หลงทางรัก

แม้จะตัังใจทำงาน แต่ก็ยังขัดหูขัดตาเจ้านาย

คืนที่สองผ่านไปปกติทุกอย่าง รุ่งเช้าเพียงขวัญตื่นตีห้า เป็นเวลาปกติของเธอ สมัยอยู่บ้านต้องออกไปซื้อวัตถุดิบให้แม่มาทำอาหารขาย เช้านี้ลุงคิดย้ายตู้เย็นมาไว้ที่ห้องครัว อาหารสดที่เหลือมาจากครัว ป้าจันแบ่งมาไว้ให้เธอ บอกว่าสองอาทิตย์ออกไปตลาดเพื่อซื้อวัตถุดิบ เนื้อหมู เนิ้อวัว ทุกอย่างที่เป็นของสด หญิงสาวจัดการหั่นและแพคใส่ถุงแยกไว้ เวลาที่จะทำก็ค่อยเอาออกมาทำ สะดวกและง่าย จัดเก็บได้เรียบร้อยด้วย ป้าจันบอกเมนูคร่าวๆที่เจ้านายกินประจำ เธอขึ้นกระดานไว้แล้ว

หญิงสาวเห็นเส้นก๋วยเตี๋ยว รู้ว่าเขาน่าจะชอบ เพราะเห็นเขากินบ่อยๆเมื่อช่วงที่เขาไปกินที่ร้านของเธอ โชคดีลุงคิดปลูกพวกพืชผักสวนครัวไว้ เวลาจะทำอาหารก็ลงไปเก็บมาเธอชอบจะได้ไม่ต้องซื้อปลอดสารพิษด้วย ป้าจันช่วยเธอทำโน้นทำนี่ตลอดเวลา

ลุงคิดมาตามป้าจันบอกว่าเจ้านายเรียก

เพียงขวัญกลัวป้าจันจะถูกตำหนิ เพราะมาช่วยเธอ ไม่สบายใจ คิดว่าตัวเองจะมาเจอเรื่องแบบนี้ได้ยังไงกัน เขาไม่ใช่เจ้านายธรรมดาๆ เป็นเจ้านายที่เป็นเจ้าหนี้ของเธอ ทางที่ดีเขาว่ายังไงก็ว่าตามนั้น เพื่อเลี่ยงการปะทะ พยายามที่จะไม่มีปัญหากับเขา

มื้อเช้าเพียงขวัญ ทำแกงจืด ผัดกระเพราหมู ตามที่ป้าจันบอกไว้ ตั้งสำรับรอเจ้านายลงมากินข้าว เขาตรงเวลา สองโมงเช้าร่างสูงใหญ่เดินตรงมาที่บ้านพักที่เธออยู่ หญิงสาวเตรียมสำรับกับข้าวไว้แล้ว พร้อมน้ำดื่มวางไว้บนโต๊ะ

มาถึงเขาก็นั่งกินไม่พูดไม่จา เพียงขวัญอยู่แถวนั้นไม่ห่าง เผื่อเขาเรียก กินข้าวอิ่มดื่มน้ำแล้วเขาก็เดินออกไปเลย ไม่พูดไม่คุย หญิงสาวเก็บสำรับ เขากินข้าวหมดจาน กับข้าวเหลือนิดหน่อย เก็บล้างทุกอย่างเสร็จแล้ว ลุงคิดเดินมาบอกว่า ให้เธอไปทำความสะอาดที่บ้านหลังใหญ่ และบอกว่ามื้อกลางวันเจ้านายอยากกินผัดเปรี้ยวหวาน กับแกงเผ็ดไก่บ้าน

เพียงขวัญคิดในใจ "อืม....ดีเนอะ เมื่อตอนมากินข้าวก็ไม่บอกว่าอยากกินอะไร คงกลัวดอกพิกุลจะร่วง เขาคงไม่อยากพูดอยากคุยกับเธอ ถึงได้ฝากคนอื่นมาบอก" หญิงสาวเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำผัดเปรี้ยวหวาน และแกงเผ็ดไว้ จากนั้นรีบไปที่บ้านหลังใหญ่ เธอต้องการสำรวจก่อนว่าจะต้องทำอะไรบ้าง แล้วค่อยกลับมาทำกับข้าวมื้อกลางวันไว้ให้เขากิน

เพียงขวัญสังเกตุเห็นแล้ววันแรกที่มา ห้องรับแขกฝุ่นเยอะมาก ผ้าม่านเต็มไปด้วยฝุ่น คงต้องทำความสะอาดห้องนี้ก่อน ถัดไปน่าจะเป็นห้องทำงานของเจ้านาย ห้องครัว ห้องน้ำ ชั้นล่างมีห้องพักแขกสามห้อง ทุกห้องมีห้องน้ำในตัว เธอชอบทำงานบ้านอยู่แล้ว ดีจะได้ไม่เครียด เจ้านายคงไม่มาวุ่นวายกับเธอหรอก

ก่อนเที่ยงสามสิบนาทีเพียงขวัญกลับมาทำกับข้าวกลางวันที่บ้านหลังเล็ก เธอชอบครัวที่นี่ ลมพัดผ่านเย็นดี เวลาทำอาหารกลิ่นอาหารไม่ลอยเข้าตัวบ้าน ห้องครัวโล่งเปิดแค่พัดลมตัวเดียวอากาศก็เย็นสบาย แต่ถ้าคนขี้ร้อนใจร้อนก็คงอยู่ยาก

อีกห้านาทีเที่ยง เมฆาเดินมากินข้าวเธอจัดสำรับไว้แล้ว ป้าจันบอกว่าเขาชอบดื่มน้ำธรรมดาไม่ชอบน้ำเย็น ก็ดีไม่ต้องแช่น้ำเย็น เหมือนเดิมเขากินข้าวหมดจาน แล้วเดินกลับไปที่บ้านหลังใหญ่ ผัดเปรี้ยวหวานหมด แกงที่ตักใส่ถ้วยก็หมดพอดี เธอไม่ได้ถามเขาว่ามื้อเย็นอยากกินอะไร เพราะคิดว่าเดี๋ยวไม่ลุงคิดหรือป้าจันก็คงจะเดินมาบอก ขอให้เป็นแบบนี้ตลอดไปเถอะ สั่งงานผ่านคนอื่น

เพียงขวัญเตรียมกาละมัง ผ้าขี้ริ้ว อุปกรณ์ทำความสะอาด ที่บ้านหลังใหญ่มีลานซักล้าง มีเครื่องซักผ้า และเครื่องอบผ้า เริ่มลงมือทำความสะอาดห้องรับแขก ห้องกว้างมากแต่เพราะความชำนาญ ทำให้ใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย รอแค่ผ้าม่านและมุ้งลวดแห้ง เช็ดพัดลมเพดานตัวใหญ่ ห้องนี้ก็สะอาดผิดหูผิดตา

เพียงขวัญกำลังเพลินกลับการเงยหน้าเช็ดพัดลมเพดานตัวใหญ่ ไม่คิดว่าใครจะเข้ามาภายในห้องนี้ เพราะเจ้านายเธอทำงานอยู่ห้องทำงานข้างบน ลุงคิดเข้าสวนทุเรียน ส่วนป้าจันน่าจะไปด้วยกัน

“ว้าย.....เพียงขวัญตกใจที่อยู่ๆบันไดที่เธอยืนอยู่ชั้นสูงสุดโยกไปโยกมา และนั่นทำให้การทรงตัวของเธอไม่ดี ร่างของเธอหล่นลงจากบันได เป็นอะไรที่เร็วมาก เธอไม่สามารถพยุงหรือขืนตัวเองไม่ให้หล่นจากบันไดได้เลย

“ใครให้เธอทำแบบนี้ รู้ไหมว่ามันอันตราย นี่ถ้าฉันรับไม่ทันมิเจ็บตัวเหรอ”เสียงดังกังวานของเมฆา เสียงเขาดังมาก เหมือนตะคอกมากกว่า เพียงขวัญตกใจร่างของเธออยู่ในอ้อมแขนของเขา ที่สำคัญเสื้อยืดที่เธอใส่มันเปิดไปถึงไหนต่อไหน เธอเลือกใส่เสื้อยืดสีดำเพราะต้องทำความสะอาด แต่บังเอิญเสื้อตัวนี้ค่อนข้างใหญ่ เสื้อเปิดขึ้นมาเผยให้เห็นเนื้อเนียนช่วงใต้เสื้อชั้นในลงมา หญิงสาวพยายามดึงเสื้อลงมาปิดพุงขาวๆของตัวเองไว้ และเขาไม่ยอมปล่อยเธอลง

“ปล่อยค่ะ ปล่อยฉันก่อน “

“ทำไม ไม่ชอบเหรอ ฉันไม่ได้อุ้มใครได้ง่ายๆนะจะบอกให้”หน้าตาเขายียวนเหลือเกิน

“ไม่ค่ะไม่ชอบ ปล่อยฉันลงเถอะคะ ฉันจะทำความสะอาดต่อ”เพียงขวัญดิ้นจนเขาต้องปล่อยเธอลง หญิงสาวรีบเก็บบันได ผ้าขี้ริ้ว ใบพัดยังไม่เรียบร้อยนัก ไว้วันหลังค่อยทำ เธอรีบออกจากตรงนั้นทันที เก็บผ้าม่านที่ซักเข้ามาใส่ราวแขวน เจ้านายเธอเขายังวนเวียนอยู่ในห้องนั้น

“เย็นนี้มีกับข้าวอะไรบ้าง “

“คุณอยากกินอะไรคะ”

“อะไรก็ได้ แล้วแต่เธอจะทำ ฉันกินได้หมด “

“ได้ค่ะ ขอฉันดูวัตถุดิบก่อนว่าพอจะทำเมนูอะไรได้บ้าง “

“ห้องนี้เสร็จแล้ว ทำห้องไหนต่อ”

“ห้องครัวค่ะ”

“ขอกาแฟดำฉันแก้วนึง เอาไปให้ที่ห้องทำงานด้วยนะ”

“ค่ะ รอสักครู่นะคะ “เพียงขวัญเดินเข้าไปที่ห้องครัว ทุกที่ภายในบ้านคงต้องใช้เวลา เพราะดูเหมือนว่าไม่เคยมีใครทำความสะอาดเลย แปลกใจที่เขาเดินตามเธอเข้าไปในครัว ทั้งๆที่เขาบอกให้เธอชงกาแฟไปให้ที่ห้องทำงาน กลับมานั่งนิ่งๆที่โต๊ะกินข้าว ข้างหน้าต่าง

“ขอบใจ ฉันจะทำงานตรงนี้ ไปเอาโน๊ตบุ๊คในห้องทำงานมาให้ฉันหน่อย”

"แต่มันมีแต่ฝุ่นและรกมากนะคะ แล้วเดี๋ยวฉันต้องทำความสะอาดด้วย จะเป็นการรบกวนคุณ"

"ฉันบอกว่าให้ไปเอาโน๊ตบุ๊คมาให้หน่อย"

เพียงขวัญหยุดพูด ออกไปยกโน้ตบุ๊คมาให้เขา จากนั้นเขาก็นั่งทำงานเงียบๆ หญิงสาวเริ่มทำความสะอาดห้องครัว เป็นอะไรที่ต้องทำเยอะหน่อยเพราะเป็นห้องทำอาหาร ตู้เย็นที่ไม่เคยล้างเลย ลงมือทำงานเงียบๆรู้ว่าเขาคอยจับตาดูการทำงานของเธอตลอดเวลา อึดอัดแต่ทำอะไรไม่ได้

มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของเพียงขวัญ พี่อาวุธ เพียงขวัญรับสาย แน่นอนอยู่ในสายตาของเจ้านาย

“สวัสดีค่ะพี่อาวุธ มีอะไรหรือเปล่าคะ พอดีขวัญทำงานอยู่ “

“ทราบแล้วค่ะ เข้าใจแล้ว ต้องวางแล้วนะคะ”เพียงขวัญปิดเสียงโทรศัพท์แล้วหันไปทำงานต่อ ตู้เย็นหลังใหญ่ต้องใช้เวลา มีข้าวของวัตถุดิบหลายอย่างมากต้องขนทิ้งทั้งหมด

“ใครโทรมา”

“คะ”

“ฉันถามว่าใครโทรมาเมื่อกี้”เขาไม่พูดเปล่า เดินมาหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาดู

“รหัสอะไร”

“คะ “

“ฉันถามว่ารหัสโทรศัพท์อะไร “

“ทำไมคะ มันเป็นเรื่องส่วนตัวนะคะ”

“จะบอกไหม”

“เสียงเขาดัง จนหญิงสาวต้องบอกรหัสกับเขาไป ถ้าไม่คิดว่าจะมีโทรศัพท์เอาไว้ติดต่อกับที่บ้าน เธอคิดว่าไม่ต้องใช้โทรศัพท์ก็ได้”

“ต่อไปห้ามเธอใช้โทรศัพท์เวลาทำงาน ฉันจะเป็นคนเก็บไว้เอง อนุญาตให้ใช้เฉพาะเรื่องสำคัญเท่านั้น”

“แต่ฉันก็ไม่ได้ใช้เรื่อยเปื่อยนะคะ พี่อาวุธก็ไม่ได้โทรมาบ่อย บางทีฉันต้องดูว่าทางบ้านมีปัญหา หรือมีเรื่องด่วน”

“เรื่องนั้นฉันดูเอง มีเรื่องด่วนแล้วจะบอก หมดเวลางานฉันก็คืนเธอ หรือจะให้ฉันเก็บไว้ตลอดเวลา ดีไหม”

“ก็ได้ค่ะ เพียงขวัญเตรียมใจไว้แล้ว ก็ดีช่างเขาเถอะ อยากทำอะไรก็ทำ”

“เย็นนี้ทำกับข้าวที่ห้องครัวที่นี่นะ ฉันขี้เกียจเดินไปกินไกล”

เพียงขวัญนิ่งไป ก้มหน้าก้มตาทำงานความสะอาดต่อ "ห่างกันแค่นี้บอกว่าไกล เดินไปตั้งหลายรอบแล้ว" หญิงสาวถอนหายใจเบาๆหันหลังให้เจ้านายแล้วทำงานต่อ กวนประสาท งั้นเธอต้องไปขนทุกอย่างมาที่นี่งั้นซิ

สุดแสนจะเบื่อแต่ก็ต้องทำต่อ สี่โมงเย็น เพียงขวัญไปย้ายวัตถุดิบเพื่อเตรียมทำอาหารเย็น พรุ่งนี้คงต้องทำความสะอาดที่ห้องครัวต่อ นี่ถ้าเขาไม่มานั่งขวางคลองอยู่แบบนี้ เธอคงทำทุกอย่างเสร็จไปตั้งนานแล้ว

นึกขำในชะตาชีวิตของตัวเอง จากที่เหมือนว่าจะได้ทำงานตามที่เรียนมา กลับกลายมาเป็นว่าต้องมาทำงานบ้าน เป็นแม่บ้านให้กับเจ้าหนี้ เล่าให้ใครฟังคงไม่มีใครเชื่อ ว่าเธอต้องมาทำงานใช้หนี้ แถมโดนห้ามใช้โทรศัพท์เวลาทำงาน ห้ามไปตลาด ห้ามและห้าม

เพียงขวัญทำข้าวต้มเครื่อง แบ่งน้ำต้มกระดูกไว้ซดคล่องคอ ที่บ้านเธอชอบเมนูนี้ ดึกๆทำกินกันประจำ ไม่หนักท้องมาก

เจ้านายเธอไม่ลุกหนีไปไหนเลย เขานั่งที่เดิม สลับออกไปเข้าห้องน้ำบ้าง เดินไปมาระหว่างห้องทำงานและห้องอาหาร รวมๆเขาอยู่ในครัวตลอดเวลา

“คุณจะให้ตั้งสำรับเลยไหมคะ จะหกโมงแล้ว “

“เอาซิฉันหิวแล้ว แล้วก็เอาโทรศัพท์ของเธอคืนไป อย่างลืมว่าพรุ่งนี้ต้องเอามาไว้ที่ฉันเหมือนเดิม” เขาพูดหน้าตาเฉย

“ว่ายังไง มีปัญหาอะไรไหมเรื่องโทรศัพท์ เติมพริกไทให้ฉันหน่อย ไม่ต้องเยอะนะ”

“ไม่มีปัญหาค่ะ “

“แล้วไม่ต้องรอสายแฟนเหรอ หรือเขาโทรมากลางคืน”

“ฉันยังไม่มีแฟนค่ะ”

“แล้วอาวุธคือใคร เขาจีบเธอนี่นา “

“คุณเสียมารยาทนะคะ”

“ก็เธอบอกว่าไม่มีแฟน”

“ถ้าคุณจะหมายถึงพี่อาวุธ เป็นแค่คนรู้จักค่ะ ไม่ใช่แฟน”

“ก็ดี ตักข้าวมากินเป็นเพื่อนฉันหน่อย”

เพียงขวัญตักข้าวต้ม และน้ำซุปไปนั่งกินโต๊ะเดียวกับเขา เงียบๆ

“ตกลงเธอมีแฟนหรือยัง”

“ยังค่ะ”

“เพราะอะไร เธอก็หน้าตาสวยดีไม่น่าจะไม่แฟนนะ”

“ครอบครัวยังไม่สบายค่ะ ไว้หมดหนี้หมดสินแล้วค่อยคิด”

“พรุ่งนี้ฉันอยากกินข้าวต้มอีก”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันทำข้าวต้มขาวให้จะได้ไม่เบื่อ”

“ก็แล้วแต่เธอ ขอข้าวต้มอีกถ้วย ค่ำๆฉันขอกับแกล้มด้วยนะ ฉันจะดื่ม”

“ค่ะ อ๋อ...คืนนี้จะดื่มนี่เอง พรุ่งนี้เลยอยากกินข้าวต้ม”

มื้อเย็นเสร็จสิ้นแล้ว เพียงขวัญทอดแหนมกระดูกหมูที่ป้าจันซื้อไว้ และถอดถั่วลิสงให้เมฆา เป็นกับแกล้ม เขาหายไปสักพักกลับเข้ามาพร้อมเครื่องดื่ม และเขาก็ตั้งใจดื่มจริงๆสลับกับดูรายการแข่งฟุตบอล

"คุณคะ จะให้ฉันอยู่ต่อไหมคะ "

“อยู่ก่อน”

"ค่ะ"เพียงขวัญ ทำความสะอาดห้องครัวไปเรื่อยๆ ถ้าเขานั่งต่ออีกสักสองชั่วโมง เธอก็คงทำความสะอาดภายในครัวเสร็จพอดี

และก็จริงอย่างที่หญิงสาวคิดไว้ เธอทำความสะอาดภายในครัวทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เจ้านายเธอดื่มคนเดียวเกือบครึ่งขวด

"ฝากเก็บด้วยนะ ฉันจะไปนอนแล้ว"

"ค่ะ" หญิงสาวเก็บล้าง หมดเวลาแล้วสำหรับวันนี้ หญิงสาวเดินกลับบ้านพักของตัวเองท่ามกลางความมืด ใช้แสงไฟจากโทรศัพท์ส่องนำทาง แปลกใจว่าบ้านหลังใหญ่ไม่เปิดไฟรอบบ้าน ทางเดินไปที่บ้านพักของเธอไม่มีไฟ ถึงจะไม่ไกลกันมากนัก แต่ก็ควรมี อย่างน้อยก็จะได้มองเห็น บางทีอาจมีสัตว์มีพิษอยู่บริเวณนี้ก็ได้ แต่ก็ช่างเถอะบ้านเขาไม่ใช่บ้านเธอเขาจะเปิดหรือจะปิดก็เรื่องของเขา