“เขาเป็นองครักษ์ของข้าเอง เขาคอยติดตามข้าเป็นเงา”
จ้าวจิ่นหลงตอบคำด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยพลางกระชับฝ่ามือน้อยๆ ของเฉินเจียวเหมยให้เดินไปตามทางเพื่อที่จะเข้าไปยังหมู่บ้านข้างหน้าซึ่งน่าจะเป็นหมู่บ้านที่ชายชราผู้นี้อาศัยอยู่ โดยที่เขาและนางเพียงทิ้งระยะห่างจากองครักษ์กับชายชราออกมา
“องครักษ์ ตามเป็นเงา” เฉินเจียวเหมยทวนคำอยู่อึดใจและเพียงครู่จึงพลันหน้าแดงขึ้นมา ก่อนกระซิบคำรามใส่จ้าวจิ่นหลง “เป็นเงาของท่าน แล้วเมื่อคืน ในถ้ำ ท่าน ท่านกับ กับข้า”
หญิงสาวถึงกับพูดจาติดขัดกระอักกระอ่วนเขินอายเมื่อนึกถึงกิจกรรมหฤโหดหรรษากับจ้าวจิ่นหลงเพราะฤทธิ์ของตังกุย
“พวกเขาเฝ้าอยู่ห่างออกไปหลายจั้งไม่ได้ยินเสียงครวญครางของพวกเราหรอก” จ้าวจิ่นหลงกระซิบตอบกลับตามจริงว่าไม่มีใครบังอาจเข้าใกล้ตัวเขาเมื่อยามเวลาส่วนตัวไม่ว่าที่ใด
แต่ทว่า...ด้วยประโยคเหลือร้ายพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่มีให้ชายาของตนทำเอ
