสิ ให้ไอ้ขี้ข้านั่นมันกลับไปก่อน เดี๋ยวโอไปส่งมาริเอง "
มาริษาตาปรือมองวรุตฉีกยิ้มหวาน
" เออนั่นสิตี1เอง จารีบกลับทำมาย "
" ไม่ได้ครับคุณหนู ดึกแล้วเจ้าสัวโทรมาถามผมหลายรอบแล้ว ถ้าเจ้าสัวรู้ว่าคุณหนูมาดื่มจนเมาแบบนี้ เจ้าสัวจะดุคุณหนูนะครับ"
" เจ้าสัวเขารักมาริจะตายเขาไม่ดุด่ามาริหรอก มาริไม่ต้องไปฟังมัน มามานั่งกับโอดีกว่า "
วรุตดึงมาริษาออกมาจากอ้อมอกพีรวิชฉุดให้เธอนั่งตักของเขา สายตาเย้ยหยันพีรวิชสุดๆ
" เดี๋ยวกูดูแลมาริเอง มึงกลับไปได้แล้ว "
พูดจบก็หยิบแก้วเหล้ามากระดกลงคอ แต่พีรวิชหรือจะยอม ยังไงเขาก็ต้องพามาริษากลับไปด้วยให้ได้ พีรวิชดึงมาริษาให้ลุกขึ้น วรุตโมโหที่ถูกแย่งผลักพีรวิชออก มาริษาเสียหลักล้มลงก้นจ้ำเบ้าเพื่อนของเธอรีบเข้ามาประคองให้ลุกขึ้น พีรวิชปล่อยหมัดซัดเข้าไปที่เบ้าหน้าของวรุต วรุตก็สวนกลับ กลายเป็นว่าตอนนี้ทั้ง2แลกหมัดกันอีรุงตุงนัง จนเพื่อนคนอื่นต้องเข้ามาแยก ก่อนที่การ์ดจะวิ่งเข้ามา พีรวิชเช็ดเลือดที่มุมปากจ้องหน้าวรุตด้วยสายตาเคียดแค้น แล้วเข้าไปอุ้มมาริษา ที่ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรออกไป
พีรวิชอุ้มมาริษาเข้ามาในรถ คาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ มือก็โดนอกนุ่มโดยไม่ตั้งใจ เขามองเธอในระยะใกล้ ลมหายใจก็ติดขัดขึ้นมา สวยเหลือเกิน ก้มดูหน้าอกอวบใหญ่คิดอยากจะสัมผัสสักครั้ง แล้วก็สะบัดหัวไล่ความคิดชั่วร้ายออกไป ปิดประตูรถอ้อมไปทางฝั่งคนขับแล้วขับออกไป
พีรวิชขับรถไปก็ปรายตามองมาริษาไปเป็นระยะ เขาขับรถช้าๆไม่อยากจะให้ถึงบ้านเร็ว ไม่รู้ทำไมอยากอยู่ใกล้เธอแบบนี้ คงเป็นเพราะกลิ่นน้ำหอมของเธอที่ทำให้เขาสดชื่นจนอยากจะดอมดมไปทั่งตัวเธอ หรือเป็นเพราะอกอวบใหญ่ที่โผล่พ้นขอบเสื้อคอกว้างมาก็ไม่รู้ ที่ทำให้เขาคอยชำเลืองมองอยู่บ่อยๆ
นลินดาเธอตัวเล็กอะไรๆก็เล็กตามไปด้วย หน้าอกหน้าใจไม่ต้องพูดถึง แบนราบยิ่งกว่าไม้กระดาน ขนาดมีลูกก็ยังแบนเหมือนเดิม จนไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน ลูกต้องกินนมผงแทน เขากับเธอแค่อยากรู้อยากลองกันตามประสาวัยรุ่น เราเป็นคนแรกของกันและกัน พอได้ลองก็อยากจะลองอีกบ่อยๆจนเธอเกิดตั้งท้องขึ้นมา เขากับเธอเลยไปจดทะเบียนสมรสกัน หลังจากนั้นเขาได้ช่วยชีวิตเจ้าสัวโดยบังเอิญจากการที่ถูกลอบยิงเขาพาเจ้าสัวหลบหนี และเอาตัวบังกระสุนแทนจนบาดเจ็บ พอเขาหายดีเจ้าสัวก็ให้เขามาทำงานด้วย ให้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว
เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องตัวเองเพลิน รู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่มือนุ่มนิ่มมาป้วนเปี้ยนกลางหว่างขา ก้มลงไปมองก็ใจสั่นรุนแรง มาริษาลูบไล้ไปที่เป้ากางเกงของเขาและกำลังจะรูดซิบลง พีรวิชรีบตะปบมือเธอเอาไว้ได้ทัน
" อืออย่าขัดใจ "
มาริษาร้องโวยวายปัดมือเขาออก พยายามจะรูดซิบกางเกงเขาให้ได้ เขาจับมือเธอไว้ข้าง อีกข้างก็จับพวงมาลัยรถไว้แน่น อารมณ์ของเขาเริ่มจะเตลิดแล้ว ไอ้นั่นของเขาก็แข็งขึ้นมาตั้งแต่ตอนที่เธอลูบๆคลำๆแล้ว มาริษาซบลงบนบ่าแกร่งจมูกซุกไซร้ ทั่วทั้งซอกคอไล่ต่ำมาที่ไหปลาร้า ปลดกระดุมเสื้อเขาออก เขายังไม่ทันจะได้ร้องห้าม ลิ้นของเธอก็ตวัดเลียไปทั่วหัวนมสีชมพูของเขา
"ซี๊ดดด คุณหนูหยุดเดี๋ยวนี้ อาาา ผมบอกให้หยุดก่อนที่ผมจะอดใจไม่ไหว "
มาริษาดูดดุนหัวนมเสียงดังจ้วบจ้าบ ไม่สนคำเตือนของพีรวิช ส่งสายตายั่วยวนไปให้ ยังจับมือของเขาไปวางบนเต้าอวบของเธออีก พีรวิชกัดฟันกรอดความอดทนของเขาหมดลงแล้ว มือที่วางบนอกอวบก็บีบขยำเต็มแรง ก่อนจะหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าม่านรูดข้างหน้า
- ผู้เขียน
