พันธนาการรักข้ามกาลเวลา EP.03 พี่ชายผู้คลั่งน้องสาว (1)
1183 คำ
หลังจากศศิกานต์เดินตามสาวใช้ขึ้นไปยังห้องพัก ทายาทหนุ่มเพียงคนเดียวของตระกูลหวังก็ถูกผู้ให้กำเนิดบ่นเสียหูชา แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ได้สนใจในอารมณ์เดือดของบุพการีทั้งสองเลยสักนิด ในใจกลับคิดไปถึงใบหน้าสวยหวานของน้องสาวคนใหม่
“ได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่าเจ้าแดนเนียล”
ปีเตอร์ หวัง เริ่มโวยวายอีกครั้ง เมื่อเห็นท่าทางเหม่อลอยของบุตรชาย เห็นทีคำพูดที่ท่านเอ่ยออกไปนั้นไม่ได้เข้าหูของเจ้าลูกบ้านี่เลย เพราะดูจากสีหน้าและอาการยิ้มแย้มจนเกินกว่าเหตุนั้น ทำให้ท่านเริ่มรู้สึกกังวลอย่างบอกไม่ถูก หวังว่าสิ่งที่ท่านคิดมันจะผิดนะ เพราะถ้าคิดถูก ชีวิตนี้ท่านคงนอนตายตาไม่หลับแน่ๆ
“ผมได้ยินแล้วครับพ่อ ว่าแต่น้องสาวผมคนนี้นิสัยดีหรือเปล่าครับ”
“นิสัยดีสิ แกก็ถามอะไรแปลกๆ เหม่ยเยวี่ยนิสัยดี แม้ท่าทางออกจะห้าวไปเสียหน่อย แต่ประวัติก็ไม่เคยด่างพร้อย ที่สำคัญเล่นกีฬาได้หลายประเภท ยูโด เทควันโด มวยไทย แถมยังยิงปืนเก่งอีก”
นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ท่านรู้สึกทึ่งในความสามารถของบุตรสาวคนนี้ ไม่นึกว่าศศิประภาจะรอบคอบถึงเพียงนี้ ส่งบุตรสาวคนเดียวไปเรียนศิลปะการต่อสู้แทบจะทุกแขนง
สาเหตุก็คงมาจากท่านนี่แหละ บุตรสาวมาเฟียจำเป็นจะต้องเก่ง สามารถดูแลและปกป้องตนเองจากศัตรูหรืออันตรายอื่นๆ ได้
“เหม่ยเยวี่ยเก่งขนาดนั้นเลยหรือครับพ่อ” แดนเนียลเงยหน้าถามผู้ให้กำเนิดอย่างตื่นเต้น น้องสาวต่างมารดาคนนี้ของเขาเก่งถึงขนาดนี้เชียวหรือ นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว
“ใช่ เก่งมากจนน่ากลัว เรื่องเรียนก็ไม่ต้องพูดถึง เหม่ยเยวี่ยเพิ่งจบปริญญาโทเมื่อหกเดือนก่อนด้วยเกรดสี่จุดศูนย์ศูนย์ แกคิดว่าน้องแกเก่งหรือเปล่าแดนเนียล”
ปีเตอร์ หวัง ถามบุตรชายเสียงทุ้มนุ่มนวล ท่านเองยังทึ่งในความสามารถและเก่งกาจของบุตรสาวคนนี้เลย ท่านมีลูกสามคนจากภรรยาสามคน นอกจากแดนเนียลก็มีศศิกานต์นี่แหละที่ทำให้ท่านภูมิใจ คิดว่าตนเองช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุด ที่ลูกๆ เก่งและมีความสามารถมากมายเช่นนี้ ถึงแม้บุตรสาวคนรองจะไม่เอาไหนก็เถอะ ส่งไปเรียนเมืองนอกก็ไม่จบ ปริญญาที่ได้มาก็ซื้อมาทั้งนั้น เพียงแต่ท่านไม่พูดออกไปเท่านั้น อาจเพราะสาเหตุนี้แหละ ท่านจึงยกธุรกิจทุกอย่างให้บุตรชายคนโตเป็นคนดูแลแทน
“เก่งมากเลยครับพ่อ เหม่ยเยวี่ยอายุยังน้อยอยู่เลยไม่ใช่หรือครับ เรียนจบปริญญาโทแล้ว แบบนี้ไม่เรียกเก่งแล้วครับพ่อ ต้องบอกว่าอัจฉริยะมากกว่า”
“แม่ก็ว่าอย่างนั้น”
มาดามหวังเห็นด้วยอย่างแรงกับความคิดของบุตรชาย ไม่นึกเลยว่าอดีตสาวใช้คนสนิทจะสอนลูกได้ดีขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นกิริยาหรือมารยาทก็เรียบร้อยอ่อนหวาน แต่เรื่องการต่อสู้ก็ไม่น้อยหน้าเช่นกัน แบบนี้แหละถึงจะเรียกว่าเหมาะที่จะเป็นบุตรสาวมาเฟียใหญ่ของฮ่องกง
“เหม่ยชิงกลับมาหรือยังครับ”
“แม่ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”
นางก็เป็นกังวลอยู่เหมือนกัน บุตรสาวคนรองยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อวาน โทรศัพท์ไปหาก็ปิดเครื่อง สอบถามบอดีการ์ดที่ตามไปดูแลก็ได้คำตอบมาสั้นๆ เพียงแค่ว่าหวังเหม่ยชิงไปเที่ยวกับเพื่อน อีกหลายวันถึงจะกลับมาจากญี่ปุ่น พอสอบถามว่าไปเที่ยวส่วนไหนของญี่ปุ่น บอดีการ์ดก็ตอบไม่ได้ เพราะบุตรสาวคนรองไปโดยไม่บอกกล่าว
“แม่รองรู้หรือเปล่าครับว่าเหม่ยชิงไม่กลับบ้าน”
“แม่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แม่ว่าลูกอย่าไปสนใจเหม่ยชิงดีกว่า ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ เย็นๆ ค่อยลงมาก็แล้วกัน”
“ก็ดีเหมือนกันครับแม่ใหญ่ ผมก็รู้สึกเหนื่อยๆ เหมือนกัน”
ตัวเขาเองก็ไม่อยากพูดถึงน้องสาวต่างมารดาอีกคนหรอก แต่ที่ถามเพราะไม่อยากถูกหาว่าลำเอียง มีน้องสาวคนใหม่แล้วลืมน้องสาวคนเก่า สำหรับเขาแล้วไม่ว่าจะน้องสาวคนไหนก็สำคัญทั้งนั้น
แม้ถูกเกลียดก็เถอะ เขาได้แต่ภาวนาอยู่ในใจว่าขอให้น้องสาวคนเล็กน่ารัก อ่อนโยนเหมือนที่บิดามารดาเคยเล่าให้ฟัง ขออย่าให้มีนิสัยเอาแต่ใจและขี้อิจฉาเหมือนหวังเหม่ยชิง น้องสาวคนรองเลย
“ไปเถอะ” มาดามหวังบอกบุตรชายเสียงอบอุ่น
“ครับแม่ใหญ่” แดนเนียลรับคำเสียงยาน จนถูกสายตาที่เคยอบอุ่นส่งมาตำหนิ
ปีเตอร์ หวัง นั่งมองจนบุตรชายเดินหายออกไปจากห้องโถงขึ้นบันไดตรงไปยังชั้นสองของคฤหาสน์ แล้วก็หันมามองภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากพลางทอดถอนหายใจยาวเหยียด
“เจ้าแดนเนียลกับเหม่ยชิงยังไม่คืนดีกันอีกหรือเยวี่ยเอ๋อ”
“ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละคุณพี่ ฉันว่าคงจะยาก เหม่ยชิงคงโกรธที่แดนเนียลได้ดูแลธุรกิจทั้งหมด”
“แต่ผมก็เปิดบริษัทกับห้างสรรพสินค้าให้เหม่ยชิงบริหารแล้วนะเยวี่ยเอ๋อ คุณก็รู้ว่าธุรกิจที่ผมยกให้แดนเนียลบริหารต่อ เหม่ยชิงทำไม่ได้หรอก เหม่ยชิงไม่เก่งอะไรเลยสักอย่าง ศิลปะป้องกันตัวก็ไม่มี หากมีศัตรูเข้ามาทำร้าย เหม่ยชิงจะป้องกันตัวยังไง แค่มีบอดีการ์ดติดตามมันไม่พอหรอก”
“ถ้าเหม่ยชิงเข้าใจเหตุผลก็ดีสิคะ แต่ฉันกลัวเหม่ยชิงจะไม่เข้าใจเหตุผลที่คุณพี่ทำ”
“ผมว่าเราอย่าไปคิดมากสำหรับเรื่องนี้เลย เพราะไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ให้เหม่ยชิงเข้ามาทำงานกับแดนเนียลเด็ดขาด อย่าว่าแต่เหม่ยชิงเลย แม้แต่เหม่ยเยวี่ย ผมก็ไม่ให้เข้ายุ่งเกี่ยวกับธุรกิจที่แดนเนียลบริหารดูแลอยู่”
“ฉันว่าคุณพี่คิดถูกแล้วที่ทำแบบนี้ เรายังมีธุรกิจโรงแรมอีกหลายแห่ง ให้เหม่ยชิงกับเหม่ยเยวี่ยเข้าไปบริหาร แล้วให้แดนเนียลดูแลเดอะ พาราไดซ์กาสิโน เรือสำราญแล้วก็คลับ”
“ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
ธุรกิจที่เขาบริหารมาตลอดชีวิตมันไม่ได้ขาวสะอาดนัก ถึงแม้ตอนนี้บุตรชายจะพยายามเคลียร์ธุรกิจที่ผิดกฎหมายให้กลายมาเป็นถูกกฎหมายแล้วก็ตาม แต่กาสิโนและคลับต่างๆ ก็มีทั้งถูกและผิดกฎหมาย นี่คือสาเหตุสำคัญที่เขาไม่ต้องการให้บุตรสาวทั้งสองเข้าไปพัวพันในธุรกิจด้านมืดของตระกูลหวัง
////////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
