หลงทางรัก

หน้าที่การงานที่เปลี่ยนไป

สามทุ่มแล้ว เพียงขวัญทำความสะอาดไม่เสร็จ ห้องนอนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ย้ายมาที่ห้องโถง เฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างเป็นไม้ทั้งหมด ชอบที่น้ำแรงดี ไม่มีเครื่องซักผ้า ไม่มีตู้เย็น ดีที่มีเครื่องครัว ห้องน้ำทันสมัย แค่นี้เธอก็อยู่ได้ ดีที่บ้านหลังเล็ก พื้นที่ไม่กว้างมาก

หญิงสาวซักผ้าห่ม ปลอกหมอน ผ้าปูที่นอน เลือกตากไว้ภายในบ้าน ดีที่มีมุ้งลวดหญิงสาวไม่ปิดหน้าต่างปล่อยให้ลมพัดผ่าน เปิดพัดลมเพดาน และพัดลมตั้งโต๊ะ ภายในห้องโถงเพื่อเป่าผ้าที่ซักให้แห้ง ไม่อยากรอพรุ่งนี้ กลัวว่าจะไม่มีเวลา และในที่เธอก็ถอดมุ้งลวดออกมาล้างจนได้ เพราะทนเห็นฝุ่นที่เกาะดำเกาะตามมุ้งลวดนั่นไม่ไหว แค่ภายในห้องนอนหน้าต่างสี่บานแล้ว เช็ดฝุ่นที่เหล็กดัด ล้างมุ้งลวดใช้เวลาพอสมควร

ชอบเตียงไม้ที่มีเสาทั้งสี่มุมไว้ให้กางมุ้ง เห็นมุ้งที่ดำและเต็มไปด้วยฝุ่นก็ทนไม่ไหวอีก ปลดมุ้งออกมาซักทำความสะอาด สี่ทุ่มเพียงขวัญทำความสะอาดห้องนอนเสร็จหมดทุกอย่าง ทุกอย่างที่ตากไว้แห้งหมดแล้ว จัดเสื้อผ้าเก็บไว้ภายในตู้ไม้ ที่ทำความสะอาดไว้อย่างดีแล้ว รู้สึกว่าหายใจโล่ง เวลาล่วงเลยมาจนกระทั่งเที่ยงคืน หยุดทุกอย่าง ปิดหน้าต่าง อาบน้ำเสร็จ และหลับไปด้วยความเหนื่อย ไม่ได้สนใจกับเสียงตุ๊กแกหรือจิ้งจก

เมฆาถอยหลังกลับมานั่งที่เตียง หลังกินข้าวเย็น สมหมายอยู่พูดคุยกับเขาต่อสักพักและขอตัวกลับบ้าน ปล่อยให้ป้าจันเก็บกวาด ส่วนตัวเขาขึ้นมาบนห้องนอนข้างบนชั้นสอง แรกเลยว่าจะอาบน้ำและนอนเลย แต่หลังอาบน้ำเสร็จแล้วกำลังเช็ดตัว อดที่จะมองไปที่บ้านไม้หลังเล็กนั่นไม่ได้ และหลังจากนั้น เขาก็ไม่ได้ห่างจากหน้าต่างเลยเพราะมัวแต่มองคนภายในบ้านทำโน้นทำนี่อยู่ตลอดเวลา

ผู้หญิงคนนั้นไม่เหนื่อยหรือยังไงนะ นั่งรถมาเกือบทั้งวัน แถมเป็นรถกระบะ มาถึงยังต้องมาทำความสะอาดบ้านเองอีก เขาตั้งใจไม่ให้ป้าจันทำรอ เห็นว่าเป็นคนกรุงเทพฯนึกว่าจะอยู่ไม่ได้ บ้านไม้ส่วนมากมีทั้งตุ๊กแกและจิ้งจก ไหนจะพวกแมลงอีก แอร์ก็ไม่มี บ้านมีแต่ฝุ่น เขาไม่คิดว่าจะได้เห็นเพียงขวัญทำความสะอาดบ้าน ทำเร็วซะด้วย นี่ขนาดไม่มีเครื่องซักผ้า ยังซักมุ้ง ผ้าห่มได้รวดเร็วมาก ป้าจันบอกว่าเพียงขวัญกินข้าวและกับข้าวหมดทุกอย่าง ไม่น่าเชื่อว่าจะกินง่ายอยู่ง่าย คั่วกบ แกงบอนเป็นอาหารบ้านๆก็ดีจะได้ไม่ยุ่งยาก

ห้องนอนของเมฆาอยู่บนชั้นสอง และจุดที่เขายืนสามารถมองเห็นห้องนอนของเพียงขวัญได้ชัดเจน หน้าต่างและแสงไฟภายในห้องของเพียงขวัญปิดลงแล้ว เมฆาล้มตัวลงนอน คืนนี้เขาดื่มกับสมหมายนิดหน่อย ปกติเขาเป็นคนหลับยาก และทุกวันต้องดื่มเพื่อให้หลับ

ตีห้าครึ่ง เพียงขวัญตื่นมาด้วยอาการที่สดชื่น เสียงนกร้อง พัดลมที่เปิดมาทั้งคืนโคตรเย็น หญิงสาวเปิดหน้าต่างทุกบานเพื่อให้ลมพัดผ่าน จากนั้นรีบเข้าห้องน้ำอาบน้ำ วันนี้ตั้งใจจะทำความสะอาดมุ้งลวดที่ห้องโถง และทำความสะอาดห้องครัวต่อครึ่งวันน่าจะเสร็จ ก่อนสองโมงเช้าเธอก็ทำความสะอาดห้องโถงเสร็จเรียบร้อย

“คุณขวัญทำอะไรคะนั่น โอ้ยหวาดเสียวค่ะ ลงมาดีกว่าไหมคะ ให้ตาคิดมาทำให้ดีกว่า” ป้าจันเปิดประตูเข้ามาพร้อมถาดอาหารเช้า ต้องตกใจ ตรงหน้านาง เพียงขวัญยืนอยู่บนบันไดกำลังเช็ดล้างพัดลมเพดาน

“ไม่เป็นไรค่ะป้าเสร็จแล้ว”เพียงขวัญรีบไต่บันไดลงมา

“ว่าจะไม่ทำค่ะ แต่รำคาญตาเวลาเปิดฝุ่นมันกระจาย เลยอดไม่ไหว พอดีเจอบันไดอยู่ข้างบ้าน เลยถือโอกาสเช็ดทำความสะอาดซะเลย “

“ทำไมขยันแบบนี้คะ มากินข้าวก่อนเถอะค่ะ เพิ่มพลังก่อน วันนี้มีแกงไตปลา ไข่เจียวแล้วก็ปลาทับทิมทอด ป้าตักมาไว้ให้กินกลางวันด้วย”

“ว่าแล้วทำไมเยอะจัง ขอบคุณมากนะคะป้า มากินด้วยกันไหมคะ”

“ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวป้าจะไปเตรียมอาหารให้เจ้านาย ตื่นมาจะโวยวาย ขอตัวก่อนนะคะ กินให้อร่อยนะคะคุณขวัญ”

ป้าจันไปแล้ว เพียงขวัญกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย ฝีมือของป้าจันทำกับข้าวใช้ได้เลย เก็บอาหารไว้ในตู้กับข้าวไม้ในครัว เมื่อคืนตู้นี้เต็มไปด้วยฝุ่น แต่วันนี้สะอาด เธอพอใจ เริ่มทำความสะอาดในครัว ล้างทุกอย่าง อุปกรณ์การทำอาหารครบ ขาดแค่พวกเครื่องปรุง เธอสามารถทำกับข้าวกินที่นี่ได้เลย ไม่ต้องรบกวนป้าจันลำบากยกมาให้ หรือไม่อาจเดินไปกินที่ครัวก็ยังได้ เห็นป้าจันแล้วคิดถึงแม่ พยายามหาอะไรทำจะได้ไม่ต้องคิดถึงครอบครัว

ภายในครึ่งวันช่วงเช้า เพียงขวัญก็ทำความสะอาดทุกอย่างเสร็จทั้งหมด ได้เวลากินข้าวกลางวัน ช่วงบ่ายตั้งใจว่าจะกวาดเศษขยะรอบบ้านบริเวณบ้าน แดดแรงดีเหลือเกิน หญิงสาวปลดมุ้ง ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอนออกมาตากแดด เมื่อวานเธอไม่ทันได้สังเกตรอบบริเวณบ้าน ถัดจากบ้านของเธอไปประมาณห้าสิบเมตร มีบ้านไม้อีกหลังยกสูงจากพื้นนิดเดียว ลุงคิดกับป้าจันอยู่กันสองคน รอบๆบ้านมีแต่ต้นไม้ใหญ่ มองไกลออกไปเห็นภูเขาอยู่ไกลตา ไกลออกไปเป็นสวนทุเรียนทั้งหมด บริเวณที่อยู่มีบ้านแค่สามหลังเท่านั้น เปลี่ยวเหมือนกัน โชคดีที่เธอไม่ค่อยกลัวอะไร อยู่แบบนี้ก็ดีเงียบสงบดี

เอาจริงๆเธอเบื่อกรุงเทพฯอยากมีเงิน อยากมีบ้านต่างจังหวัด หาซื้อที่ดินสักสองไร่ ปลูกบ้านหลังเล็กๆอยู่กับครอบครัว บอกตัวเองให้อดทนไว้ เมื่อไหร่ที่เธอใช้หนี้หมด หมดสัญญากับที่นี่ เธอจะหาสมัครงานจากนั้นจะเก็บเงินเพื่อหาซื้อที่ดิน เธออายุยังน้อย ฝันไว้ก็ไม่เสียหายหรอก

เพียงขวัญกวาดขยะรอบบริเวณบ้านจนสะอาด ไม่รู้ว่าคนที่นี่เขาจัดการกับขยะยังไง โชคดีที่ไม่มีไก่มาคุ้ยเขี่ยขยะที่เธอกวาดกองไว้ ไว้ถามป้าจันอีกทีล่ะกัน

กลับเข้าบ้าน กวาดพื้นทำโน้นนี่อีกไปเรื่อยๆ ที่บ้านไม่มีทีวี เธอไม่ติดทีวีอยู่แล้ว รำคาญข่าว ไม่ชอบการเมืองดูและฟังแล้วปวดหัว ละครก็ไม่ดู ชอบอ่านหนังสือมากกว่า

บ้านไม้หลังใหญ่ เจ้าของบ้านตื่นนานแล้ว เขาตื่นเกือบสามโมงเช้า ปิดแอร์เปิดหน้าต่าง ด้านหน้าเขาตอนนี้ บ้านไม้หลังเล็กเปิดหน้าต่างทั้งหมด มองเลยไปหลังบ้าน เห็นผ้าห่ม มุ้ง ผ้าปูที่นอน ที่ซักตั้งแต่เมื่อคืน ตากอยู่ที่ราว เห็นป้าจันยกถาดกับข้าวไปให้เพียงขวัญ และเห็นว่าหลังจากเพียงขวัญกินข้าวอิ่ม จากนั้นเห็นว่าทำโน้นทำนี่อยู่ตลอดเวลา ภายในบ้านคงเสร็จหมดแล้ว ถึงออกมากวาดขยะรอบบ้าน

“ป้าจัน ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปไม่ต้องทำกับข้าวให้ฉันแล้วนะ ให้เพียงขวัญทำที่บ้านพักของเขา เดี๋ยวฉันจะไปกินที่นั่น”

“ได้ค่ะคุณเมฆ แล้วกลางวันกับมื้อเย็นล่ะคะ”

“ทุกมื้อและตลอดไป ป้าเหนื่อยมามากแล้ว คอยเตรียมวัตถุดิบให้เขาก็พอ ห้ามให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปข้างนอก หรือเข้าไปในสวนทุเรียนเด็ดขาด อยู่ได้แค่บริเวณนี้ แล้วก็ไปบอกเขาด้วยว่าให้มาทำความสะอาดที่บ้านหลังนี้ด้วย”

“ได้ค่ะคุณเมฆ ป้าเข้าใจว่าคุณขวัญจะมาทำงานบัญชีตามที่คุณสมหมายบอกไว้ซะอีกค่ะ ไม่คิดว่าจะให้มาทำงานบ้าน”

“ไม่ต้องสงสัยหรอก ไม่ต้องไปยุ่งกับเขามาก ไปบอกเขาตามที่ผมบอกล่ะกัน เริ่มพรุ่งนี้เลย “

ป้าจัน รับคำเจ้านายอย่างงงๆรีบยกสำรับข้าวกลับไปที่ห้องครัว

“ตาคิดเจ้านายบอกว่า ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ให้คุณขวัญทำกับข้าวให้เจ้านายกิน ทำที่ครัวบ้านคุณขวัญ ไม่ต้องให้ฉันทำแล้ว เราอยากกินอะไรก็ให้ทำกินกันสองคน แต่ต้องคอยดูพวกวัตถุดิบว่าคุณขวัญอยากได้อะไร แล้วออกไปซื้อให้ และห้ามไม่ให้คุณขวัญออกไปข้างนอก ห้ามเข้าไปในสวนทุเรียนเด็ดขาด”

“อื่อ....ก็ทำตามที่เจ้านายบอก แกจะตื่นเต้นอะไรยายจัน”

“ฉันสงสัย ไหนคุณสมหมายบอกว่า คุณขวัญเป็นพนักงานบัญชีคนใหม่ แต่ทำไมเจ้านายให้ทำครัว ให้ดูแลบ้าน แกไม่ให้ฉันทำอะไรเลย บอกว่าฉันเหนื่อยมามากแล้ว หมายความยังไงตาคิด งานบ้านงานครัว งานทำกับข้าวมันหนักนะ คุณขวัญเธอจะไหวเหรอ เจ้านายยิ่งอารมณ์ไม่ค่อยปกติ"

“อย่าสงสัยอะไรเลยยายจัน ทำตามที่เจ้านายบอกเถอะ เดี๋ยวจะมีปัญหา”

“แต่ฉันเริ่มสงสารคุณขวัญแล้ว ดูซิตั้งแต่มายังไม่ได้หยุดเลย ตัวเล็กนิดเดียว บอบบาง เหมือนคนไม่เคยทำงานหนัก คนกรุงเทพฯต้องมาอยู่ในป่าในดงแบบนี้ สงสารจังเลย”

“สงสารแล้วจะทำยังไง แกก็คอยกระซิบบอกคุณเขา ว่าอะไรที่เจ้านายไม่ชอบ คุณเขาจะได้ไม่โดนดุ เราก็ช่วยได้แค่นี้แหละ”

“เราก็ไม่รู้ว่าเขาสองคนมีปัญหาอะไรกัน เจ้านายไม่เคยพาผู้หญิงมาที่สวนก็มีมา อย่าไปอยากรู้อะไรเลย ทำตามที่เจ้านายบอกก็พอ”

ป้าจันถอนหายใจ ก่อนที่จะย้ายร่างอวบท้วมของตัวเองไปหาเพียงขวัญที่บ้าน ป้าจันชอบใจเพียงขวัญ มาอยู่ที่นี่ได้หนึ่งคืนสองวัน ทั้งบ้านสะอาดเป็นระเบียบมาก

“ป้าจัน มีอะไรหรือเปล่าคะ “เพียงขวัญที่กำลังประกอบพัดลม เห็นป้าจันเดินตรงมาหาที่บ้าน คิดว่าคงมีอะไรแน่ๆดูหน้าตาป้าจันร้อนรน

“คุณขวัญคะ คุณเมฆให้มาบอกคุณว่า ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปให้คุณขวัญเป็นคนทำกับข้าว และทำที่บ้านนี้ ไม่ให้คุณขวัญออกจากรั้วบ้าน ไม่ให้เข้าไปในเมือง และห้ามเข้าไปในสวนทุเรียน เรื่องวัตถุดิบที่ทำอาหาร ให้ป้ากับตาคิดเป็นคนออกไปซื้อให้ แล้วก็ให้คุณไปดูแลทำความสะอาดที่บ้านหลังใหญ่ ไม่ให้ป้าทำแล้ว คุณขวัญ แต่ว่า ป้าจะคอยช่วยนะคะ ป้ารู้ว่าเจ้านายชอบอะไรแบบไหน “ ป้าจันพูดรัวยาว

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะป้า ขวัญทำได้ ไม่ต้องช่วยหรอก เดี่ยวป้าจะเดือดร้อน เจ้านายบอกยังไงก็ทำตามที่เขาบอกดีกว่าค่ะ เดี๋ยวป้ากับลุงจะเดือดร้อน” เพียงขวัญกลืนน้ำลาย รู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“ไม่เคยมีใครมาอยู่มาทำแบบคุณเลยนะคะ ป้าไม่รู้หรอกว่า ระหว่างคุณกับเจ้านายมีเรื่องอะไรกัน แต่ให้รู้ไว้นะคะว่า ป้ากับลุงเอาใจช่วย “

“ขอบคุณมากค่ะป้า ไม่เป็นไรค่ะขวัญทำได้ ป้าช่วยบอกหน่อยนะคะว่า เจ้านายกินกับข้าวประมาณไหน เดี๋ยวขวัญไปดูพวกเครื่องปรุง พรุ่งนี้จะได้เริ่มเลย ไม่เป็นไรนะคะป้า แค่นี้ขวัญก็ดีใจแล้วค่ะ ถ้ามีอะไรให้ช่วย ขวัญจะบอกนะคะ”

ป้าจันกลับไปแล้ว เพียงขวัญงงตาแตก อะไรของเขา ที่คุณสมหมายบอกกับเธอ ไม่ใช่แบบนี้นี่นา เขาคิดอะไรอยู่ แล้วทำไมไม่บอกเธอเอง ต้องให้ป้าจันเป็นคนมาบอก ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องคุยกับเขา เขาไม่ชอบหน้าเธอ ก็น่าจะให้เธอไปอยู่ไกลๆ จะให้มาอยู่ใกล้ทำไม หญิงสาวถอนหายใจอีกครั้ง นี่เธอต้องมาเจอกับอะไร รู้สึกเหมือนกันว่า มีสายตาคอยจ้องมองเธอตลอดเวลา จะมีใครนอกจากเขา เขาเป็นเจ้าหนี้ สั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ ดีที่เขาไม่มาวุ่นวาย

เพียงขวัญไปช่วยป้าจันขนวัตถุดิบเครื่องปรุงมาไว้ที่ครัวบ้านพักของเธอ เห็นป้าจันแล้วสงสารร่างกายที่อวบอ้วน ทำให้เดินเหินลำบาก บอกป้าจันว่าไม่ต้องทำแล้ว ขนเองดีกว่า จดรายการอาหารตามที่ป้าจันแนะนำไว้ในกระดาษ เพื่อทำเป็นเมนูประจำวัน ไม่ยากหรอกเพราะเธอมีประสบการณ์ขายอาหารตามสั่งอยู่แล้ว ไม่เคยกลัวเรื่องการทำอาหาร

ไม่ว่าจะเจอกับอะไร หรือต้องใช้ความอดทนแค่ไหน ต่อจากนี้ไปเธอพร้อม สิบแปดเดือน แลกกับการหมดหนี้ บอกตัวเองว่าไหวยังไงก็ไหว ยังไงก็ไหวอยู่แล้วเพียงขวัญ