หลงทางรัก

ข่าวจากทางบ้าน

สองอาทิตย์แล้วที่เพียงขวัญมาอยู่ที่ไร่แห่งนี้ ทุกวันมีงานทำตลอด งานทำความสะอาดและทำอาหารเป็นงานหลัก หญิงสาวปรับตัวได้ดี พอใจกับความเป็นอยู่ทุกอย่าง ถึงแม้ว่าเจ้านายหรือเจ้าหนี้ของเธอจะดูแปลกๆแต่เพราะความไม่เรื่องมากของเธอ ไม่อยากมีปัญหาทำให้เธออยู่ได้ ถ้าหากว่าเขาอารมณ์เสีย เธอเลี่ยงที่จะอยู่ใกล้เขา

เจ้านายอยู่บ้านทุกวัน เขาทำงานที่บ้าน เธอไม่รู้หรอกว่าเขาทำอะไรบ้าง ป้าจันแอบเล่าให้ฟังว่า เขาไม่เคยอยู่ติดบ้านแบบนี้มานานมากแล้ว ส่วนมากจะพักอยู่ที่บ้านสวนอีกหลังอยู่ในสวนทุเรียน วันๆอยู่แต่กับพวกคนงานเถื่อนๆป้าจันย้ำว่าเถื่อนหลายคร้ัง

เพียงขวัญไม่อยู่ว่าง เธอทำความสะอาดซ้ำ ทุกห้อง แต่ละห้องขนาดกว้างมีรายละเอียดเยอะคนที่รักความสะอาดแบบเธอ มีอะไรให้ทำตลอดเวลา ทำเต็มที่ การทำงานทำให้เธอไม่ต้องเจอกับเจ้านาย เธอไม่อยากเจอหน้าเขานักหรอก

หญิงสาวทำอาหารให้เขากินทุกมื้อ ตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านนี้ เมนูยังไม่เคยซ้ำมันเป็นพรสวรรค์ของเธอ ที่ข้างฝาผนังมีไวท์บอร์ดแขวนอยู่ค่อนข้างใหญ่ เพียงขวัญเขียนเมนูอาหารในแต่ละวันไว้ ทำเหมือนที่ร้าน เผื่อเขาอยากกินอะไรก็ให้บอก

กลางวันเพียงขวัญวางโทรศัพท์ไว้ ไม่แตะเลย ห้าโมงเย็นค่อยหยิบ เธอไม่มีปัญหา ปกติก็ไม่ค่อยเล่นโซเชียลอยู่แล้ว ดีซะอีกไม่ต้องเปลืองเนต

ไม่เข้าใจว่าเขาสร้างบ้านหลังใหญ่ไว้ทำไม ทั้งที่ก็อยู่คนเดียว ข้างบนมีสองห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น หนึ่งห้องทำงาน แถมมีครัวฝรั่ง และแบ่งเป็นโซนซักล้าง เหมือนมีบ้านอีกหลังอยู่บนชั้นสอง

ป้าจันเคยเล่าให้ฟังว่าหลายปีแล้วที่ป้าไม่ได้ขึ้นไปทำความสะอาดข้างบนเลย เพราะขึ้นไม่ไหว สองผัวเมียชมเธอว่าเป็นคนที่สะอาดและมีระเบียบมาก บ้านสะอาดสะอ้านเป็นระเบียบขึ้นเยอะเลย

วันนี้เป็นวันที่เธอจะขึ้นไปทำความสะอาดห้องข้างบนซ้ำ เพียงขวัญดีใจ ถ้าเขาอยู่ข้างล่าง เธอจะได้ทำงานข้างบนสะดวกๆไม่อยากอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา ถึงจะทำอาหารให้เขากินทุกวันเธอก็ยังไม่ชิน ทั้งบ้านมีเธอกับเขาอยู่กันแค่สองคน

ทำอาหารเช้าเสร็จ หญิงสาวกินข้าวก่อนและเตรียมไว้ให้เจ้านาย รีบขึ้นไปข้างบนไม่ลืมวางโทรศัพท์ของตัวเองไว้บนโต๊ะตามที่เขาตั้งกฎไว้

ชั้นสองของบ้าน มีห้องนอนสองห้อง อยู่คนละฝั่ง ตรงกลางเป็นห้องโถง หรือจะเรียกว่าห้องนั่งเล่นก็ได้ ถัดไปเป็นครัวฝรั่ง ห้องน้ำ ห้องซักล้าง ห้องครัวข้างบนไม่ใช่แค่ชงกาแฟ ทำอาหารง่ายๆได้ อุปกรณ์ของใช้ครบ แต่ไม่มีคนดูแล ป้าจันบอกว่านานมากแล้วที่แกไม่ได้ขึ้นมาทำความสะอาดข้างบน ขึ้นมาไม่ไหวเหนื่อยเพราะน้ำหนักตัวเยอะ ครั้งแรกที่เธอขึ้นมาทำความสะอาดยังไม่พอใจนัก จนต้องขึ้นมาทำซ้ำอีกครั้ง

เมื่อคืนคุยเธอกับน้องชาย พ่อเธออาการดีขึ้นมากอาจเป็นเพราะว่าได้พักผ่อน แม่เองก็เหมือนกัน พอสบายดีแม่ก็สบายใจ น้องชายเธอไปทำงานที่ร้านกาแฟหน้าปากซอย เธอกำชับให้เขาอ่านหนังสือเพื่อที่จะได้สอบเข้ามหาวิทยาลัย คนินทร์รับปากว่ายังไงเขาต้องสอบได้แน่นอน จะไม่ทำให้ครอบครัวผิดหวัง หญิงสาวสบายใจ ตั้งใจทำงาน ไม่ว่าเขาจะให้เธอทำอะไรก็คงต้องตั้งใจทำให้ดี เพียงขวัญนับวันนับเดือนอยากให้ครบสิบแปดเดือนเร็วๆทั้งๆที่เพิ่งมาอยู่ได้ไม่กี่วัน

สิบโมงเช้าเพียงขวัญกำลังทำความสะอาดอยู่ที่ห้องโถง เมฆาเพิ่งตื่น เธอไม่ได้สนใจ เข้าใจว่าเขาลงไปกินข้าวที่เธอเตรียมไว้ให้ข้างล่าง แล้วเลยก้มหน้าก้มตาทำความสะอาดต่อ แต่อยู่ๆเขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามอง รู้สึกว่าเขารูปร่างสูงใหญ่มาก เริ่มมีความรู้สึกว่ากลัวกับการที่ต้องอยู่กับเขาสองคน เมฆาไม่ได้ใส่เสื้อ เขาใส่แค่กางเกงนอนขาสั้นตัวเดียว หน้าตาเขาไม่ค่อยสบาย ที่บ่ามีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กพาดไว้

“วันนี้เอาผ้าในตะกร้าไปซักให้หน่อยนะ ฉันไม่มีเสื้อผ้าใส่แล้ว”

“ค่ะ”

“ค่ะแล้วไง ก็ลุกซิ บอกแล้วไงว่าไม่มีเสื้อผ้าใส่แล้ว”

เพียงขวัญเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่ที่เธอมาอยู่ ไม่เคยซักผ้าให้เขาเลย เพราะไม่กล้าเข้าไปในห้องเขา และป้าจันก็ไม่ได้บอกว่าให้เธอซักผ้า เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี เมื่อคืนเขาดื่มเยอะ คงปวดหัว แล้วจะมาใส่อารมณ์กับเธอทำไม

“เดี๋ยวฉันไปดูให้ค่ะ หญิงสาวเดินผ่านหน้าเขาออกไป ตรงไปที่ห้องของเขาเปิดประตูเข้าไป ถึงกับต้องเบือนหน้าหนี กลิ่นเหล้ากลิ่นเบียร์คละคลุ้งเต็มห้อง เสื้อผ้ากองเต็มตะกร้า อยู่ปลายเตียง พาดอยู่บนโซฟา ทุกอย่างในห้องรกที่สุด เห็นสภาพห้องแล้วถึงกับต้องสายหน้า

เพียงขวัญปิดแอร์ เปิดหน้าต่าง เปิดพัดลมไล่กลิ่นให้ออกไปทางหน้าต่างและประตู สำรวจตู้เสื้อผ้า ไม่รู้ว่าเขาใส่แล้วหรือยังไม่ใส่ บางตัวก็พาดกับประตูบ้าง บางตัวก็วางกองอยู่ในตู้ ลามออกมาถึงเตียง โต๊ะทำงาน เขาอยู่ได้ยังไงกัน หญิงสาวยืนท้าวเอวมองทุกอย่างในห้องที่กระจัดกระจาย ตอนนี้ต้องหาชุดให้เขาใส่ก่อน เพื่อที่เขาจะได้ลงไปกินข้าว มีเสื้อที่ยังไม่ได้ใส่ แต่ว่ามันลงไปกองอยู่ใต้ตู้ กางเกงใน กางเกงขาสั้น เกลื่อนไปหมด นี่เขาแกล้งเธอหรือว่ามันเป็นแบบนี้อยู่แล้วนะ

“ชุดนี้พอที่จะใส่ได้ ใส่ไปก่อนนะคะ คุณรีบอาบน้ำเถอะค่ะ จะได้ลงไปกินข้าว สายมากแล้ว เดี๋ยวฉันลงไปอุ่นอาหารรอข้างล่าง ระหว่างที่คุณกินข้าว เดี๋ยวฉันจะรีบขึ้นมาทำความสะอาดห้องของคุณให้“

ยื่นชุดให้กับเขา ก่อนที่จะรีบออกมาจากห้องของเขาลงไปข้างล่าง เพื่ออุ่นอาหารเช้าที่สายมากแล้วให้กับเจ้านาย

ไม่ถึงสิบนาทีเมฆาก็ตามลงมา ปล่อยให้เขานั่งกินข้าวคนเดียว รีบขึ้นไปจัดการห้องนอนของเขา ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมง เสื้อผ้าบางส่วนของเจ้านายก็ตากเต็มราว ดีที่บ้านเขามีเครื่องอบผ้า เสื้อผ้าบางส่วนอบแห้งและพับเข้าตู้ได้เลย ทำให้ทุกอย่างเร็วมากยิ่งขึ้น ห้องนอนเขากว้าง เตียงก็ใหญ่เพราะเขารูปร่างสูงใหญ่ ตู้เย็นภายในห้องดูไม่ได้เลย เบียร์กระป๋องหกเลอะเทอะ แก้วที่ใช้แล้ววางเกลื่อน ขวดเบียร์ ขวดเหล้า ขวดไวน์ เขาดื่มได้ทุกอย่างจริงๆ ในห้องครัวข้างล่าง วันแรกที่ทำความสะอาด ขวดเหล้าขาววางเกลื่อนไม่รู้ว่าของลุงคิด หรือของเขากันแน่ ตั้งแต่ทำความสะอาดบ้านหลังนี้ห้องของเขาใช้เวลานานที่สุด

“เธอทำยังไงซักผ้าได้เร็วมาก ขอโทษที่ทำให้ตกใจ” รู้สึกผิดที่ปล่อยห้องให้สกปรก เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้ชอบทำความสะอาดจริงๆหรืออาจไม่ชอบแต่ติดที่จะทำให้สะอาด เพียงขวัญนั่งอยู่ที่พื้นห้องที่สะอาดเอี่ยม กำลังจัดการพับเสื้อผ้าที่อบเสร็จแล้วเข้าตู้ ผ้าม่านผืนใหญ่หนาถูกถอดออกไปซัก มุ้งติดที่เตียงที่เขาไม่เคยเอาลงมาคลุมเตียงถูกถอดออกไปซัก ตากรวมอยู่กับผ้าม่าน ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน บนเตียงมีผ้าคลุมเตียงผืนใหม่ หมอนหนุน หมอนข้าง ตู้เสื้อผ้าใบใหญ่ริมผนัง เปิดไว้ระบายอากาศ เสื้อผ้าที่ซักแล้วแขวนเต็มตู้ และที่กำลังพับ เขาแปลกใจ เพียงขวัญทำทุกอย่างได้รวดเร็วมาก

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณเปลี่ยนชุดนั้นมาให้ฉันซักได้เลย เสื้อผ้าแห้งหมดแล้ว ดีที่บนนี้มีเครื่องอบผ้า เหลือติดผ้าม่าน และติดมุ้ง เดี๋ยวพับผ้าเสร็จฉันจะล้างตู้เย็น สุดท้ายจะล้างห้องน้ำ น่าจะทันก่อนที่จะทำอาหารเย็น เสื้อผ้าที่คุณใส่แล้ว วันหลังใส่ไว้ในตะกร้าใบนี้นะคะ เดี๋ยวฉันมาเก็บไปซักให้ สักกี่วันถึงจะให้ขึ้นมาเก็บไปซัก ก็บอกนะคะ ส่วนชุดผ้าปูที่นอนถ้าคุณชอบชุดเดิมเดี๋ยวฉันเปลี่ยนให้ตอนนี้ตากอยู่ยังไม่แห้ง”

“ไม่เป็นไรขอแค่สะอาดก็พอ เดี๋ยวฉันช่วยขนพวกขวดและกระป๋องพวกนี้ลงไปข้างล่าง”

เพียงขวัญคาดการณ์ผิด ห้องของเขามีรายละเอียดเยอะมาก สุดท้ายเธอทำความสะอาดไม่เสร็จ เหลือล้างตู้เย็น กับล้างห้องน้ำ เพราะจะได้เวลาอาหารเย็น เธอต้องลงไปทำกับข้าว ไว้พรุ่งนี้ค่อยขึ้นมาทำต่อ

เพียงขวัญทำกับข้าวเสร็จ จัดสำรับไว้ให้เมฆา ส่วนตัวเองตักราดข้าวมากินที่บ้าน วันนี้รู้สึกเหนื่อยกับการทำงานบ้าน จนอยากจะนอน ยังไม่ถึงสองทุ่มเพียงขวัญหลับสนิท ลืมแม้กระทั่งโทรศัพท์ของตัวเอง

เมฆามองหาเพียงขวัญ เขานั่งทำงานข้างบน เริ่มที่จะชินกับการที่ได้เห็นเพียงขวัญเดินไปเดินมาทำโน้นนี่ภายในบ้านของเขา หกโมงกว่าเกือบหนึ่งทุ่มเขาลงมากินข้าว สำรับถูกจัดวางไว้ที่ห้องอาหาร ไม่เห็นเพียงขวัญแล้ว ประตูหน้าต่างบ้านเขาปิดเรียบร้อย ข้างๆหม้อหุงข้าว โทรศัพท์ของเพียงขวัญวางอยู่ น่าจะลืม

เขาเดินไปดูบ้านหลังที่เพียงขวัญพัก แสงไฟภายในห้องนอนปิดแล้ว เปิดไว้แค่หน้าบ้าน เสียงไลน์โทรศัพท์ของเพียงขวัญดังขึ้นรัวๆ ชายหนุ่มเปิดอ่าน เป็นข้อความที่ส่งมาจากกลุ่มไลน์ของครอบครัว คนินทร์ส่งข่าวมา

”พ่อไม่สบาย ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล พี่ขวัญไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะดูแลพ่อกับแม่เอง”

เมฆาส่งขัอความหาคุณสมหมายให้ช่วยจัดการเรื่องของพ่อเพียงขวัญ และหลังจากนั้น น้องชายของเพียงขวัญส่งข่าวมาเรื่อยๆสรุปว่าพ่อต้องนอนโรงพยาบาล คนินทร์โทรไลน์มาหาเพียงขวัญแต่เขาไม่ได้รับ

เมฆาไปหาเพียงขวัญที่บ้านพักของเธอ เขาแค่อยากเอาโทรศัพท์ไปให้ เพิ่งสังเกตุว่าเพียงขวัญไม่ได้ปิดหน้าต่างนอน แรงพัดลมเพดานที่เปิดภายในห้อง ทำให้ผ้าม่านหน้าต่างปลิวไปตามแรงลม เขาเข้าบ้านไม่ได้เพียงขวัญล็อคประตูหน้าบ้าน เมฆาต้องเดินกลับมาเอากุญแจไปไขประตู แค่เดินเข้ามาภายในบ้านก็รู้ว่าสะอาด และเป็นระเบียบ

ชายหนุ่มเคาะประตูห้องนอน ภายในห้องเงียบสนิท เขาเคาะอยู่หลายครั้ง ไม่มีเสียงตอบรับ ทำไมหลับลึกจังเลย คงเหนื่อยมาก แต่ก็หลับลึกเกินไปไหม เคาะประตูดังๆตั้งหลายครั้งก็ไม่รู้สึกตัว

เพียงขวัญตกใจตื่น นี่เธอฝันไปหรือเรื่องจริง เหมือนเธอได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง ดังจนต้องลืมตา แล้วก็เจอกับเมฆายืนอยู่ปลายเตียงนอน หญิงสาวขยี้ตารีบลุกขึ้นนั่ง มองผ่านมุ้งออกไปมองชัดๆว่าเธอฝันไปหรือเรื่องจริง แต่ไฟในห้องก็เปิด จำได้ว่าเธอปิดแล้วนี่นา หรือเป็นเรื่องจริง

“คุณเมฆา นั่นคุณใช่ไหมคะ คุณเข้ามาได้ยังไงฉันล็อคห้องแล้วนี่นา มีอะไรหรือเปล่าคะ”

เพียงขวัญเปิดมุ้งออกมา เป็นเขาจริงๆ

“นี่เธอ ทำไมหลับลึกจังเลย แล้วทำไมนอนไม่ปิดหน้าต่าง ฉันเอาโทรศัพท์มาให้ ลืมได้ยังไง น้องชายเธอส่งข่าวมาว่าพ่อเธอไม่สบายอยู่โรงพยาบาล เธออยากจะโทรหาน้องไหม แล้วทำไมรีบมาไม่ยอมเอาโทรศัพท์กลับมาด้วย เกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำยังไง “

“ก็คุณเป็นคนบอกเองว่าให้เอาไว้ที่คุณ แล้ววันนี้ฉันก็เหนื่อยมากจนลืม”หญิงสาวออกมาจากมุ้ง รับโทรศัพท์จากชายหนุ่ม จากที่ไม่พอใจที่เขาถือวิสาสะเข้ามาในห้อง แต่พอเห็นไลน์กลุ่ม และสายที่น้องชายโทรมา เธอก็ลืมโกรธเขา ห่วงพ่อมากว่า หญิงสาวขวัญอ่านข้อความจากน้องชาย แล้วนิ่งไป พิมพ์ข้อความตอบ ว่าฝากดูแลพ่อด้วย แต่ถ้าอาการไม่ค่อยดีให้รีบส่งข่าวบอกเธอทันที ตอบน้องชายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่จริงๆแล้วในใจของเธอเป็นห่วงนายคำนึงมาก แต่ในใจก็คิดว่าพ่อน่าจะไม่เป็นอะไรมาก เธอเชื่อว่าน้องชายดูแลได้