ในขณะจ้าวจิ่นหลงได้ฟังพลันคิ้วกระตุกหนึ่งที หากเป็นเฉินเจียวเหมยก็คงเสี่ยงตายเพื่อสมุนไพรไม่ต่างกัน
“ท่านคงเป็นท่านหมอ” เสียงแหบแห้งเนื่องจากผ่านการไอของหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างยินดีปรีดา “ดียิ่ง ช่างดียิ่ง ท่านจะมาเป็นหมอประจำหมู่บ้านให้เราใช่หรือไม่”
และแล้วประโยคนั้นก็ทำใครบางคนถึงกับคิ้วกระตุกขึ้นมาอีกสองที อย่านะอาเหมย อย่าเชียว จ้าวจิ่นหลงคิดในใจอย่างเห็นแก่ตัวมากมาย
“ท่านป้าเอ่ยอย่างนี้ คงมีคนป่วยในหมู่บ้านอีกมาก ใช่หรือไม่” เฉินเจียวเหมยเอ่ยคำด้วยรอยยิ้มรู้ทันหญิงชราตรงหน้า
และคำตอบที่ได้รับก็คือรอยยิ้มพร้อมพยักหน้าของสองสามีภรรยาวัยชราส่งให้
“เช่นนั้นข้าจะขอตรวจดูอาการป่วยของคนในหมู่บ้านให้...ดีหรือไม่” เฉินเจียวเหมยเอ่ยขึ้นตามวิสัยที่เคยกระทำมา นางมักเป็นเช่นนี้ นางเคยทำมาแล้วหลายที มิใช่เรื่องแปลกอันใด
ชายชราและหญิงชราได้ยินคำจึงยิ้มกว้างขวางมากกว่าเดิมในขณะที่เฉินเ
