วันต่อมา โยธาพานลินดาไปสมัครเรียนที่มหาวิทยาลัยR เป็นมหาลัยระบบเปิด เรียนเก็บหน่วยกิตอยู่บ้าน ถึงเวลาสอบก็ไปสอบที่มหาลัย เป็นมหาลัยยอดนิยมของคนที่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย มหาลัยR อยู่เยื้องๆกับมหาลัยA สมัครเรียนเสร็จก็พาเธอไปคาเฟ่เขาสั่งชาเขียวนมสดกับเค้กส้มให้เธอ ส่วนตัวเขากินเอสเพรสโซ่ ออกจากร้านมองไปฝั่งตรงข้ามเห็นรถเข็นบนทางฟุตบาทขายข้าวโพดอบเนยเธอมองแว่บเดียว แต่ไม่รู้โยธาเห็นได้ยังไง เขาจูงมือเธอข้ามถนนไปฝั่งตรงข้าม ซื้อข้าวโพดอบเนยหอมฉุยแก้วใหญ่ให้เธอ เธอมองหน้าเขาเขาก็ยิ้มหวานให้แล้วยังเอามือมาปัดปอยผมที่ปรกหน้าเธอไปทัดหูให้อีก นี่เธอแค่มองเฉยๆยังไม่ได้บอกเขาเลยว่าจะกินนะ เขาก็จูงมือเธอมาซื้อแล้ว เธอก็ตักป้อนคำไปคำหนึ่งแล้วกินเองอีกคำหนึ่ง ก่อนที่เขาจะจูงมือเธอข้ามถนนไปขึ้นรถ
บดินทร์ยืนมองโยธา ตั้งแต่จูงมือนลินดาข้ามไปซื้อข้าวโพดอบเนยฝั่งนั้น แล้วจูงมือกันข้ามมาฝั่งนี้ จนกระทั่งทั้ง
